Morgunblaðið - 16.06.2002, Side 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 16. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Oddný Sig-tryggsdóttir
fæddist á Ytri-Brekk-
um á Langanesi 28.
janúar 1918. Hún lést
á taugadeild Land-
spítalans 6. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Sig-
tryggur Vilhjálms-
son, bóndi á Ytri-
Brekkum og síðar í
Ytra-Álandi í Þistil-
firði, f. 12. nóvember
1887, d. 1928, og Val-
gerður Friðriksdótt-
ir frá Gröf í Vest-
mannaeyjum, f. 10. febrúar 1892, d.
1957. Oddný var þriðja elst af átta
börnum Valgerðar og Sigtryggs
sem komust á legg: Vilhjálmur, f.
23. apríl 1915, d. 1984; Friðrik f. 21.
október 1916; Sigríður, f. 12. des-
ember 1919, d. 1982; Guðmundur, f.
25. desember 1921; Valgerður, f.
10. desember 1923; Aðalbjörg, f. 9.
ágúst 1925, d. 1994; Þorbjörg, f. 5.
júlí 1927. Síðar eignaðist Valgerð-
1981. 4) Friðrik Örn vélstjóri, f. 16.
maí 1952, kvæntur Margréti Gunn-
arsdóttur, búsett í Fellabæ. Börn
þeirra eru Ægir, f. 1982, Erna, f.
1987, og Birkir, f. 1992. 5) Ingi-
björg Alda hjúkrunarfræðingur, f.
25. mars 1958, gift Sigurbirni Ein-
arssyni, búsett í Reykjavík. Börn
þeirra eru Sara, f. 1981, og Ólafur
Kári, f. 1987. Oddný og Guðmund-
ur eiga fjögur barnabarnabörn.
Oddný fluttist ung til Reykjavík-
ur og vann við saumaskap hjá
Fanneyju Friðriksdóttur, móður-
systur sinni, en lærði síðan til
dömuklæðskera hjá Andrési við
Skólavörðustíg og á saumastofunni
Kápunni. Í nokkur ár frá 1942 rak
hún saumastofu og fataverslun í
Keflavík í félagi við Björn Péturs-
son kaupmann. Hún kynntist Guð-
mundi eiginmanni sínum í Keflavík
þar sem þau bjuggu fram til 1950
en fluttu þá til Reykjavíkur. Frá
1965 bjuggu þau á Seltjarnarnesi.
Hún starfaði áfram við sitt fag
meðfram heimilishaldinu, m.a. á
saumastofu Þjóðleikhússins, og
stóð fyrir sauma- og sníðanám-
skeiðum ásamt heimasaumi.
Útför Oddnýjar verður gerð frá
Seltjarnarneskirkju þriðjudaginn
18. júní og hefst athöfnin klukkan
10.30.
ur tvö börn eftir fráfall
Sigtryggs. Þau eru
Helga Sæmundsdóttir,
f. 6. ágúst 1931, og
Kolbeinn Ólafsson, f.
22. október 1938.
Oddný giftist 25.
nóvember 1944 Guð-
mundi Kr. Guðmunds-
syni skipstjóra, f. 4.
ágúst 1920, d. 1998.
Börn þeirra eru: 1)
Erna Dagmar snyrti-
fræðingur, f. 8. mars
1945, gift Perry Ås-
brink, þau skildu, bú-
sett í Svíþjóð. Sonur
hennar er Dag Robert Åsbrink, f.
1973. 2) Guðmundur Kristján skip-
stjóri, f. 9. júlí 1946, kvæntur Þóru
Benediktsdóttur, búsett í Walvis
Bay í Namibíu. Börn þeirra eru
Oddný, f. 1967, og Guðmundur Kr.,
f. 1968. 3) Sigrún Valgerður sjúkra-
liði, f. 5. október 1949, gift Sigþóri
Sigurjónssyni, búsett á Seltjarnar-
nesi. Börn þeirra eru Gauti f. 1973,
Börkur, f. 1978, og Hanna Ýr, f.
Fyrir allmörgum árum sá ég sjón-
varpsþátt sem fjallaði um pólska
skáldkonu sem ég man ekki að nafn-
greina. Fjallað var um skáldverk
hennar og í þættinum viðraði hún
skoðanir sínar á lífinu og tilverunni.
Hún nefndi íhugul á svip að hún teldi
sig hafa varðveitt allvel hæfileikann
til að njóta fegurðar og gleðjast yfir
mörgu því jákvæða í kringum hana.
Þessi einföldu orð vöktu með mér dá-
litla undrun og festust mér í minni af
ástæðu sem ég veit ekki hver er. Eftir
því sem ég hef sjálfur elst hefur mér
skilist hin dýpri merking þessarra
orða. Þegar ég nú minnist Oddnýjar
tengdamóður minnar vegna fráfalls
hennar rifjast þau upp. Ástæðan er sú
að vandinn við það að eldast felst
meðal annars í því að varðveita þenn-
an hæfileika og henni Oddnýju tókst
það svo ansi vel. Henni tókst að varð-
veita fram á síðustu ævidaga skap-
andi kraft til að rækta og hlúa að
gróðri, til listrænnar iðkunar, til að
sýna viðfangsefnum annarra áhuga,
sækja tónleika, taka myndir og svo
mætti lengi telja. Í stuttu máli að lifa
lífinu og njóta þess.
Mannlífssinfónían er margslungin.
Byggð upp af ótal stefjum og köflum
að viðbættum persónulegum þætti
hvers og eins. Kynni mín af Oddnýju
sem fullorðinni konu og ömmu
barnanna minna hafa leitt mér fyrir
sjónir hve roskið fólk með jákvæðan
huga er einstaklega mikilvægur þátt-
ur þeirrar sinfóníu.
Oddný var af þeirri kynslóð sem
upplifði og mótaðist af heljarstökkinu
úr kyrrstæðu bændasamfélagi sveit-
anna þar sem tilfinningasemi átti ekki
við heldur þrautseigja og æðruleysi,
yfir í borgarsamfélag með bættum
lífskjörum, nýrri hugsun þar sem
margir þó týndu sjálfum sér. Örlögin
atvikuðust þannig að í uppvextinum
axlaði Oddný snemma ábyrgð í þeim
hópi sem næstur henni stóð. Hvort sú
var ástæðan eða eðlislæg elja þá beið
hún aldrei boðanna um að verkin
skyldu unnin heldur vann hún þau
hljóðlaust. Hún giftist manni sem var
sjómennskan í blóð borin og var oft
lengi fjarri heimilinu vegna atvinnu
sinnar. Naut þessi eiginleiki Oddnýj-
ar sín þá vel.
Frumkvæði hennar og jákvæður
en hófstilltur hugur skapaði henni
sjálfkrafa miðjustöðu meðal sinna.
Fram til hins síðasta bauð hún stór-
fjölskyldunni ævinlega heim á afmæl-
isdaginn sinn á þorranum þar sem
samveran var inntak stundarinnar.
Þá bauð hún upp á þorramat sem hún
útbjó sjálf af smekkvísi og með bú-
sældarlegu yfirbragði. Þó að Oddný
væri virk utan heimilis var heimilis-
hald aðall hennar vinnu. Það verð-
skuldaði aðdáun og virðingu af hve
mikilli alúð og smekkvísi hún rækti
það.
Trúmennska Oddnýjar við heimil-
isstörf hindraði ekki að hún yrði
snortin af straumum tímans er varða
stöðu konunnar. Hún meðtók þá á
sinn hátt með þátttöku í ótal viðburð-
um sem lutu að því að styrkja sjálfs-
mynd og samstöðu kvenna. Allt frá
Kvennahlaupi til kvennaráðstefna í
útlöndum.
Oddný var blanda af fagurkera
með listrænar tilhneigingar sem birt-
ust í ástríðukenndri ástundun hand-
verks og nytjalistar og svo ráðdeild-
arsamri búhyggjumanneskju. Í
mínum huga ófust þessir tveir þættir
ögn saman þegar berjatíminn hófst á
síðsumrum. Þá greip hana berjaórói.
Hún þurfti að komast í ber og var
tilbúin að leggja mikið á sig til að svo
yrði. Þá hindraði hana ekki skert fóta-
færni í að vaða ár og príla brekkur ef
það leiddi hana í góðan berjamó.
Náttúrubarnið og nytjahyggjan tók
við þar sem fótafimina þraut. Afköst-
in við berjatínsluna voru undraverð.
Úrvinnsla aflanns skilaði síðan lista-
góðri og óviðjafnanlegri berjasultu.
Mörgum ljúfum bitanum hef ég rennt
niður þar sem aðalbláberjasultan frá
henni Oddnýju gældi við bragðlauka
mína.
Nú þegar hún er horfin frá okkur
finn ég sterkt hversu vel hún varð-
veitti hæfileikann til að njóta fegurðar
og gleðjast yfir því jákvæða í kringum
sig.
Sigurbjörn Einarsson.
Mig langar til að minnast elsku-
legrar ömmu minnar í nokkrum orð-
um.
Oddný amma var afar listræn,
hæfileikarík og lífsglöð kona með ótal
áhugamál. Allt sem hún tók sér fyrir
hendur var alltaf faglega gert og fáir
sem hefðu getað gert betur, hvort
sem það var saumaskapur, bakstur,
glerlist eða postulínsmálning.
Amma tók öllum opnum örmum og
dekstraði við þá sem til hennar komu.
Húsið angaði ýmist af nýbökuðum
pönnukökum, brauði eða heitum
snúðum þegar maður kom til hennar
og maður fór aldrei hungraður frá
henni vegna ýmissa freistinga sem
hún hafði fram að færa.
Ég á alveg óteljandi minningar af
ömmu sem mér þykir afar dýrmætt
að eiga. Amma og afi hafa búið í
næstu götu við okkur alla mína ævi
svo ég gerði mikið af því að koma við
hjá þeim heim úr skólanum, svo og
öðrum tímum, því ég vissi að þau tóku
alltaf svo vel á móti manni og nutu
þess að fá fólk í heimsókn.
Amma hefur kennt mér ýmislegt
sem fátt ungt fólk á mínum aldri hef-
ur lært, eins og t.d. að taka slátur,
baka laufabrauð og kleinur og mála á
postulín.
Sláturgerð og laufabrauðsbakstur
hefur verið hefð í fjölskyldunni í mörg
ár og ekkert er betra en heita slátrið
hennar ömmu og laufabrauðið sem
hefur verið bakað fyrir hver jól á Mið-
brautinni alla mína tíð.
Það er ekki annað hægt að segja
um ömmu en að hún hafi verið stór-
hjörtuð kona sem öllum þótti afar
vænt um.
Minningar um yndislega konu lifa
að eilífu.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl í friði elsku amma mín.
Þín
Hanna Ýr.
Kveðja frá
kvenfélaginu Seltjörn
Okkur félagskonum Seltjarnar er
efst í huga þakklæti til Oddnýjar fyrir
störf hennar í þágu kvenfélagsins
þegar hún hefur nú kvatt okkur. Hún
sýndi ávallt framúrskarandi vilja og
einlæga fórnfýsi þegar óskað var eftir
störfum hennar fyrir félagið. Öll þau
störf sem hún lagði fram voru unnin
af einlægni og miklum áhuga. Þannig
tók hún að sér störf og verkefni fyrir
félagið að ávallt var brugðist við af
heilum hug.
Kvenfélagið sendir eftirlifandi ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
Það er ljúfsár skylda að skrifa eft-
irmæli um kjarnakonu sem fátt fékk
stöðvað.
Þegar Oddný amma mín féll frá var
hún ennþá með bíllykla og fullgilt
ökuskírteini í handtöskunni, blómstr-
andi stjúpur á svölunum og ókláruð
verkefni á vinnuborðinu.
Oddný var alltaf vin- og fjölskyldu-
rækin, og félagslynd með afbrigðum.
Ég er viss um að hefði hún ekki veikst
nú í lok maí væri þess ekki langt að
bíða að hún færi að áforma ferðalög.
Hún heimsótti Guðmund og Þóru til
Suður-Afríku fyrir tveimur árum,
Ernu í Malmö, og um árabil hefur hún
farið í berjatínslu í Fellabænum til
Friðriks og Margrétar á hverju
hausti. Það var því alls ekki fráleitt að
ég og Vera kona mín hefðum stund-
um reynt að telja hana á að heim-
sækja okkur vestur um haf þótt hún
væri komin á níræðisaldur.
Við í fjölskyldunni höfum lengi not-
ið góðs af því að Oddný var hagleik-
skona. Mín fyrstu jakkaföt fékk ég úr
skápnum hans afa þegar mig vantaði
eitt sinn grímubúning. Amma lánaði
mér þau óbreytt, en þegar grímuball-
ið var afstaðið þá þrengdi hún bux-
urnar utan á mig, þannig að ég eign-
aðist snemma gæðaleg teinótt
jakkaföt, klæðskerasniðin. Eini gall-
inn var að ef einhver kannaðist við
þau í fjölskylduboðum þurftu ættingj-
ar stundum að taka út handverkið og
dást að því hvernig amma hafði komið
sparifötum afa frá því að móðir mín
var fermd aftur í notkun.
Hún sagði mér eitt sinn að sauma-
skapur og sundiðkun hefðu reynst
henni og Mumma örlagarík. Eitt sinn
er við sátum í pottinum í Vesturbæj-
arlaug rifjaði hún upp hvernig leiðir
þeirra hjóna lágu saman. Oddný flutt-
ist til Reykjavíkur á unglingsárum og
fór að vinna við klæðaskurð, meðal
annars í helstu tískuverslun bæjarins
á þeim tíma. Á þeim árum var verk-
nám ekki jafnformfast og síðar varð,
og Oddný lærði sína iðn í búðum og
saumaherbergjum þar til henni voru
veitt réttindi sem kjólameistari. Á
stríðsárunum stofnaði hún síðan
saumastofu í Keflavík í félagi við
Björn frænda sinn, en hún sá um
reksturinn fyrst í stað. Á saumastof-
unni var hún kynnt fyrir Mumma, og
þau kynni þróuðust þar sem þau hitt-
ust reglulega í sundi í bæjarlauginni á
morgnana. Þeirra hjónaband varð
farsælt til enda, og það er föngulegur
hópur afkomenda sem mun fylgja
Oddnýju til grafar.
Okkar er minnst fyrir orð og gerð-
ir, og Oddný amma lætur eftir sig
margar góðar minningar. Skarð ætt-
móðurinnar verður ekki fyllt, og tóm-
legt verður um að litast á heimilinu
sem hún og afi fylltu af hamingju öll
þessi ár. Þótt sárt sé að sjá hana
fylgja Guðmundi afa yfir móðuna, þá
er sá tregi mildaður af þakklæti fyrir
að hafa fengið að njóta slíks sóma-
fólks jafnlengi og við gerðum. Nú
þegar hún er borin til grafar er mér
efst í huga sú kærleiksríka fyrirmynd
sem þau hjónin hafa reynst mér og
öllum sínum afkomendum, og því segi
ég í minningu þeirra beggja: Hvíl í
friði og hafið kæra þökk fyrir.
Gauti Sigþórsson.
ODDNÝ
SIGTRYGGSDÓTTIR

 


 
 

 



 








 
   
 




  


  !

  

!"# 
 "$%
"&
! '"( 

"& 
 "$%  )
*+! 
,   "$% ,- '
)
 $ $ 





 




   
   
  

! "  
   
       
 
  

#$%&'  $(








 
    
 


 
  !


 " 
#$   #%&%
'(    


)





  



 
  
 

 



 


   
 

 


 
   
! " # $!%  
# $&!
!!'$ ( )* +*$$ !%  
$$ ,
!%   # $-)! !!'$
./ * - $
!!'$  ! $$!%  
" $ "0 $'" $ " $ "0 $,


 
 












     
   
  
 

  
  
!"#!!

!
 $%$
  #


& 
%
!$

'


 # '# 

 !  "! #$%  !
% ! &'( %)%
!*%%
% #$%  ! !% + )%
#$% $ #$% )%
$ ,'( 
' !
 '-%./$ #$% )%  '% ") ,'( % !
0%1#$% )%
, %,( %
)%(##$,( %+