Vísir - 02.07.1980, Qupperneq 16

Umsjón:
Magdalena
Schram
vtsm
Mióvikudagur 2. júli 1980.
Nei, það eru ekki jól
og skammdegi, heldur
sól og sumarfri, m.a.s.
sjónvarpsfri. Hvernig
skyldi það vera með
bókaþjóðina — les hún
á sumrin? Og hvernig
bækur? Til þess að
leiita nú ekki langt yfir
skammt, vatt ég mér
að samstarfsfókinu hér
á Visi, einhver þeirra
gæti e.t.v. mælt með
einhverju?
Sveinn
örn
Gisli
vinir eða vandamenn aðalsögu-
hetjunnar, og maður fylgist meö
öllu, vltt og breitt um heim-
inn og getur þannig fylgst með
gangi striðsins. Þarna kemur
t.d. við sögu þýskur herforingi,
sem skrifar minningar sinar
úr striðinu og þessi aðalpersóna
er að þýða þær úr þýsku, þannig
kynnist maður lika sjónahorni
Þjóðverjanna. Lýsingarnar t.d.
frá Bandarikjunum, af þvi
hvernig lifið var þar á striðsár-
unum, þegar svona karlmenn
voru i burtu og fólki leið eins og
heimurinn myndi liða undir lok
næsta dag og hagaði sér e.t.v.
samkvæmt þvi, já þetta hefur
auðvitað verið svona annars
staðar, en margir gera sér alls
ekki grein fyrir þvi, hve
styrjöldin hafði mikil áhrif i
Bandarikjunum, þótt þau væru
Sveinn Guðjónsson,
blm.:
— Um siðustu helgi byrjaöi ég
aö lesa Vikivaka eftir Gunnr
Gunnarsson, en er reyndar ekki
kominn lengra en i lok aðfara-
orðanna — maður hefur svo lit-
inn tima, búinn að vera á kafi i
forsetakosningum. En þó les ég
liklega töluvert, það kemur
svona i gusum. A sumrin þegar
ég er i blaömennskunni les ég
mikið blöðin, yfirleitt kiki ég
alltaf i eitthvaö áður en ég fer að
sofa. Um daginn las ég ævisögu
Paul Getty, As I see it, hún var
helviti skemmtileg, hann er að
segja frá þvi hvernig hann varð
milljónamæringur — það var
uppörvandi lesning skal ég
segja þér.
Annars má það vel koma
fram, að ég tek oft i hönd ein-
hverja af bókum sonar min,
svona undir svefninn, t.d.
Lukku-Láka eða Tinna, það er
létt og fin lesning til að sofna
frá.
Gunnar sendill:
Ég les aldrei á sumrin — má
ekki vera að þvi.
Árni Sigfússon blm:
Ég veit nú ekki hvort ég ætti
að vera að segja frá þvi, en ég
byrjaöi að lesa Höllu eftir Jón
Trausta um daginn og hreinlega
gafst upp á henni.
Ef þú vilt annað en skáldsög-
ur, þá hef ég verið að lesa Leiðin
til Anauöar eftir eftir Hayek.
Mjög áhugaverð bók um efna-
hagsmál. Hann reynir að sýna
fram á að frjálst efnahagslif sé
leiöin úr úr ógöngum. Haek fékk
Nobelsverðlaunin m.a. fyrir
þessa bók og þótt hún f jalli eig-
inlega um kreppuárin þá höfðar
hún til okkar enn, passar ágæt-
lega inn i efnahagsumræðuna i
dag. Nei, hún er nú kannske
ekki skemmtilestur.
Út á land.
Rétt i þann mund, sem undir-
rituð var að hafa þessi orð Arna
fyrir ritvélinni, sveif örn
Bjarnason rithöfundur (Fyrsta
öngstræti til vinstri) inn úr dyr-
unum. Hafði hann lesiö eitthvaö
nýlega?
— Já, maöur er nú alltaf eitt-
hvað að lesa. Ég hef verið að lita
i þennan yndislega Dáta Sveik,
það er nú bók sem ég les a.m.k.
annað hvert ár. Og svo er ég rétt
aö ljúka viö bók sem heitir ,,Um
Listþörfina! ’ eftir Ernst
Fischer i þýöingu Þorgeirs Þor-
geirssonar — það er glettilega
góð bók. Hann svona tekur utan
um og þreifar á listsköpun, túlk-
un, þessa sköpunarþörf, sem
hrjáir svo marga. Þaö er kafli
um kapitalisma og list — þaö er
jú svo mikiö af hugverkum sem
eru gegn auðsöfnun á fáar hend-
ur. Annar kafli er um inntak og
form, hvernig þetta veröur ailt,
að falla hvert að öðru og vera i
jafnvægi til þess að listamaður-
inn komi verkinu til skila
Bókin veröur fjári skemmti-
leg, og skýrir margt, bæði fyrir
listamanni og lika fyrir hinum,
sem segja svo oft æ, ég botna nú
ekkert i svona löguðu, þeir
mundu hafa gaman af henni
lika.
Er örn Bjarnason að noröan?
Alla vega var öngstrætið fyrst
sýnt á Akureyri og fyrst ég var
komin út fyrir Visisfólkið, var
alveg eins hægt að slá á þráðinn
norður. Ræddi við Gisla Jónsson
menntaskólakennara og spurði
hvaö hann væri aö lesa.
— Þvi er nú fljótsvarað, ég er
að lesa prófarkir að sögu
Menntaskólans. Og svo bara
blöðin.
Saga Menntaskólans á Akur-
eyri kemur út i sumar. Hún er
þriskipt: Tryggvi ölafsson
skrifar sögu Möðruvallaskól-
ans, Steindór Steindórsson um
Gagnfræðaskólann og sjálfur
skrifa ég um siöustu 50 árin eða
frá þvi að skólinn fékk réttindi
til að brautskrá studenta 1930.
Nú og myndum hefur Tómas
Ingi Olrich konrektor safnað og
Þórhallur Bragason skjalavörð-
ur tók saman studenta-, gagn-
fræðinga- og kennaratal. — Já,
ég er að vona að þetta verði
skemmtileg bók, sagði Gisli um
leiö og hann kvaddi.
Saga Menntaskólans á Akur-
eyri verður þó naumast afþrey-
ingarlestur i sumarfriinu hjá
mörgum. Bestað finna einhvern
annan kennara, sem ekki notar
sumarleyfið i vinnu eingöngu.
Sló á þráðinn til Sigriðar Jóns-
dóttur, kennara á Isafirði:
Já, það held ég nú aldeilis að
ég sé að lesa eitthvað, skárra
væri það nú ef maður gripi ekki
bók i þessu dásamlega veðri,
það er ekki hægt aö hugsa sér
neitt betra finnst mér a.m.k. en
að sitja f sólinni og lesa.
Ég hef verið að lesa Óvini eft-
Sissa
ir Singer, það er afskaplega
skemmtileg bók. Hún gerist i
Bandarikjunum og aðalsögu-
hetjan er þarlendur Pólverji.
Hann eignast 3 konur, nei ekki
allar i einu. Það eina sem ég
finn athugavert við söguna er
hvað mér finnst aðalsöguhetjan
eitthvaö ósjarmerandi, maður
getur illa trúaö þvi að hann eigi
að vera svona mikið kvenna-
gull. En Singer segir nú alveg
sérstaklega skemmtilega frá.
En ég má til með að segja þér
frá annarri bók, sem ég var að
enda við. Það er reyfari og
alveg ofsalega spennandi, það
er öll fjölskyldan hér búin að
liggja i henni og enginn verið
viðmælandi fyrr en lestrinum
var lokið.
Þetta er reyndar t tvö bindi,
Gunnar sendill
þaö fyrra heitir Winds of War og
hitt War and Remembrance og
bókin er eftir Hermann Wauk,
sem ég kannaðist nú ekkert við
áður. Þetta er mikill doðrantur,
svona um 2500 bls. og það er
svo mikið hægt að segja frá að
ég veit varla hvort ég treysti
mér til þess. En aðalsöguhetjan
er Bandarikjamaöur, sem er
sérlegur sendimaður Roosevelt
forseta og er i Berlin þegar
striöið skellur á og sagan gerist
svo á striðsárunum. Þessi mað-
ur, hann á t.d. son sem giftist
gyöingastúlku, sem lendir i
Auswitz og það er sagt frá þvi.
Vinkona hans er stödd i
Singapur þegar það fellur og á
þvi eru miklar lýsingar. Það er
sem sagt afskaplega mikið af
fólki, sem kemur við sögu — allt
Árni
fjarri sjálfum vigvellinum.
Sigriður hafði raunar miklu
meira að segja um þessa marg-
slungnu bók en okkur kom sam-
an um að láta ekki meira upp
um efnið.
Ctlenskar bækur
Liklega eruþeir mjög margir,
sem lesa erlendar bækur og
e.t.v. fleiri, sem leita á erlend-
um bókamarkaöi eftir léttu og
spennandi efni enda úrvalið af
sliku lesefni meira þar. Hvað
skyldi nú vera bitastætt að finna
þar? Hringdi i Innkaupasam-
band bóksala og rabbaði við
Sigurð örn Guðmundsson.
Sjálfur kvaðst Sigurður örn
ekki vera með neitt i takinu i
augnablikinu, en lumaði á frétt,
sem margir munu eflaust fagna
— það er komin nú bók frá höf-
undi Women’s Room, Marilyn
French. Sú bók heitir Bleeding
Heart og mun rétt i þann mund
að koma i bókabúðirnar um
þessar mundir.
Nýjar islenskar.
Meiri ástæða er þó til að
kanna hvað nýtt er af bókum á
islensku. Sigriður Sigurðar-
dóttir (Sissa) i Isafold lét i té
lista yfir nýjar bækur á
islensku.
— Fyrst vil ég nefna endur-
prentun á alveg yndislegri bók,
sem mér finnst ætti að vera til á
hverju heimili, það er Saga dag-
anna — hátiðir og merkisdagar
og uppruni þeirra eftir Arna
Björnsson. Sú bók er gefin út af
Bókaútgáfunni Saga.
Þá er Bréf Jón Sigurðssonar.
Úrval, I bindi, sem Menningar-
sjóöur hefur gefið út. Leiöin til
Ánauðar eftir Hayek, Almenna
bókafélagið. Hafliði i Svefneyj-
um: „Svona sigldi Hafliði I
Svefneyjum” drög að ævisögu,
sem Bókamiðstööin gefur út. Þá
eru komin frá Iðunni bæði leik-
ritin Hemmi eftir Véstein Lúð-
viksson og Smalastúlkan og Út-
laginn eftir Sigruð Guðmunds-
son og Þorgeir Þorgeirsson.
Borg drottningarinnar eftir
Hilmar Stefán Karlsson, sem
höfundur gaf sjálfur út. Og
Brunabillinn sem týndist eftir
Sviana Sjöwall og Wahlöö,
sakamálasaga sem verður vist
jafn vinsæl og þær fyrri eftir
þessa höfunda.
— Hvað ég er sjálf aö lesa?
sagði Sissa. Ég er að lesa Undir
Kalstjörnu eftir Sigurð A.
Magnússon og i annað skiptið.
Það er alveg dýrðleg bók.
Siðasti maðurinn sem spurður
var, hvað hann væri aö lesa var
Sigurjón Valdimarsson blm. hér
á VIsi. Hann var reyndar lika að
lesa Kalstjörnuna og leist jafn
vel á þá bók og Sissu.
Ég sjálf? Ég var að enda við
Brunabilinn, sem týndist. Þaö
er alveg æsispennandi bók og
upplögð i sumarfriið.
Ms