Morgunblaðið - 26.04.2002, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 FÖSTUDAGUR 26. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hermannía Sig-urrós Hansdóttir
fæddist á Móum í
Ólafsvík 25. septem-
ber 1921, hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 16. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru: Hans
Hoffmann Jónsson, f.
23.5. 1864, d. 18.8.
1924, og Sigurrós
Kristjánsdóttir, f.
18.12. 1881, d. 31.3.
1965. Systkini Her-
manníu samfeðra eru
Jón Hoffmann, lát-
inn, og Jarðþrúður Hoffmann, lát-
in. Alsystkini Hermanníu eru Jó-
hann, látinn, Ragnar Matthías,
látinn, Kristján, látinn, Rósa Hall-
dóra og Hanna Sigurrós, látin. Her-
mannía missti föður sinn á þriðja
ári og var þá heimilið leyst upp og
var hún tekin í fóstur hjá miklum
heiðurshjónum, þeim Jóhannesi
Ólafi Gíslasyni og Kristínu Þóreyju
Jónsdóttur í Hagaseli í Staðarsveit
á Snæfellsnesi. Uppeldissystkini
hennar, Ólafur Tryggvi, Gísli, Jón,
og Sólveig Dóróthea, eru öll látin.
Díönu Kristínu, f. 3. mars 1995.
Börn Hermanníu og Lárusar: 1)
Kjartan, f. 25. febrúar 1955, kvænt-
ur Auði G. Waage. Þeirra börn eru:
Lárus, f. 26. júní 1978, dóttir hans,
Anna Kolbrún, f. 19. júní 1997. Óð-
inn Þór, f. 28. október 1979. Fóst-
urdóttir Kjartans og dóttir Auðar
er Vilborg Guðný Atladóttir, f. 5.
janúar 1973. 2) Ragnar Matthías, f.
14. október 1957, kvæntur Fríðu
Björk Hjartardóttur. Þeirra börn
eru: Sigurrós Lilja, f. 12. apríl 1982,
Ragnar Bjarki, f. 11. mars 1986,
Valur Gauti, f. 6. apríl 1991. 3) Mar-
grét Sigurrós, f. 8. ágúst 1959, gift
Karli Eiríkssyni. Þeirra börn eru:
Gunnar Lárus, f. 16. nóvember
1978, Sóley Ösp, f. 27. mars 1982,
Hermann Geir, f. 28. ágúst 1986. 4)
Hanna, f. 7. febrúar 1963, gift Þor-
steini Þorvaldssyni en þau slitu
samvistum. Þeirra börn eru: Lára
Rut, f. 16. janúar 1987, Grétar Þór,
f. 4. desember 1989, Arnar Freyr, f.
7. febrúar 1994.
Hermannía og Lárus bjuggu í
Austurey í Laugardal alla sína bú-
skapartíð frá 1954 til 1996 að Lárus
lést. Í ágúst 1998 flutti Hermannía
að dvalarheimilinu Ási í Hvera-
gerði. Þar eignaðist hún góðan vin
og félaga, Bjarna Bjarnason.
Útför Hermanníu fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30. Jarðsett verður á
Laugarvatni.
Hún flutti síðar með
fósturforeldrum sínum
að Bláfeldi í sömu sveit
á sjötta aldursári og
ólst þar upp til sextán
ára aldurs. Þá flutti
hún suður til móður
sinnar sem bjó í Hafn-
arfirði.
Hermannía giftist
16. október 1954 Lár-
usi Kjartanssyni bónda
í Austurey, Laugardal,
f. 5. apríl 1927, d. 22.
desember 1996. Barn
hennar, barnsfaðir
Anders Stefánsson:
Kristín Jóhanna, f. 25. desember
1947, gift Ástgeiri Ingólfssyni.
Þeirra börn eru: Bjarnheiður, f. 2.
janúar 1969, gift Pétri Má Jenssyni
og eiga þau Daníel Jens, f. 11. júní
1990, Dagný María, f. 3. desember
1998, Davíð Arnar, f. 3. desember
1998, og Erlendur, f. 25. janúar
1975, í sambúð með Gunnþóru
Steingrímsdóttur. Kristín átti áður
Sigurrósu Huldu Jóhannsdóttur, f.
5. september 1966, í sambúð með
Sigmari Ólafssyni og eiga þau Ást-
geir Rúnar, f. 8. janúar 1989, og
Nú er hún Hemma frænka farin.
Þegar ég var krakki fór ég í sveit til
Hemmu frænku í Austurey. Alveg
var með eindæmum þolinmæðin sem
hún Hemma mín hafði. Man ég að eitt
sumarið vorum við fimm krakkar hjá
þeim Lárusi í sveit en þar fyrir utan
voru þeirra börn fjögur, sem voru allt
frá sama aldri og við sem í sveit vor-
um og upp í að vera um tíu árum eldri
en við. Sem sagt ellefu í heimili. Oftar
en ekki komu svo gestir um helgar,
óhætt er því að segja að það hafi verið
erilsamt hjá henni frænku minni. Svo
var náttúrulega farið í Austurey um
páska. Við krakkarnir höfðum stofn-
að félag sem hét Félagið Loft, en við
settum upp hin ýmsu leikatriði, fim-
leika og önnur skemmtiatriði fyrir
fullorðna fólkið og auðvitað seldum
við inn. Ekki skil ég annað en að hún
hafi stundum alveg verið búin að fá
nóg af okkur, t.d. eins og þegar hún
bað okkur að ganga frá hænunum og
þóttumst við þá vera alveg nógu langt
í burtu frá þeim, en auðvitað vissum
við að við áttum að gefa þeim og loka
hjá þeim. Stundum var það að við
Hemma sátum tvær heima, en þá
höfðu hinir farið á hestamannamót,
en við vorum heima til að sinna mjölt-
um. Sátum við þá við eldhúsborðið og
lögðum kapla og gæddum okkur á
namminu sem mér hafði verið sent í
sveitina. Okkur kom ávallt vel saman
frænkunum. Eftir að mamma flutti
austur fyrir fjall keyrði ég hana oft til
Hemmu og dvaldi hún þá gjarna hjá
henni í nokkra daga.
Hemma tók þá ákvörðun eftir lát
Lárusar að flytja í Hveragerði og má
fullyrða að þar hafi hún verið mjög
ánægð. Hún fór held ég í nær allar
þær ferðir er eldriborgarar fóru í.
Svo fóru þær systur nokkur ár saman
á sæludaga á Örkinni þar sem þær
áttu saman góða daga. Í Hveragerði
gat hún líka spilað á hverjum degi,
hún var aldrei fyrir það að horfa á
sjónvarp og hlustaði ekki mikið á út-
varp, en að spila þótti henni gaman.
Hún var dugleg að koma í heimsókn
til litlu systur í Ömmukotið hennar,
en Hemma bar gæfu til að eignast
góðan vin í Hveragerði, hann Bjarna,
sem taldi það nú ekki eftir sér að
skreppa með henni upp í Grímsnes.
Þegar mamma dó fyrir tæpum tveim-
ur árum hættu þau Bjarni ekki að
koma og er ég þeim þakklát fyrir all-
ar heimsóknirnar þeirra til okkar.
Hemma var nú allt í einu þremur
ömmubörnum ríkari því Helga, Jó-
hannes og Einar Ásgeir kölluðu hana
Hemmu ömmu eftir að mamma dó.
Hún hélt mikið upp á Einar Ásgeir
enda var hann iðulega kominn í fang-
ið á henni um leið og hún kom. Hann
sagði við mig á mánudagsmorgun eft-
ir lát hennar er við vorum á leiðinni í
leikskólann: „Mig dreymdi að
Hemma amma var ekki dáin, ég var
að tala við hana.“ Svo ég spurði hvað
hún hefði sagt og svaraði þá sá stutti:
„Allt gott.“
En nú er komið að leiðarlokum og
þær systur búnar að hittast aftur.
Hemma mín, þakka þér fyrir allt
saman, gömlu árin sem ég var hjá þér
í sveit en ekki síður undanfarin ár og
hversu yndisleg þú varst alla tíð. Að
lokum vil ég þakka honum Bjarna
fyrir að vera henni frænku minni
svona mikið góður vinur.
Þórleif Gunnarsdóttir.
Ég kynntist Hermanníu þegar ég
var bara nokkurra mánaða gamall og
foreldrar mínir fluttu að Útey svo að
við urðum nágrannar. Ein mín fyrsta
minning frá heimsóknum okkar að
Austurey var þegar mamma dró mig
og systur mína á sleða frá Útey til
Austureyjar þar sem okkur var boðið
í kaffi og meðlæti, því gestrisni var
Hemmu í blóð borin. Ég veit ekki um
neinn sem kom að Austurey og ekki
var boðið inn í kaffi af Hemmu og
Lalla. Seinna þegar foreldrar mínir
voru fluttir í bæinn og ég var orðinn
níu ára fékk ég að koma í sveit til
Hemmu og Lalla. Og var ég svo hjá
þeim í mörg sumur. Seinna þegar ég
var orðinn svolítið eldri byrjaði ég að
fara austur í jóla- og páskafríum. Ég
man að ég gat varla beðið eftir að
komast til þeirra um jólin en ég fékk
þó ekki að fara fyrr en annan í jólum.
Ég hlakkaði næstum því meira til
þess en að opna pakkana á jólunum,
síðan var sama um páskana og svo
var bara að bíða eftir að skólinn væri
búinn á vorin því þá var ég mættur
næsta dag því mér leið svo vel hjá
þeim.
Í Austurey var alltaf fullt af öðrum
börnum svo að við þurftum að sofa á
dýnum á gólfinu og á morgnana vakn-
aði maður við að Hemma kom inn í
stofu og kallaði „ræs“. Mér finnst al-
veg ótrúlegt hvernig hún gat haft
okkur öll þarna. Þegar við vorum sem
flest vorum við að ég held fimm til við-
bótar við hennar börn og stundum um
helgar kom fólk úr bænum og var
auðvitað hjartanlega velkomið og allt-
af fannst pláss fyrir alla.
Ég á margar góðar minningar frá
þessum árum og öllum hinum sem
eftir fylgdu. Þegar ég varð eldri var
ég næstum fastagestur hjá þeim um
helgar og seinna þegar ég bjó á Laug-
arvatni var ég alltaf velkominn til
þeirra. Fyrir tíu árum flutti ég til Sví-
þjóðar og eftir það hef ég því miður
ekki haft svo mikið samband við
HERMANNÍA SIGUR-
RÓS HANSDÓTTIR
✝ Hjörtur SnærFriðriksson
fæddist í Keflavík 18.
júní 1989. Hann lést á
heimili sínu miðviku-
daginn 18. apríl síð-
astliðinn. Hjörtur
Snær var sonur Guð-
laugar Sigríðar
Magnúsdóttur, f. 19.
júní 1970, og Níels
Friðriks Jörundsson-
ar, f. 2. mars 1966.
Hjörtur Snær eign-
aðist eina systur sam-
mæðra, Benítu Dögg
Guðlaugardóttur, f.
13. mars 1996.
Hjörtur eyddi fyrstu fjórum ár-
um ævinnar með móður sinni á
heimili móðurfor-
eldra í Grindavík.
Árið 1993 skildu
móðurforeldrar
hans og flutti hann
með móður sinni og
móðurömmu til
Reykjavíkur.
Hjörtur Snær
gekk í Engjaskóla
frá 1995 til 1997.
Hann byrjaði árið
1997 í Fellaskóla og
var þar uns hann
hætti vegna veik-
inda.
Útför Hjartar
Snæs verður gerð frá Fossvogs-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku brói minn.
Ég sakna þín svo mikið.
Nú ert þú orðinn engill hjá Guði og
ég veit að þú ert að horfa á mig og
passa mig.
Mig langar svo til að gefa þér fullt
af myndum af mér og þér saman.
Þegar ég verð fullorðin fæ ég
dreng í magann minn og þegar hann
fæðist skíri ég hann Hjört, þá verður
þú svo glaður.
Þú lifir alltaf í hjarta mínu.
Þín elskandi systir,
Beníta Dögg.
Elsku sonur minn.
Nú þegar þú ert farinn fer ég að
hugsa til baka um allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Elsku sonur minn, ég fékk tæki-
færi frá Guði að kynnast þér og
þakka honum fyrir það.
Ég man eftir þeirri ánægju sem við
höfðum af að veiða saman, eins fannst
þér mjög gaman þegar ég leyfði þér
að sitja fyrir aftan mig á mótorhjól-
inu.
Elsku strákurinn minn, ég er svo
stoltur af þér, hvað þú varst sterkur
og hugrakkur þrátt fyrir veikindin.
Við fullorðna fólkið mættum alveg
læra það.
Ég var svo glaður og var að rifna af
stolti þegar ég fór með þig í heimsókn
til frændsystkina þinna, því þú ert
sonur minn og munt alltaf vera það.
Elsku drengurinn minn, þú átt allt-
af stað í hjarta mér og mun ég ætíð
geyma stundirnar okkar sem fjár-
sjóð.
Guð blessi þig og geymi, elsku vin-
ur, þar til við sjáumst á ný.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Þinn pabbi.
Nú er litla hetjan hennar ömmu
fallin frá.
Það kviknaði mikil gleði við komu
þína í heiminn og ég varð þeirrar
gleði aðnjótandi að fá að hafa þig hjá
mér fyrstu ár ævi þinnar. Ég fékk að
vera viðstödd er þú dróst fyrsta and-
ardráttinn og hvað ég var glöð að ná í
þig á sjúkrahúsið og fara með þig
heim.
Ég fékk líka að vera viðstödd
fyrsta brosið, fyrstu skrefin og fyrstu
orðin.
Þú varst mikill ljúflingur og öllum
þótti gott að vera nálægt þér. Þú
fékkst mikla ástúð og auðvelt var að
elska þig. Þar sem þú varst elsta og
þar með eina barnabarnið mitt svo
lengi var mikið látið með þig og ég
kallaði þig gullið mitt og kenndi þér
að kalla mig ömmu bestaskinn.
Ég fékk að kenna þér að lesa, sem
var nú auðvelt því þú varst svo
áhugasamur. Þegar þú varst níu ára
fengum við sorgarfréttir. Litli prins-
inn greindist með krabbamein í fæti.
Þá hjálpaði hvað ég trúi á guð og æðri
máttarvöld og bað fyrir þér.
Eftir erfiða baráttu og sjúkrahús-
legu hér og í Svíþjóð, þar sem fót-
urinn var tekinn af þér, trúði ég statt
og stöðugt að þú myndir ná þér að
fullu.
En guð hafði annað í huga fyrir
þig. Stuttu seinna greindist þú með
lungnakrabbamein og fjölskylda þín
var búin undir erfiða baráttu, þar
sem þú barðist hetjulega allt til loka.
Þó svo ég hafi verið undirbúin er
missirinn óbærilegur.
En ég trúi því að skólagöngu þinni
hér hjá okkur sé lokið og framhalds-
nám þitt sé að hefjast á enn betri
stað, þar sem þú ert þjáningalaus,
hlaupandi um á tveimur fótum.
Ég veit að þú tekur á móti mér
þegar minn tími kemur en þar til
muntu lifa í hjarta mér um alla daga.
Þín elskandi amma
Halldóra Baldursdóttir.
Er burtu þú heldur á braut,
brott hverfur þá lífsins kraftur.
Ég í þjáningu lifi og þraut,
þar til þú kemur aftur.
(Erl. höfundur.)
Elsku Hjörtur okkar, við kveðjum
þig með söknuð í hjarta.
Við reynum að hugga okkur við
það að nú líði þér betur, en hugsum
samt um hversu ósanngjarnt það var
að þú skyldir veikjast svona mikið og
að þú hafir þurft að þjást svo lengi.
Við eigum margar góðar minning-
ar um þig og eiga þær eftir að hlýja
okkur um hjartarætur um ókomin ár.
Þú varst einstaklega gott og fallegt
barn.
Við frændsystkini þín fengum að
kynnast þér misvel en öllum þótti
okkur afar vænt um þig.
Þú varst tveimur árum eldri en
Bryndís og þið lékuð ykkur mikið
saman þegar þú komst í heimsókn
með mömmu þinni eða ömmu. Það
eru til svo skemmtilegar myndir af
ykkur saman í baði, það var líka með
því skemmtilegra sem þú gerðir, að
vera í baði.
Þegar Heiða var sautján ára og bjó
hjá ykkur í Grindavík varst þú
tveggja ára. Þú komst svo til á hverri
nóttu upp í rúm til okkar mömmu
þinnar og kúrðir á milli. Eina nóttina
fór svo vel um þig og hefur þig eflaust
dreymt fallega drauma því þú piss-
aðir á bakið á frænku og þegar þar
var orðið blautt og kalt lagðist þú á
mömmu bak, sem var heitt og þurrt.
Þetta þótti þér alltaf jafn fyndin saga.
Þú varst fljótur að læra að strjúka úr
rúminu þínu og því fékk Inga frænka
að kynnast þegar hún passaði þig
með Fríðu.
Nú vitum við að þér líður vel hjá
Guði þar sem þú hefur eflaust fundið
einhvern til að nudda á þér tærnar.
Elsku Gulla, Beníta, Fríða, Andri,
Dóra amma, Baldur, Maggi og Maggi
afi, megi Guð styrkja ykkur í ykkar
mikla missi.
Heiða Björk, Sigurjón,
Inga Þóra og Bryndís.
Það er erfitt að trúa því að Hjörtur
Snær sé horfinn okkur til annars
heims. Hann virtist svo hraustlegur
þegar hann kom heim úr Írlandsferð-
inni í haust. Hjörtur Snær sótti skól-
ann framan af vetri og reyndi að taka
þátt í skólastarfinu eins og aðrir eftir
því sem heilsan leyfði.
Hann bar sig alltaf vel og kvartaði
aldrei þótt þjáður væri. Þegar hann
varð þreyttur fór hann oft fram til að
hvíla sig og spjalla við gangaverðina
sem voru góðir vinir hans. Hann átti
líka tvo góða vini í 7HS, þau Þurí og
Þórhall, sem hann reyndi að hitta
eins oft og hann gat.
Hjörtur barðist hetjulega við sjúk-
dóminn en stundunum í skólanum
fækkaði smám saman. Fljótlega eftir
áramótin var Hjörtur Snær orðinn
rúmliggjandi.
Smám saman fóru augu okkar að
opnast fyrir því hvert stefndi, en þeg-
ar andlátsfregnin barst, áttum við
bágt með að trúa henni.
Myndir af Hirti Snæ svífa fyrir
hugskotssjónum okkar og breytast í
minningar um hugljúfan og prúðan
dreng.
Mörg okkar hafa þekkt Hjört Snæ
lengi og eiga margar og góðar minn-
ingar um samveruna. Önnur þekktu
hann í styttri tíma en öll erum við
slegin yfir því að hann skuli ekki
koma aftur í skólann.
Hjörtur hvílir nú í kærleiksríkum
faðmi Guðs, laus við allar þjáningarn-
ar. Við skiljum mörg ekki hvers
vegna Guð kallaði Hjört Snæ til sín
svo ungan, frá elskandi móður hans
og systur. Við trúum því að Hjörtur
Snær hafi verið kallaður til stærri
verka í landi Guðs.
Elsku Hjörtur, við kveðjum þig
hinstu kveðju og þökkum þér alltof
stutta samveru. Við biðjum Guð að
styrkja og hugga móður þína og syst-
ur í sorg þeirra og söknuði því missir
þeirra er mikill.
Nær en blærinn, blómið,
barn á mínum armi,
ást í eigin barmi
ertu hjá mér, Guð.
(Sbj. Ein.)
Kveðjur frá bekknum 7JG,
Fellaskóla.
Hversu mikið getur Guð lagt á
okkur? Það er spurning sem við get-
um ekki svarað. Ef við ættum eina
ósk yrði hún sú að fá þig aftur og þú
yrðir lengur hjá okkur, en Guð ætlaði
þér stærri hlutverk.
Elsku Hjörtur minn, við áttum
stuttar en ógleymanlegar stundir
eins og sólardaginn sem þú komst
með pabba þínum í heimsókn til okk-
ar. þú lékst við hvern þinn fingur, það
mátti ekki á milli sjá hvert okkar
systkinanna væri stoltast af þér
pabbi þinn eða við.
Við vissum það að þegar þú fædd-
ist fengum við þig bara að láni frá
Guði, en að það yrði svona stuttur
tími vissum við ekki.
Elsku Hjörtur okkar við áttum
alltof stutt kynni en þau verða ætíð
geymd í hjarta okkar. Hafðu þökk
fyrir allt, bæði fyrir að vera til og eins
að sýna og kenna okkur hugrekki og
styrk.
Guð blessi þig og geymi.
Guðlaug, Beníta og Níels Guð
styrki ykkur og lini sársauka ykkar.
Kær kveðja.
Amma, Helga, Guðrún,
Heiðrún, Þórhildur, Jóhannes,
Helgi Þór og Kató Axel.
HJÖRTUR SNÆR
FRIÐRIKSSON