Vísir - 27.04.1981, Blaðsíða 9

IVÍdnuda'gur'27. april 1981
Fyrir nokkru er kom-
in út i Bandarikjunum
bók eftir G. Gordon
Liddy, sem var einn i
hópi þeirra er stóðu að
innbrotinu i Watergate,
hótels i Washington,
þar sem demókratar
höfðu bækistöð sina. í
bók sinni, sem heitir
Vilji (Will), lýsir Liddy
sjálfum sér allnokkuð,
aðdraganda þess að
hann komst á launa-
lista rikisstjórnar Nix-
ons, og fangelsisvist
þeirri sem fylgdi inn-
brotinu i Watergate.
Sjálfur tók Gordon
Liddy þá afstöðu að
segja ekkert fyrir rétti,
og fékk þvi þungan
dóm, eða tuttugu og eitt
og hálft ár, en Gerald
Ford náðaði hann.
Skýrð er ástæða þess
að bókarhöfundur
þagði fyrir rétti. Hann
taldi að á þeim tima,
þegar Watergate málið
var á döfinni, hafi þjóð-
in staðið i styrjöld inn-
byrðis og þess vegna
hafi afbrigðileg
kosningabarátta verið
hjá CIA, e&a höf&u veriö þaö.
Segja má, af bókinni aö dæma,
aö eitt hafi fyrst og fremst ein-
kennt þennan hóp ööru fremur.
Liddy og Hunt voru miklir þjóö-
ernissinnar og Kúbanirnir fjórir
voru þeim sammála um nauð-
syn þess aö koma i veg fyrir
upplausn.
Plástruð læsing
Að kröfu Jeb Magruder þurfti
að brjótast i annað sinn inn i
Watergate vegna þess aö i fyrri
tilraun heppnaöist ekki aö koma
við hlustunartækjum að gagni.
Seinna innbrotið komst upp
þvi, að plástur á hurðarlæs-
ingu, sem komið hafði verið
fyrir að kvöldi til að halda hurð-
inni opinni fyrir innbrotsmenn
um nóttina, hafði verið rifinn
burt af húsverði. Skömmu fyrir
innbrotiö um nóttina var annar
plástur settur á læsinguna.
'AS HISTORV AND AS A STUDYIN
PSYCHOPATHOLÍKJY.THE BOOKIS VERY
GOOD. ITIS A SEl.F-PORTRAIT OF A ZEALOT/
Bob Woodward, XVashinfítonPost
G. GordonLlddy’s rcfusal lo talk about his role in
Walerj{i»te resulted in a prison aentence of t wenty years.
Aíter aerving ncarly flve yeani, Preaident Carter reduced
Llddy’s sentence. Sow Liddy ia a free tuan. And now he is
prepared to rcveal the trvth.
•What n mnst strikin<i abnut WILL w what it rcveals about th«' kind
of man wtio wiB do anything to stop those he sees as his
country’s cncmies'
ir. Samt bárust böndin að þeim,
einkum eftir að nafn Hunts
fannst i minnisbók eins inn-
brotsmanna. Gordon Liddy tók
aftur á móti strax þá afstöðu að
segja ekki orö, m.a. til að koma
i veg fyrir hugsanlegan miska
gerðan forsetanum, sem þá stóð
i kosningabaráttu. Eftir að
Nixon haföi verið kosinn hélt
hann vana sinum um þögnina og
fékk þvi þyngri dóm en aðrir.
Illt með illu út rekið
Gordon Liddy er sérkennileg-
ur maður i meira lagi. Hann
hafði vanið sig af ótta og sárs-
auka. T.d. hræddist hann rottur,
og brá þvi á þaö ráð að drepa
eina og neyða sig til að éta hana
steikta. Eftir þaö hræddist hann
ekki rottur. Sársauka þoldi hann
meö ólikindum. Einu sinni var
hann staddur i Kaliforniu og var
að þrúkka við glæsilega ljós-
hærða stúlku, sem átti að fá til
að trufla þing demókrata i Mi-
WILL
THE REMARKABLE
AUTOBIOGRAPHY OF
G.G0RD0N
LIDDY
segist siöan hafa fylgt henni
heim og fengið hjá henni ismola
og munnþurrku til að halda við
brunasárið, og þurfti auk þess
að afþakka bliðu stúlkunnar.
Hann sagöist «>kki þurfa hennar
við — heldur demókratarnir.
Afþakkaði hlandlykt
Einu sinni á fundi meö John
Michell, dómsmálaráðherra,
skýrði Liddy frá þvi, að þeir
vissu orðið hvaða hótelibúð
McGovern mundi hafa á þingi
demókrata, og að skipulögö
hefði verið ákveðin aðgerð, sem
mundi koma honum á óvart.
„Starfsfólk hótelsins er á laun-
um hjá okkur, og þegar blaða-
menn koma svo i eitt af viötöl-
unum við hann, mun hópur af
skitugum hippum, raunveruleg-
um hippum, troðast þangað inn,
með McGovern hnappa i barmi,
og um það bil sem sjónvarps-
Indriíti G. Þorsteinsson:
eðlileg. Bók Gordon
Liddy hefur vakið
verðskuldaða athygli,
sem einhver merkileg-
asti vitnisburður, sem
komið hefur um að-
draganda og afleið-
ingar Watergatemáls-
ins, og hlotið lof fyrir
hreinskilni. Ekki er þar
með sagt að gagn-
rýnendur þurfi endi-
lega að vera sammála
þessum manni, en bók
hans gefur sérkenni-
lega innsýn í baráttu,
sem háð var mjög ein-
hliða á yfirborðinu, en
átti sér flóknar og
hættulegar rætur ! á-
tökunum út af striðinu i
Vietnam, einnig i vali á
mönnum til trúnaðar-
starfa á óróatimum.
Það er þegar löngu vitað, að
til umræöu voru aðferðir við aö
koma þekktum dálkahöfundi
vestra, John Anderson fyrir
kattarnef. bau mál voru ein-
ungis rædd i Endurkosningar-
nefnd þeirri, sem átti að annast
um undirbúning aö kosningu
Nixons fyrir seinna timabil hans
i forsetastóli. Fyrir þeirri nefnd
stóð Jeb Magruder, sem virðist
hafa verið fremur ráðlaus per-
sóna, tviátta i flestum málum,
og fyrst og fremst einn af þess-
um framapoturum, sem vill
þjóna harðar undir herrann en
herrann vill. Gordon Liddy var
einskonar yfirmaöur leyniþjón-
ustu, sem þessi Endur-
kosningarnefnd kom sér upp, en
meö honum starfaði Howard
Hunt og fjórir Kúbanir, sem
höföu allir nokkra reynslu af
leyniþjónustuverkum, enda
voru þieir einskonar verktakar
bann plástur sá húsvörðurinn
lika og taldi óeðlilegt og kallaöi
á lögreglu. í aðalstöðvum
demókrata voru þá hinir fjórir
Kúbanir og Jim McCord nokk-
ur, sem átti að sjá um að
hlustunartækin væru i lagi.
McCord var eini maöurinn, sem
tengdist Endurkosningarskrif-
stofunni. beir Gordon Liddy og
Hunt voru i herbergi annars
staðar i hótelbyggingunni og
biðu úrslita, þegar þeim var til-
kynnt af hlustunarmanni i öðru
húsi, að innbrotsmenn hefðu
veriðteknir. Þeir Liddy og Hunt
komust út úr byggingunni óséð-
mi með ,,sex appeal”. Stúlkan
vildi ekki taka að sér að veifa
lendunum framan i fulltrúa og
selja þeim bliðu sina vegna
þess aö hún sagðist ekki treysta
Gordon Liddy til að þegja. Hann
bað hana þá að kveikja á siga-
rettukveikjaranum sinum og
halda honum yfir borðinu. Siöan
lagöi hann lófa vinstri handar
yfir logann og horfði staðfast-
lega i augu stúlkunnar uns hún
þoldi ekki sviðalyktina. Þá varð
aumingja stúlkan bara hrædd
við Liddy og treysti sér enn sið-
ur til að trufla demókrata, þótt
hún væri orðin viss um að hann
myndi ekki kjafta frá. Liddy
vélar og ljósmyndarar eru
komnir á fullt og McCovern
stendur þarna bisperrtur, mun
hver og einn þessara skitugu
hippa opna buxnaklaufina, taka
hann út og miga — þarna fyrir
framan alla. Það verður ekki
hægt að ná lyktinni úr teppun-
um, svo þeir verða að flytja
McCovern. Og ekki verður hægt
að þegja yfir þessu”. Gordon
Liddy fannst þetta snjallt og
viðstaddir hlógu hátt, allir
nema John Mitchell, dóms-
málaráðherra. Liddy tók eftir
þessu og vissi jafnframt að þing
repúblikana hafði verið flutt frá
San Diego til Miami, þar sem
demókratar héldu sitt þing.
Einnig vissi hann að hótelibúö
McCovern var sú finasta á
staðnum. Það sem hann vissi
ekki var, að John Michell ætlaöi
að flytja inn i hótelibúð George
McGovern daginn eftir að hann
færi. Mitchell þreif út úr sér pip-
una og þrumaöi: Andskotinn
hafi þaö, Liddy. Ég á að búa
þarna. Og þaö er betra fyrir þig
að láta ekki einhverja hippa
vera búna að miga út alla ibúð-
ina.-Þannig lauk þvi máli og
mlgildisverkið var lagt til
hliöar.
Bók Gordon Liddy er furöu-
verk fyrir hvern þann, sem ekki
skildi Watergate-málið og vissi
ekki hvernig þeir menn voru,
s.em framkvæmdu innbrotið og
lögðu á ráðin um kosningabar-
áttu, sem heföi oröið einsdæmi i
veröldinni ef þeir hefðu fengiö
að ráöa. Watergate-málið gerði
kosninguna næsta einstæða, þótt
ekki hefði komiö fleira til. Að
visu urðu menn eins og George
McGovern fyrir óskiljanlegum
óhöppum i kosningabaráttu
sinni. Sumt af þvi hefur á-
reiðanlega veriö sett á svið af
andstæðingum, þótt Gordon
Liddy geti þess ekki sérstak-
lega. Einkum mun hugmynda-
bankinn, sem Liddy var tengd-
ur, hafa hugsað sér aö nota
vændiskonur til að njósna um
innstu hugrenningar demókrata
á þinginu i Miami, eins og dæm-
ið hér á undan sýnir. Þeir voru
vandlátir i vali sinu, en töldu sig
ekki fá neinar frambærilegar
konur til starfans nema kú-
banskar stúlkur, sem voru að
visu fallegar, segir Liddy, en
varla þeirrar gerðar, að
forustumenn demókrata færu
að hvisla að þeim leyndarmál-
um undir sængurfötum. Ekki
kann undirritaöur að greina frá
þvi hvernig vændiskonunjósn-
irnar fóru, en eflaust hafa þær
verið stundaðar eitthvað, fyrst
jafn háttskrifaður maöur og
Liddy reyndi að ráða eina til
starfans.
Aftan á þeirri vasaútgáfu,
sem undirritaður hefur undir
höndum, er mynd af Gordon
Liddy. Við hliðina á þeirri mynd
stendur: Foto by Maria
Guðmundsdóttir. Það fór þvi
aldrei svo, að Island kæmi ekki
einhvers staðar við sögu.
IGÞ