Pressan - 21.06.1990, Síða 13

13
Fimmtudagur 21. júní 1990
Þrátt fyrir gamaldags áfengislöggjöf finnst Jan Hagen aö ísland hafi flesta þá kosti sem ráðstefnuland þarf aö hafa.
Þegar fjársterkir erlendir aðilar halda ráðstefn-
ur á Islandi geta þeir sem lifa á ferðamönnunum
glaðst í hjarta sínu, enda hefur verið gert átak íþví
að kynna ísland sem ráðstefnuland. Hinn dæmi-
gerði „ráðstefnutúristi“ er miðaldra hvítflibbi,
með krítarkort ípeningaveskinu og mikinn áhuga
fyrir mat og drykk og góðri þjónustu. Það sem
heillar hann mest er þó allt sem er óvenjulegt og
öðruvísi. En hvernig er að vera ráðstefnugestur á
íslandi?
EFTIR BJÖRGU EVU ERLENDSDÓTTUR MYNDIR: EINAR ÓLASON
Jan Hagen frá Ósló í Noregi
er þrautþjálfaður ráðstefnu-
maður. Hann er upplýsinga-
stjóri, starf hans tengist al-
þjóðlegum lyfjaiðnaði og á
vegum þess iðnaðar hefur
Jan ferðast um heim allan, á
lækna- og lyfjaráðstefnur. Nú
er hann staddur á íslandi í
fyrsta sinn, á 600 manna
læknaþingi, og hefur þegar
myndað sér skoðanir um
móttökurnar. Jan getur borið
Reykjavík saman við Singa-
pore, Rio De Janeiro og flest-
ar borgir í Evrópu.
,,Það er spennandi að
koma hingað. Island er svo
sérstakt, landslagið, loftslag-
ið, allt er öðruvísi en maður á
að venjast," segir Jan Hagen.
,,Að fara til Islands á ráð-
stefnu þykir næstum eins
merkilegt og að fara til Ástr-
alíu eða Suður-Ameríku. Eg
hef ekki orðið fyrir vonbrigð-
um með móttökurnar og á ör-
ugglega eftir að koma hingað
aftur."
Viljum sjálfír
skammta okkur
vínið
Jan Hagen þykir merkilegt
hvað aðstaða fvrir ráðstefnu-
hald er fullkomin í Reykjavík.
,,Það er auðséð að íslending-
ar eru stórhuga í fram-
kvæmdum. Ráðstefnuaðstað-
an í Háskólabíói er með því
besta sem gerist fyrir ráð-
stefnur af þessari stærð. Hót-
elin eru líka góð, þjónustan
frábær, lífleg og hlýleg, en
mér sýnist að þið eigið í basli
með að losa ykkur við gamal-
dags áfengislöggjöf. Að mín-
um dómi hafa erlendir ferða-
menn ekki skilning á því að
koma að lokuðum bar á hót-
elunum upp úr miðnætti. Við
viljum sjálfir ákveða hvenær
við erum búnir að fá nóg að
drekka. Það er líka gamal-
dags að vera vísað á bug þeg-
ar maður biður um bjór um
miðjan daginn. Svo er ekki
einu sinni vatnsbragð, hvað
þá meira, af léttölinu sem þið
kallið pilsner," segir Hagen.
„Þetta eru auðvitað smá-
atriði. Jákvæðu þættirnir
voru langtum fleiri. Það sem
boðið var upp á í frístundum
var vel heppnað. Við fengum
að fara á hestbak, sem er
mjög sérstök upplifun. Ég
frétti að það hefði líka verið
boðið upp á miðnæturkeppni
í golfi. Ferðirnar sem boðið
var upp á voru stuttar og
markvissar, yfirleitt bara á
einn stað. Það kunnum við
vel að meta, því fátt er leiðin-
legra en að þeytast á hunda-
vaði á marga staði í sömu
ferðinni og sjá engan þeirra
almennilega. Það er betra að
sjá fleiri staði næst. Því miður
vannst ekki mikill tími til þess
að fara út fyrir bæinn, en þó
var farið með okkur á „Ting-
vollene"," segir Norðmaður-
inn.
Hótei eru alls
staðar eins
„Helsti gallinn við flestar
ráðstefnur, hvar sem er í
heiminum, er tilbreytingar-
leysi funda- og hótellífsins.
Það skiptir ekki máli hvort þú
situr á hóteli í New York,
Stokkhólmi eða París. Þegar
þú hefur séð eitt ráðstefnu-
hótel hefurðu séð þau öll.
Umgjörðin um ráðstefnuna
skiptir þess vegna miklu
máli. Sá litli tími sem ráð-
stefnugestir hafa til þess að
vera ferðamenn verður að
nýtast vel. Rútuferðir um ná-
grennið eru ekki alltaf besti
kosturinn. Það er heldur ekki
skynsamlegt að teyma ráð-
stefnufólkið um bæinn til
þess að skoða of mörg söfn og
of margar kirkjur. Þetta erum
við alltaf að gera og við erum
löngu hætt að hafa gaman af
því," segir Jan Hagen. Hann
hefur aldrei komið til íslands
áður en oft ætlað sér að sitja
ráðstefnur hér á landi. „Hót-
elin hérna eru góð, en við
vorum sett á fjögur mismun-
andi hótel víðsvegar um bæ-
inn. Samgöngumar á milli
þeirra og miðbæjarins finnst
mér stirðar. Það er eiginlega
ekki um annað að ræða en
taka leigubíl. Strætisvagna-
kerfið var okkur óskiljanlegt
og virtist ekki vera mjög gott.
íslendingar verða að leggja
alla áherslu á hina miklu sér-
stöðu sem landið hefur. Þetta
tekst ykkur ágætlega, en
auðvitað má alltaf gera betur.
Það eina sem ég sakna í fljótu
bragði var að geta ekki kom-
ist í stutta ferð á trillu. Það
ætti að bjóða ferðamönnum
upp á að fiska sjálfir á smá-
bátum úti á flóanum," segir
Jan, en hann getur líka vel
hugsað sér að komast í lax-
inn, næst þegar tækifæri
gefst.
„Það var eins og að koma í
nýjan heim að lenda á Kefla-
víkurflugvelli. Reykjanes-
skagi minnir á tunglið og
Reykjavík er öðruvísi en allar
aðrar borgir sem ég hef séð."
Ekki nógu
vel kiædd
PRESSAN dreif sig með hin-
um víðförla ráðstefnumanni
á veitingahúsa- og kráarölt í
miðbænum. Hann var vel
klæddur en auðsjáanlega
skítkalt engu að síður. Veður-
guðirnir litu ekki með vel-
þóknun á þing meltingarsér-
fræðinga sem stóð í síðustu
viku. Sumarveðrið var illi-
lega íslenskt, sex vindstig og
rigningarhraglandi.
„Einu alvarlegu mistökin
sem voru gerð í sambandi við
þá kynningu sem við fengum
um landið var að það var ekki
gerð nógu rækilega grein fyr-
ir því hvernig föt þyrfti að
hafa með. Margir eru of illa
búnir og sumir það illa að
þeir geta alls ekki notið þess
að ganga um göturnar. Þó að
við hefðum hugmynd um að
hér væri kaldara en við erum
vön og oft rigning, þá áttum
við ekki von á svona miklu
roki og nístingskulda. Það er
alveg nauðsynlegt að vera
vel klæddur hérna. En ef
klæðaburðurinn er í sam-
ræmi við aðstæður þá skiptir
veðrið mjög litju máli. Eng-
inn kemur til íslands til að
sleikja sólina. Rigningin og
rokið staðfesta víkingseðli ís-
lensku þjóðarinnar enn frek-
ar og gera landið ennþá at-
hyglisverðara fyrir okkur
sem erum venjulegt skrif-
stofufólk úr venjulegum evr-
ópskum borgum. Sjálfum
finnst mér mest gaman að
skoða mannlífið á veitinga-
húsum og skemmtistöðum,
og það er ég ekki einn um,“
segir Jan Hagen.
Eins og í Dublin
Á kráaröltinu með upplýs-
ingastjóranum voru fjölmarg-
ir læknar og lyfjasölufólk frá
ýmsum löndum. Þau kunnu
vel að meta andrúmsloftið
sem ríkti á íslensku kránum
en þeim þótti bjórinn hlægi-
lega dýr.
„Það er mjög skemmtilegt
að fara á íslensku krárnar og
ótrúleg bjórmenning hérna,
miðað við hvað það er stutt
síðan þið fenguð bjórinn.
Þetta er bara alveg eins og í
Dublin! Skemmtanalífið er
reyndar allt með miklum
blóma hér á landi. Islending-
ar hafa líka verið duglegir að
auglýsa næturlíf Reykjavíkur
meðal erlendra ferðamanna.
Allir hafa heyrt um íslensku
diskótekin, sem eru fádæma
stór og vel sótt miðað við
fólksfjölda á Islandi. Þetta er
kannski af því að veðrið er
svo vont að þið getið sjaldan
verið úti í náttúrunni. í hópn-
um sem ég er í ætla allir á
diskótek, þó að þetta sé flest
rígfullorðið fólk, sem er vant
að stunda flest annað frekar
en diskótek," segir Jan Hag-
en.
Ekki dýrt á íslandi
Meðal ráðstefnugesta sem
voru að kynna sér íslenska
skemmtanabransann mátti
heyra þau orð falla, að þetta
væri sérstæðasta land sem
þau hefðu heimsótt og að þau
gætu vel hugsað sér að koma
aftur til þess að kanna ísland
nánar á eigin vegum.
Jan Hagen segir að þessi
þriggja daga ráðstefnudvöl
hafi verið vel til þess fallin að
vekja forvitni fólks á landinu.
„Þó að ég hafi heyrt margt
um ísland, þá kemur flest á
óvart engu að síður. Það er
ekki hægt að ímynda sér
neitt um svona óvenjulegt
land. Maður verður að sjá
það sjálfur. Sagan segir að allt
sé svo dýrt á íslandi. Þetta
finnst mér ekki alls kostar
rétt. Matur á veitingastöðum
er ekki mjög dýr, og miðað
við gæði þeirrar þjónustu
sem hér er í boði held ég ekki
að neinum í mínum hópi of-
bjóði verðlagið á íslandi."