Vísir - 13.12.1980, Blaðsíða 13

Laugardagur 13. desember 1980
VÍSIR
13
að standa undir kostnaði af ferð-
ínni.
Gerhard var ekki mjög skemmt
við þessar samræður vina sinna
þó svo hann héldi i fyrstu að þeir
væru að gera að gamni sinu. En
þegar það rann upp fyrir honum
að þeim var full alvara með að
framkvæma þessa hugmynd sina
var honum verulega brugðið.
„Þið eruð snargeggjaðir báðir
tveir. Við lendum allir i fangelsi
með þessu áframhaldi. Þar fyrir
utan er þetta ágætisfólk. Hvað
haidið þið að þau komi til með að
segja um Þjóðverja þegar þau
koma heim?”
Peter hló kaldhæðnislega og
sagði: „Þú gerir þér vist ekki
grein fyrir þvi að við erum að
verða blankir og ef við tökum
peningana þeirra þurfum við ekk-
ert að vera að hugsa um að fara
strax heim aftur. Ef þetta eru
einhverjir verulegir fjármunir
sem þau eru með getum við farið
til Marseilles og siglt eitthvað út i
heim”.
Þannig héldu félagarnir áfram
að þrátta án þess farþegana
grunaði að verið væri að ræða ör-
lög þeirra. Þvi var það, að þegar
Peter beygði skyndilega út af
þjóðveginum, og ók eftir þröng-
um stig þar til hann stansaði við
malagryfju, voru þau ekki veru-
lega hrædd. Þegar Peter skipaði
þeim aðstiga útúr bifreiðinni var
þeim þó brugðið en fóru þó eftir
þvi sem fyrir þau var lagt.
Skemmtiferðin breytist
i martröð
Um leið og þau voru komin út
úr bilnum sneri Harman sér að
Peter og spurði hann hvað gengi
eiginlega á. Hann fékk samstund-
is svar og það i tvennum skiln-
ingi, Peter dró upp skammbyss-
una og skipaði um leið Harman að
láta sig hafa þá peninga sem hann
hefði meðferðis. Þegar parið hik-
aði rétti Peter Achim byssuna og
opnaði farangurgeymslu bilsins
og dró þaðan upp litla exi. Þegar
hann sneri sér aftur að Harman
var sá siðarnefndi ekki lengur
hikandi við að láta fé af hendi
rakna. Hann rétti Peter 100
franka seðil. Peter umhverfðist
og æpti „Ég er ekki að biðja um
fuglafóður. Láttu mig fá pening-
ana ykkar eða...”
Hann lauk ekki við setninguna
en hóf exina á loft. 1 þvi kom Ger-
hard hlaupandi og grátbað félaga
sina að hætta þessari fásinnu.
„Helvitis hugleysingi getur þú
verið” æpti þá Achim. „Hvað
varðarokkur um þessa Astrali?”
Um leið rak hann byssuhlaupið
upp að andliti Harmans.
„Viltu að ég skjóti af þér haus-
inn?”
En þaö var meiri töggur i Har-
man en þeir höfðu reiknað með
þvi eldsnöggt sló hann byssuna úr
hendi Achims, greip i hendi Mel-
indu og saman hlupu þau eins og
fætur toguðu i átt til malargryfj-
unnar. Eitt augnablik stóðu Ach-
im og Peter ráöalausir siðan tóku
þeir á rás á eftir flóttamönnun-
um. Gerhard stóð stjarfur og
horfði á ástralska parið hlaupa
hönd i hönd upp brekkuna úr mal-
argryfjunni og á félaga sina á eft-
ir þeim með byssuna og exina á
lofti. Þá kvað við skothvellur og
Harman hné niður. Stúlkan stans-
aði og laut yfir hann. Þá varð
Gerhard svo skelfingu lostinn að
hann stökk upp i bilinn og brunaði
á braut. Hann ók eins og óður
1 maður sömu leið og þeir höfðu
komið og beint til lögreglunnar i
Pirmasens og sagði þar hvað
gerst hefði. Lögreglan hafði þeg-
ar i stað samband við starfsbræð-
ur sina i Frakklandi. Leitin að
Peter og Achim var hafin.
Þegar félagarnir komu að þar
sem Harman lá og stúlkan yfir
honum skaut Peter hann i höfuð-
ið. Melinda sneri sér þá i átt til
árinnar sem rann þar hjá og
hrópaði á hjálp i von að fólk um
borð i bátunum sem þar sigldu
heyrðu til hennar. Peter lyfti
skammbyssunni og skaut i
hnakkann á stúlkunni.
Félagarnir tóku nú allt fémætt
af fórnarlömbunum og gengu sið-
an pf stað eftir þjóðveginum þar
til þeir komu aö krá. Þar fóru þeir
inn og ræddu atburðina yfir glasi
af vini.
David Ilarman og Melind Park
Achim Anstaedt: Mér leiö eins og
ég væri að horfa á hryllingskvik-
mynd. Ég get ekki hugsaö til þess
að lifa lengur með það sem ég hef
á samviskunni.
megum ekki láta hana bera
kenásl á okkur”.
Péter var honum sammála svo
þeir snéru við til malargryfjunnar
Þegar þangað kom sáu þeir að
Melinda bærði á sér og stundi.
„Hún er lifandi” sagði Peter og
beyfiði sig niður að stúlkunni og
hóf að berja hana i höfuðið með
skammbyssuskeptinu. Hann
barði| varnarlausa stúlkuna aftur
og aftur svo blóðið lagaði úr höfði
hennar þar til hann var þess full-
viss að hún væri látin. A meðan
var Achim önnum kafinn við að
berja á liki Harmans með exinni
og nfölbraut á þvi höfuðkúpuna.
Að ódæðinu loknu héldu morð-
ingjarnir til mannabyggða og
tóku til við að eyða hinu nýfengna
fé. Ekki var nema sólarhringur
liðinn þegar það var uppurið og
þá héldu félagarnir heim á leið.
Þeir voru handteknir á braut-
arstöðinni, en við yfirheyrslu
sögðust þeir siðast hafa séð parið
i fylgd með Gerhard. Við frekari
yfirheyrslur gafst Achim upp og
játaði morðin. 1 fyrstu þráaðist
Peter við en að lokum játaði hann
hlutdeild sina i ódæðisverkunum.
Daginn áður en þeir félagarnir
voru dregnir fyrir rétt reyndi
Achim að fyrirfara sér. Hann
sagði þeim sem björguðu lifi hans
að hann treysti sér ekki til þess að
lifa lengur. Þetta væri eins og að
hrærast i stöðugri martröð.
Ekki var hægt að merkja það á
Peter á meðan á réttarhöldunum
stóð að honum væri á einhvern
hátt brugðið. Hann sat og glotti
kaldhæðnislega og hlýddi á ákær-
urnar sem á hann voru bornar.
Achim sagði meðal annars við
yfrirheyrslurnar:
„Þegar ég hugsa til þess sem
þarna átti sér stað finnst mér eins
og ég hafi verið að horfa á hryll-
ingskvikmynd. Ég get alls ekki
imyndað mér sjálfan mig sem
þátttakanda i þessum voðaverkn-
aði. Það er eins og ég hrærist i
martröð sem tekur aldrei enda.
Ég reyndi að fyrirfara mér i
fangelsinu vegna þess að ég get
ekki lifað við vitneskjuna um það
sem ég hef gert.”
Gerhard Langdoll sem upphaf-
lega hafði verið ákærður fyrir að
vera samsekur þeim Peter og
Achim var sýknaður af öllum
ákærum. En Peter Melchert og
Achim Anstaedt voru báðir sekir
fundnir.
Þegar dómarinn las yfir þeim
dómana, 10 ára fangelsi til handa
hvorum, bætti hann þvi við að
þetta væri hræðilegasta mál sem
hann hefði þurft að hafa afskipti
af á löngum staffsferli.
Þegar morðingjarnir voru
leiddir brott i járnum glotti Peter
Melchert enn.
Martröðin magnast
„^fvað ef helvitis stelpan er
ekkl dauð?” sagði Achim. „Við
Melchert starir á Gerhard Langdoll sem tilkynnti iögreglunni um
morðin.
Asbjorn
Oksendal
ÞEGAR NEYÐIN
ER STÆRST.
Margföld metsölubók
eftir Asbjörn 0ksendal.
Hrikaleg, sönn lýsing á
flótta úr þrælabúðum
nazista í Noregi.
Frásögn 0k sendals er
engu öðru lík. Hún er
svo spennandi að við
stöndum bókstaflega á
öndinni.
ÞEGAR NEYÐIN
ER STÆRST,
er bók í algjörum sér-
flokki.
IÍ Hörpuútgáfan
smáauglýsingadeild
Tekið á móti smáaug/ýsingum
og áskriftum
alla virka daga frá kl. 9 til 22,
laugardaga frá kl. 10 til 14
sunnudaga frá kl. 18 til 22
ATH.
Smáauglýsingadeild VÍSIS,
Síðumú/a 8, er opin /augardaga
frá kl. 10 ti/ 12, en tekið á móti
auglýsingum og kvörtunum
ti/ k/. 14 i sima 86611
TAKIÐ EFTIR:
Vegna 70 ára afmælishófs VÍSIS
hefst smáauglýsingamóttaka
sunnudaginn 14. des. kl. 19.30