Vísir - 24.10.1981, Blaðsíða 8

Laugardagur 24. október 1981
8
vtsm

Útgefandi: Reykjaprent h.f.
Ritstjóri: Ellert B. Schram.
Fréttastjóri: Sæmundur Guövinsson. Aðstoöarfréttastjóri: Kjartan Stefánsson. Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmundur Pétursson. Blaöamenn: Axel Ammen Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
drup, Arni Sigfússon, Herbert Guðmundsson, Jóhanna Birgisdóttir, Jóhanna Ritstjórn: Síðumúli 14, sími 86611, 7 linur.
Sigþórsdóttir, Kristin Þorsteinsdóttir, AAagdalena Schram, Sigurjón Valdi- Auglýsingar og skrifstofur: Síðumúla 8, símar86611 og 82260.
marsson, Sveinn Guðjónsson, Þórunn Gestsdóttir. Blaöamaður á Akureyri: Gisli Afgreiösla: Stakkholti 2—4, sími 86611.
Sigurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L. Pálsson, Sigmundur O. Steinarsson. Ljósmynd- Áskriftargjald kr. 85 á mánuði innanlands j
ir: Emil Þór Sigurðsson, Gunnar V. Andrésson. og verð í lausasölu 6 krónur eintakið.
utlítsteiknun: AAagnús Olafsson, Þröstur Haraldsson. Visir er prentaður i Blaðaprenti, Siðumúla 14.
Safnvöröur: Eirikur Jónsson.
Nú mætast stálin stinn
Nú eru linur óðum að skýrast
varðandi komandi kjarasamn-
inga. Alþýðusamband l'slands
kunngerði kröfur sínar um síð-
ustu helgi, og í gær komu við-
brögð vinnuveitenda f ram í sam-
þykktum, sem afgreiddar voru á
kjaramálaráðstefnu VSl'. Báðir
aðilar fylgja sjónarmiðum sínum
eftir af viðeigandi þunga og þar
mætast stálin stinn.
Það er ekkert nýtt að aðilar
vinnumarkaðarins taki stórt upp
í sig í upphafi samningavið-
ræðna. Það tilheyrir að hafa uppi
mannalæti og stóryrði áður en á
hólminn er komið. Það ÞARF
ENGUMað koma á óvart. Meira
máli skiptir, hvort einhverjar
líkur séu á viðunandi samkomu-
lagi, þegar viðræður hef jast.
Strax í haust var Ijóst, að for-
ysta verkalýðshreyf ingarinnar
vildi fara varlega í sakirnar. Þar
réði eflaust mestu tillitssemi við
Alþýðubandalagið og stjórnar-
þátttöku þess. Ekki mátti
sprengja ríkisstjórnina og eyði-
leggja baráttuna gegn verðbólg-
unni. Verkalýðsforingjarnir voru
skyndilega skilningsríkir í þeim
efnum og hafa marglýst því yfir
á síðustu vikum, að „hjöðnun
verðbólgunnar'' væri stærsta
hagsmunamál launþega.
Atburðirnir á þingi Verka-
mannasambandsins og 13%
kaupkrafa sem þar var sam-
þykkt bentu og í sömu átt. Nú átti
að f ara með löndum og hófsemd-
in virtist enn ráða ferðiftni á
kjaramálaráðstef nu ASf þar sem
13% kaupkrafan var samþykkt
sem aðalkrafa verkalýðshreyf-
ingarinnar.
Því er ekki að neita að þeirri
kröfu virðist vera í hóf stillt.
Ekki síst, þar sem hún á að nást
fram í áföngum á næstu tveim
árum.
En fleira hangir á spýtunni,
þótt ekki hafi það verið mælt í
prósentum. Einkum sú krafa að
eftirvinna falli inn í dagvinnu.
Framkvæmdastjóri Vinnuveit-
endasambandsins lýsti strax
þeirri skoðun sinni að heildar-
kröfur ASf jafngiltu allt að 40%
kauphækkun og viðbrögð hans
voru smjörþefurinn af því hvað
koma skyldi. Nú hefur Vinnu-
veitendasambandið staðfest álit
framkvæmdastjórnar og vísar
kröfum ASí alfarið á bug.
í ályktun VSí segir „að grund-
völlur kjarabóta við endurnýjun
kjarasamninga ræðst fyrst og
fremst af aukningu þjóðartekna
á mann og afkomu atvinnuveg-
anna. Á þessu ári er reiknað með
innan við 2% aukningu þjóðar-
tekna. Við ríkjandi aðstæður eru
undirstöðuatvinnuvegir lands-
manna reknir með verulegum
halla".
Og síðan segir í ályktuninni:
„Viðræður um endurnýjun
kjarasamninga eru tilgangs-
lausar ef þær fara ekki fram á
grundvelli þessara efnahagslegu
staðreynda".
Athyglisverð í þessu sambandi
er sú staðreynd, að röksemdir
VSí eru þær sömu og f ram komu
í leiðara Þjóðviljans, skrifuðum
af Kjartani ölafssyni ritstjóra
nýlega. í þeim leiðara var árétt-
að að svigrúm til kaupgjalds-
hækkana væri í rauninni ekki
meira heldur en aukning þjóðar-
teknanna gæfi tilefni til.
Froðlegt verður að fylgjast
með því næstu daga, þegar Þjóð-
viljinn og vinnuveitendur verða
samstíga í þessari röksemda-
færslu þegar verkalýðshreyt-
ingin fylgir kröfum sínum eftir.
Hvað sem því óvænta bræðra-
lagi líður, þá er Ijóst, að ekki
munu samningar nást átaka-
laust. Miklu ræður hvaða afstöðu
ríkisstjórnin tekur. Hún á næsta
leik.
A F MEIRISNJO
Farinn vegur veröur ekki
langur þessa dagana. Nlundi
hriöardagurinn i röö, og stund-
um svo aö ekki veröur flogiö
milli landshluta. 1 morgun var
jafnfallinn snjdr svo mikiD, aö
gangnastigvélin hans fööur
mins, sem ég tók traustataki i
sundiö, dugöu ekki til, og taka
þau þó vel háum manni f hné.
Nú eru auövitaö dagar spá-
mannanna. Jón Sigurgeirsson
sér glöggt aö bati, góöur og
langvarandi, hefst 18. október,
og hann er reyndar eini sanni
huggarinn. Einn spáir því, til
dæmis, aö ekki batni fyrr en 18.
júnl, og þess dags þykir mönn-
um ansi langt aö bíöa. Eins er
mönnum litil stoö I þvi, aö spak-
vitur HUsvikingur veit upp á
sina tiu fingur aö gott veöur
muni vera á annan i jólum.
Faöir minn, sem er ákaflega
spáglaöur maöur, aö þeirra
sögn scm best þekkja hann,
segir fátt. Hann hefur þó alltaf
spáö góöu, sýknt og heilagt,
þangaö til þaörættist. Þaö hefur
nefnilega ævinlega gerst ein-
hvern timann. En kveöskapur-
inn, sem ihugann kemur, er all-
ur upp á snjóinn.
Nógan gefur snjó á snjó,
snjdum vefur (eöa snjó
umvefur) flóa td.
Tófa grefur móa mjd,
mjóan hefur skó á kló.
Þessi vfsa sem sumir eigna
Bólu-Hjálmarier náttúrlega allt
sem heiti hefur í bragfræöi, og
þar aö auki er i henni heil brú.
Hitt má kannski segja, aö skó-
tau tófunnar sé ekki brýnt
yrkisefni, eöa raunhæft eins og
menn segja nú. En því ekki aö
yrkja absúrd?
Kaupstaöarbúinn, sem aö
vísu er svolitill bóndi sam-
kvæmt uppruna og tómstunda-
dútli, getur svo sem tekiö lffinu
meö sæmilegu umburöarlyndi.
Em kemst hann leiöar sinnar,
þó aö mokstur sé skammnýtur
og bíllinn snivinn snævi, kominn
á förnum vegi
meö nýtt mjallarþak á morgni
hverjum. En margur alvöru-
bóndinn er þannig settur, aö
ekki hæfir aöhafa f flimtingum.
Kartöflur eru ónýtar 1 jöröu
niöri og kaldhæöni örlaganna
gefur dauöadæmdum lömbum
nokkurra daga feröafrest i
ófæröinni, svo aö hold er af þeim
tálgaö, þegar þau komastloks á
aftökustaö sláturhússins.
Þeir sem hafa þá náöargáfu,
aö sjá alltaf bjartu hliöamar á ■
tilverunni, segja sem svo: Hvaö 1
er þaö aö missa kartaflurnar nú I
undir snjó og klaka þegar upp- ■
skeran er ekki nema þreföld eöa ■
fjórfiSd? Hvemig ætD okkur
heföi liöiö f fyrra, ef áfelli heföi
grandaö tffaldri eöa fimmtán-
faldri uppskeru i jöröu niöri? |
Samter ýóniö gifurlegt, og allt -
leggst þetta á sálarlifiö og
heilsufariö, aldarfariö. Fréttir I
af slysum, heilsubrestiog dauöa
dynja yfir okkur daglega.
Margur á þvi „auönu sina undir ■
snjó” þessa dagana, svo aö
vitnaö sé í hiö fræga ljóö Steins |
Steinars.
En margur lagar sig eftir aö- '
stæöum. Fjcðdinn allur skriöur |
á skiöum, böm bruna á sleöum
og þotum og gera sér gaman af I
hverju og ánu. SnjóhUs og snjó- I
kerlingar blasa viö augum okk- ■
ar.
Og þrátt fyrir allt á snjórinn .
sina töra, sína fegurö, kalda og !
hreina. Okkur reynist bara svo ■
erfitt stundum aö koma auga á
hana, ef okkur fellur ekki |
hvenær snjórinn kemur og ■
hvernig hann hagar sér.
En einhvers staöar í minning |
dckar vakir ljóö Steins. Oröum
hans er ekki alltaf auövelt aö '
gleyma. Og fyrr er varir höfum §
viö yfir i hljóöi eöa jafnvel upp- ,
hátt:
Snjór, snjór.
Brimhvit mjöll.
Eins og frosin lik af ljósum,
eins og haf af hvftum rósum
hylur mjölUn spor þin öll.
12.10 ’81
G.J. I