Pressan - 25.10.1990, Síða 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 25. OKTÓBER
NÝR PÉTUR
GAUTUR. Ingvar E.
Sigurðsson hefur
haft í nógu að snú-
ast eftir aö hann
lauk námi fró Leik-
listarskóla Islands í
vor. Nú tekur hann
þátt í leikritinu „Ég
er meistarinn" í
Borgarleikhúsinu og
er byrjaður að und-
irbúa sig fyrir aðal-
hlutverkið í Pétri
Gaut, sem sýndur
verður í Þjóðleik-
húsinu í vetur.
Magnús Gunnarsson hefur verið í fréttum vegna deilna í SIF; hann sagði upp en hætti við að
hætta vegna fjölda áskorana.
Baktericm
KYNLÍF
„Hann er óhemjuduglegur maður og stór-
huga. Ákaflega lifandi í starfi og sinnir því
af kostgæfni. Hann er afar
góður drengur og góður fé-
lagi. Hann er viðkvæmur
fyrir ósanngjarnri gagn-
rýni á samtökin eins og
komið hefur fram,“ segir
Dagbjartur Einarsson,
stjórnarformaður SÍF.
„Hann er duglegur að
koma sjónarmiðum sínum
á framfæri og gerir það vel.
Er þá með hagsmuni um-
bjóðenda sinna í huga,"
segir Jón Ásbjörnsson
fiskútflytjandi. „Þetta er
gífurlegur verkmaður og
gengur með oddi og egg að öllum sínum
störfum. Fljótur að setja sig inn í mál og
tekur skjótar ákvarðanir," segir fyrrver-
andi samstarfsmaður. „Þetta er maður
sem stendur fast á sínu en vill vera sann-
gjarn. Það er hægt að treysta því sem hann
segir og hann hefur meiri skilning á hags-
munum launafólks en margir aðrir úr hans
flokki. Hann hefur skemmtilegan húmor
þegar hann vill það viðhafa og er ágætur
félagi,“ segir maður úr verkalýðshreyf-
ingunni. „Hann er mjög snjall maður og
hugmyndaríkur. Er framsækinn og hefur
gott lag á að koma hlutunum á hreyfingu.
Að mínum dómi er hann með færari stjórn-
endum sem við eigum í dag,“ segir Hauk-
ur Björnsson, viðskiptafræðingur hjá
Stjórnunarfélagi íslands.
„Hann kemur fram sem talsmaður ein-
okunar hvað varðar útflutning á aðal-
útflutningsvöru okkar
en vill með hinni hend-
inni teljast baráttumað-
ur fyrir frelsi í viðskipt-
um. Hann er því tvöfald-
ur í roðinu eins og aðrir
sem starfa fyrir ákveðin
hagsmunasamtök og í
þessu máli er ekki annað
að sjá en hann gangi
gegn eigin sannfær-
ingu,“ segir Jón Ásbjörns-
son fiskútflytjandi. „Hæfir
menn í stjórnunarstöð-
um eru oft ráðríkir og
honum hættir til að beita j
sér gegn sjónarmiðum sem falla ekki í,
kramið hjá honum og stjórn SÍF,“ segir
fiskverkandi og fiskútflytjandi. „Hann er
stundum óþolinmóður gagnvart þeim
sem ekki hugsa jafnhratt og vinna jafn-
hratt og hann sjálfur, en slíkt er al-
gengt hjá dugnaðarforkum," segir fyrr-
verandi undirmaður. „Honum hættir til
að æða fram úr öðrum, ef svo má að
orði komast, vegna þess hve hann er
skjóthuga. Þó er hann ekki fljótfær eða
anar að neinu, en hann er stundum bú-
inn að gjörhugsa mál og taka ákvarð-
anir með sjálfum sér áður en hann ber
það undir aðra. Verður svo óþolinmóð-
ur ef menn eru ekki tilbúnir að fallast
tafarlaust á sjónarmið hans. Þá finnst
honum sem um sé að ræða einhverja
tregðu eða mótþróa, sem þarf alls ekki
að vera,“ segir frammámaður í atvinnulíf-
inu.
DEBET
KREDIT
Magnús Gunnarsson
framkvæmdastjóri
SÍF
er meistarinn" í Borgarleikhús-
inu."
Reryndar snýst líf hans um
fleira en leikhús þessa dagana
því PRESSAN frétti að hann og
unnusta hans, Edda Arnljóts-
dóttir leikkona, ættu von á
barni innan skamms. En hvað
vildi Ingvar helst gera ef hann
væri ekki leikari. Það stendur
ekki á svari; „Ég væri tónskáld
og hljómsveitarstjóri," svarar
hann og gefur engar frekari
skýringar.
NÝJASTA
VETRAR-
ÍÞRÓTTIN
Ein besta tenniskona lands-
ins, Guðný Eiríksdóttir, æfir
tennis reglulega á völlum
Þróttar við Sæviðarsund.
Tennisíþróttin nýtur
vaxandi vinsælda hér á
landi sem og út um allan
heim, en nú er loks hægt
aö stunda þessa íþrótt hér
álandi við góðar aöstæður.
Á tennisvöllum Þróttar við
Sæviðarsund er þessa
haustdaga leikinn tennis
dag hvern og ef vel viðrar
verður ekkert því til fyrir-
stöðu fram eftir vetri.
Tennisvellir Þróttar eru úr
gervigrasi og stráð yfir
mjúkum sandi sem feng-
inn var alla leið frá Sa-
hara-eyðimörkinni. Vellirn-
ir eru ennfremur girtir með
sérstöku neti, sem dregur
úr vindi. Undir eru hita-
lagnir, en þær verða ekki
teknar i notkun fyrr en
næsta vetur.
Strútsstíllinn
„Það hvarflaði aldrei að mér
að ég yrði leikari. En svo flutti
ég upp í Borgarnes þegar ég
var átján ára og þar lék ég fyrst
hjá leikdeild ungmennafélags-
ins Skallagríms í Dúfnaveisl-
unni eftir Halldór Laxness í leik-
stjórn Kára Halldórs. Þar byrjaði
þetta allt saman," segir Ingvar
E. Sigurðsson, 26 ára gamall
leikari, einn sá efnilegasti segja
leikhúsmenn sem PRESSAN
ræddi við, en Pétur hefur verið
valinn í hlutverk Péturs Gauts í
Þjóðleikhúsinu í vetur.
í fyrravetur tók Ingvar þátt í
sýningum Nemendaleikhúss-
ins er hann var á síðasta ári í
leiklistarskólanum. Ingvar lék
m.a. Jagó í Óþelló og þótti sýna
mikil tilþrif. Frammistaða hans
þar opnaði honum leið inn í at-
vinnuleikhúsin.
Ingvar leikur nú í „Ég er
meistarinn" eftir Hrafnhiidi
Hagalín, sem Leikfélag Reykja-
víkur sýnir í Borgarleikhúsinu,
og tilkynnt hefur verið að Ingv-
ar leiki Pétur Gaut á móti Arnari
Jónssyni í fyrstu uppsetningu
Þjóðleikhússins eftir lagfæring-
I ar á húsinu, en verkið verður lík-
lega frumsýnt í mars. Samlest-
| ur er þegar hafinn, þannig að
Ingvar hefur í nógu að snúast.
i „Það er svo sem mikið að gera,"
segir hann. „Núna ætla ég að
- einbeita mér að Pétri Gaut, en
* ég er auðvitað líka á fullu í „Ég
JONA
INGIBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
Kona hringir í stjórn-
endur útvarpsþáttar sem
ætiað er að fræða um kyn-
líf og hrista aðeins upp í
kynlífsumræðu. Konan
spyr: „Hvers vegna í
ósköpunum þarf alltaf að
vera að tala um þetta
blessaða kynlíf? Getur
fólk ekki hætt að vera að
gaspra um einkalíf sitt á
öldum ljósvakans? Þetta
er bara óþarfi. Það er nóg
að vita að það þarf ekkert
að „gera það“ fyrr en tvær
manneksjur elska hvor
aðra.“ Það er til mikið af
fólki, fleira en okkur grun-
ar, sem hugsar á svipuðum
nótum. Gott og vel — það
má hafa sína skoðun en ég
er eins ósammála henni og
hugsast getur. Ég kalla áð-
urnefnt viðhorf „strúts-
stílinn" í kynfræðslunni —
það að stinga höfðinu í
sandinn og álíta að þá
hverfi öll vandamál og öll-
um líði bara ágætlega.
Sjálf er ég svo sannfærð
um gildi þess að opna um-
ræðu um kynlíf upp á gátt
að ég þarf ekkert að sýna
fram á nauðsyn þess fyrir
sjálfri mér. Hins vegar
langar mig í þessum pistli
að draga upp raunsæja
mynd af því fyrir lesendur
hvernig lífið yrði ef við
héidum alltaf fast við
strútsstílinn. ÖIl þessi
dæmi sem ég tíni til eru af
raunverulegu fólki.
Skömm fólks á því að hafa
kynferðislegar þarfir myndi
stóraukast, þó nóg sé af henni
fyrir. Gunnar litli er að læra
að tala og allir í fjölskyldunni
eru að rifna af monti þegar
hann getur sagt „nef“ og
bendir á nefið sitt. En þegar
| hann kemur fram eitt kvöld-
ið, bendir á klofið og segir;
„tippi" skælbrosandi, færist
skelfingarsvipur yfir mann-
skapinn, sem svo er snúið
upp í glens til að bjarga mál-
unum. Gunnar litli skilur ekk-
ert í þessu — af hverju þau
urðu ekki eins ánægð og
þegar hannn getur nefnt
nebbann sinn. Karlmaður á
besta aldri „upplifir" sig sem
lélegan karlmann — einskis
nýtan — af því limurinn
stendur ekki eins vel og áður.
Ung stúlka iætur karlmann
hvað eftir annað misbjóða sér
kynferðislega af því að hún
kann ekki að setja mörk í
samskiptum. Ef við lifum
samkvæmt aðferðum strúts-
ins gefum við bara skít í þessa
einstaklinga og segjum þeim
að vera ekki að blaðra um
einkalíf sitt — þegar þeir
verði eldri skilji þeir hvernig
á að elska eigin líkama skil-
yrðislaust, hvernig karlmenn
geta hjálpað sér sjálfir vegna
stinningserfiðleika og hvar á
að setja mörk í samskiptum.
... Vanlíðan
eykst til muna ef
við ætlum okkur
að halda kjafti
um kynlífsmálin.
Unglingsstúlkan
verður ófrjó
vegna þess að
hún vissi ekki að
hún væri með
lekanda.
Vanlíðan eykst til muna ef
við ætlum okkur að halda
kjafti um kynlífsmálin.
Unglingsstúlka verður ófrjó
vegna þess að hún vissi ekki
að hún væri með lekanda.
Fullorðin kona hættir að lifa
samlífi með manninum sín-
um um sextugt af því henni
finnst það ekki „við hæfi“ af
konu á sínum aldri. Ungar
konur fá „súperkonu“-veik--
ina — ætla sér að vera full-
komnar mæður og betri
vinnukraftur en „karlpung-
arnir" í vinnunni. Ekki líður á
löngu þar til þær eru lagðar
inn á Reykjalund með alvar-
legt tilfelli af vöðvabólgu og
andlegri ofþreytu. Ef við segj-
um ekki orð um kynferðis-
málin lifir fólk bara áfram í
blekkingunni um hlutverk
kynjanna og lifir samkvæmt
„tilhlýðilegum viðhorfum"
samfélagsins. Það er allt í lagi
— það á ekkert að vera að
hrófla við einkalífi fólks.
Venþekkingin blómstrar, ef
svo kaldhæðnislega má að
orði komast, þegar við kom-
um í veg fyrir að fólk geti
fræðst um kynferðismálin.
Samkynhneigður unglingur
líður sálarkvalir vegna þess
að fordómar banna að nokk-
uð sé kennt um samkyn-
hneigð. Á meðan hugsar
hann um hvort sé betra —
byrja með stelpu eða byrja í
dópi til að vera eins og þjóð-
félagið vill hafa hann. Hjóna-
band er í upplausn. Hún er
hætt að hafa áhuga á kynlífi
vegna þess að hún fær aldrei
neitt út úr samlífinu. Sjómað-
ur hefur áhyggjur af of bráðu
sáðláti og er hræddur við að
kynnast konum — heldur að
það vilji sig engin. Ef við vilj-
um strútsstílinn og meina
þessu fólki um upplýsingar —
gott og vel.
Einhvers staðar, einhvern
tímann heyrði ég þetta
slagorð: „Heilbrigði allra árið
tvö þúsund". Er það ekki eftir
tíu ár? Kemur kynlífið nokk-
uð heilbrigði við? Nei, við
megum ekki skipta okkur af
því sem okkur kemur ekki
við. Ekki ef við lifum eftir
strútsstílnum.