Morgunblaðið - 26.09.2003, Blaðsíða 8

8 | FÓLKIÐ | FÖSTUDAGUR 26|9|2003 MORGUNBLAÐIÐ
Þurrkur í hálsi og óstyrk rödd geta verið óæskilegir fylgifiskar
þess að lesa ræðu á opinberum vettvangi, hvort sem er í stór-
veislu eða brúðkaupi. Ljóð geta verið ágætur kostur til að tjá til-
finningar sínar við slík tækifæri, segir Soffía Jakobsdóttir, sem er
kennari á námskeiðinu Að flytja tækifærisljóð sem Mímir stendur
fyrir. Námskeiðið hefst 29. september og er kennt tvisvar í viku í
tvær vikur.
„Námskeiðið er fyrir fólk sem ætlar að halda tækifærisræðu
og langar til að krydda ræðuna sína með vísukorni. Mörgum vex
það í augum að flytja eitthvað sem er í bundnu máli. Þetta er
hugsað til að losa fólk við hræðsluna og gera ljóðalestur að-
gengilegri,“ segir Soffía og leggur áherslu á að lesturinn eigi ekki
að vera svona mikið mál. „Það geta allir flutt ljóð svo vel sé ef
þeir hyggja svolítið að grundvallaratriðunum.“
Soffía er til í að miðla þessum grundvallaratriðum. „Maður
þarf fyrst og fremst að skoða söguna, sem ljóðið inniheldur. Ég
tala líka alltaf um myndir sem ljóðið inniheldur og maður þarf að
vera alveg viss um það með sjálfum sér hvað maður ætlar að
segja með þessu ljóði.“
Hún segir að formið komi svo til sögunnar. „Síðan notar maður
form ljóðsins, hrynjandina, stuðla og höfuðstafi og rímið. Maður
hefur það til hliðsjónar en má ekki vera of bundinn forminu. Það
er aðallega innihald ljóðsins sem flytjandinn þarf að hugsa um,“
segir hún en bætir við að þetta tvennt haldist auðvitað í hendur.
Aðspurð vill hún ekki nefna neitt eitt ljóð umfram annað fyrir
fólk til að æfa sig á heima en er meira en til í að gefa góð ráð.
„Það er mikilvægt að fólk skilji við fyrsta lestur við hvað er átt, að
ljóðin séu myndræn og hafi hreina sögu, að þau sé ekki mjög tor-
skilin. Maður þarf alltaf að hafa í huga að maður ætlar að segja
frá. Þetta er frásögn. Þegar maður flytur ljóð gerir maður það fyrir
einhvern annan. Frásagnargleðin þarf að vera með.“
Hún segir að fólk geti spurt sig hvort þessi saga sem ljóðið
segi höfði til sín. „Ef hún gerir það þá er bara byrja. Skoða ljóðið
frá öllum hliðum og lesa það aftur og aftur. Þá kemur skilning-
urinn til manns.“
En hún varar við því að lesa ljóð sem fólk er vant að syngja.
„Maður festir sig svo í laginu,“ segir hún.
„Ef fólk finnur eitthvert ljóð sem segir það sem fólk er að reyna
að segja, þau gera það svo oft ljóðin, þá er upplagt að lesa það.
Skáldin eru svo flink að koma tifinningum í þetta knappa form.
Það á ekki að hugsa um þetta sem flókið mál heldur skemmti-
legt.“ |ingarun@mbl.is
Morgunblaðið/Þorkell
LJÓÐ ER
frásögn
SKÁLDIN ERU FLINK
að koma tilfinningum
í knappt form, segir Soffía Jakobsdóttir,
SEM HELDUR NÁMSKEIÐ
hjá Mími í flutningi
tækifærisljóða
ÞETTA ER HUGSAÐ TIL AÐ LOSA
FÓLK VIÐ HRÆÐSLUNA OG GERA
LJÓÐALESTUR AÐGENGILEGRI, SEG-
IR SOFFÍA JAKOBSDÓTTIR LEIKKONA
UM LJÓÐANÁMSKEIÐIÐ SITT.
Morgunblaðið/Þorkell
Pabbastrákur
– Þú ert í fleiri hlutverkum í vetur í Þjóðleik-
húsinu.
– Já, ég verð í jólasýningunni og fleiri verk-
um. Ég er fastráðinn. Þeir eiga mig, – þangað
til þeir fá nóg af mér eða ég af þeim, segir
hann og hlær. Ef þeir henda mér í ruslið vona
ég að einhver tíni mig upp og dusti af mér ryk-
ið. Gefi mér peninga.
Nú eigum við barn og
þá er mikilvægt að
eiga peninga, segir
hann og hlær innilega.
– Hverjum er litli Búdda líkur?
– Margir segja að hann líkist mér, en sumir
að hann líkist Örnu. Það eru flestallt vinkonur
hennar. Vinir mínir segja að hann líkist mér.
– Segja þeir svoleiðis hluti?
– Já, já, þeir segja að hann sé með skásett
augu eins og pabbi hans. Amma og afi kom-
ust hins vegar að því að hann væri eins og
konan mín fyrir ofan mitt andlit, en neðri
helmingurinn af andlitinu væri eins og á mér.
|pebl@mbl.is
– Geturðu eitthvað í körfu?
– Ég er ágætur. Ég hætti að æfa þegar ég
komst í Leiklistarskólann. En byrjaði aftur í
fyrra eftir að ég útskrifaðist. Þá loksins með
Þrótti. Við spiluðum gegn KFÍ í úrslitum í
fyrstu deild, en töpuðum og þeir komust í úr-
valsdeildina.
– Ætlarðu að halda áfram?
– Ég ætlaði að æfa í vetur, en svo kom
krakkinn. Ég held ég hafi ekki alveg verið
búinn að reikna út hvernig ég ætlaði að
gera allt og eignast krakka. Fjölskyldan er
mér svo mikils virði. Hæ, litli kútur, segir Ívar
og horfir á strákinn sem opnaði augun rétt
sem snöggvast.
– Er hann pabbastrákur?
– Hann er mjög öruggur hjá mér og hættir
alveg að gráta þegar ég staulast fram úr rúm-
inu úrillur á nóttunni og legg hann við
bringuna. Ég held hann skilji nú ekki; hann
skynjar bara.
– Nú verðið þið auðvitað að fá ykkur skutbíl,
segir blaðamaður og kímir.
Útihurðin er bleik og í anda þess kemur pabb-
inn til dyranna með nýfæddan son í fanginu,
sem hann kallar litla Búdda. Ívar Örn Sverr-
isson leikari tekur á móti blaðamanni, en
Arna Ösp Guðbrandsdóttir kærastan hans
notar tækifærið til að skreppa á kaffihús. Í
íbúðinni er ennþá heldur tómlegt um að lit-
ast, enda eru þau nýflutt inn. Melódísk tónlist
Tindersticks ómar um íbúðina.
– Þetta er nýi diskurinn. Ég fór út í búð til
að kaupa nýja tónlist fyrir nýju íbúðina. Við
vorum að …
Litli strákurinn, sem er þriggja vikna, ropar
og ælir pínulítið á pabba sinn. Ívar Örn þurrk-
ar æluna eins og ekkert sé og heldur áfram:
– Við fluttum hingað tveim dögum áður en
hann fæddist. Hann kom þremur vikum fyrir
tímann, þannig að þetta rétt slapp.
– Var það skilyrði að flytja í KR-hverfið?
– Nei, reyndar spilaði ég körfubolta með
KR, en fyrst spilaði ég með ÍR og það var
bara vegna þess að Þróttur var ekki með
körfuboltalið.
– Nei, mig langar ekki í skutbíl, segir Ívar
Örn með áherslu. Við kaupum bara bíl með
skotti sem hægt er að setja barnavagn í. Það
er engin ástæða til að kaupa skutbíl!
– Eru þá bílakaup í bígerð?
– Já, það var keyrt á mig á leiðinni upp á
fæðingardeild. Ég hélt ég væri að fara að ná í
Örnu, en allt í einu var ég á ónýtum bíl. Við er-
um núna á bílaleigubíl frá tryggingafélaginu.
– Þú ert að leika í leikritinu Pabbastrákur,
sem fjallar einmitt um feðga?
– Já, það fjallar um ást milli feðga, sem
truflast af því að einkasonurinn er ekki eins
og pabbinn bjóst við. Í þessu tilfelli er hann
hommi. Flakkað er fram og til baka í sam-
skiptum þeirra og skoðað hvernig líf þeirra fer
úr skorðum. Þetta endar svo með voveifleg-
um hætti.
ÞAÐ VAR KEYRT Á MIG Á
LEIÐINNI UPP Á FÆÐINGARDEILD
Í HEIMSÓKN HJÁ ÍVARI ERNI