Pressan - 25.10.1990, Qupperneq 25

FIMMTUDAGUR PRESSAN 25. OKTÓBER
25
INGI ÞORSTEINSSON/RÆÐISMAÐUR í KENÝA
Þurffti pening upp i skuldir
eg lagði Affriku undir sig!
ara.
1975 ákváðu Ingi og fjölskylda að
halda í heimsreisu með endastöð á
íslandi. Þau urðu hins vegar
strandaglópar á eyjunni Mauritius á
Indlandshafi. Efnahagsráðherra
Mauritius bauð Inga að gera stofn-
áætlun fyrir nýja kvenkjólaverk-
smiðju, sjá um innkaup á vélum og
uppsetningu verksmiðjunnar og
faðir Inga, Þorsteinn heitinn Þórar-
insson vélfræðingur, var ráðinn
verksmiðjustjóri. Þarna starfaði fjöl-
skyldan til 1979.
Þá var Ingi beðinn að setja upp
sams konar verksmiðju í Nairobi í
Kenýa. Eftir það sneri hann sér að
sjálfstæðri rekstrar- og markaðs-
setningarráðgjöf og hefur starfað að
því síðan.
„Ég er alltaf á leiðinni heim til ís-
lands og fjölskyldan reyndar flutt
þangað. Það tekur sinn tíma að
vinda upp á reksturinn hér og í úti-
búum okkar í nærliggjandi löndum.
Síðan er ég þessa dagana að koma
á fundi forstjóra Flugleiða og Kenya
Airways á íslandi í byrjun desember
til að ræða hagstæða safari og sólar-
pakka fyrir íslendinga," sagði Ingi.
GUÐGEIR LEIFSSON/HVARF SKYNDILEGA
Enginn veit hvar hann er —
sagður búa með barónessu!
Friðrik Þór Guðmundsson
Joe Grimsson er frægastur þeirra íslendinga sem flúið hafa land vegna mála-
ferla. Hann er nú meðeigandi stórfyrirtækis á írlandi, þar sem þessi mynd
Gunnars Gunnarssonar er tekin.
Ingi Þorsteinsson er ekki
„flóttamaður“ sem stakk af frá
skuldum til útlanda. Á miðjum
sjöunda áratugnum var hann
hins vegar meðeigandi og fram-
kvæmdastjóri sokkaverksmiðj-
unnar Evu á Akranesi, auk þess
sem hann var með rekstur á
ýmsum öðrum sviðum. Sokka-
verksmiðjuævintýrið varð hins
vegar að engu á árunum
1964—1966 vegna tæknilegra
mistaka erlendra ráðgjafa — auk
þess sem tískan beindist í aðrar
áttir.
„í þeirri stöðu sem upp kom þurfti
ég auknar tekjur, því ég og faðir
minn höfðum gengið í persónulegar
ábyrgðir, sem hluthafar í fyrirtæk-
unu, sem við töldum að væri mjög
arðvænlegt. Til að standa skil á
þessu þurftum við meiri tekjur en
gekk og gerðist. Það varð því upp-
hafið að útreisunni að 1969 bauðst
mér að taka upp störf hjá einu
stærsta fyrirtæki vefnaðarfram-
leiðsluvéla í heimi, dótturfyrirtæki
ICI á Englandi. Tveimur eða þremur
árum eftir það vorum við búnir að
endurkaupa allar eignir okkar og
segja upp dýrum Iánum,“ sagði Ingi
í samtali við PRESSUNA.
Ingi var á Englandi í eitt og hálft
ár, en þá var hann ráðinn úr hópi
715 umsækjenda til sérstakra starfa
hjá Framkvæmdastofnun Tansaníu.
Haustið 1985 gerðist Guðgeir
Leifsson, fv. knattspyrnumaður,
landflótta. Hann var eigandi
Myndbanda hf. og rneðeigandi í
Myndbandaleigu kvikmynda-
húsanna. Hann fór fyrirvara-
laust úr landi og var ástæðan
talin sú að hann skuldaði 50—60
milljónir að núvirði.
Áður en hann fór hafði hann selt
samstarfsmanni sínum Myndbanda-
leigu kvikmyndahúsanna ásamt
nafninu, en meðeigendur Guðgeirs
voru að vonum óhressir og fengu
nafnið aftur.
Sá maður sem lenti einna verst í
því peningalega vegna hvarfs Guð-
geirs segist í dag helst vilja gleyma
málinu.
„Ég var svo vitlaus að vera
ábyrgðarmaður og eflaust hafa fleiri
lent í því greiða upp skuldir Guð-
geirs. Það einkennilegasta í þessu
máli er að honum voru aldrei birtir
dómar og mái hans eru fyrnd, þann-
ig að út af fyrir sig gæti hann komið
til landsins með hreinan skjöld.
Hann var aldrei skrifaður fyrir
nokkru, ekkert lögtak lenti á hon-
um og áfram mætti telja. Þú finnur
hann ekki á vanskilaskrá, en þar er
ég með fjöldamarga liði, hvert mál-
ið á fætur öðru. Sjálfur er ég ekki
nærri því búinn að greiða þetta allt
upp, það tekur eflaust nokkur ár í
viðbót."
Guðgeir hafði reyndar áður kom-
ið við sögu vafasamra fjármála.
1974 var hann afgreiðslumaður í
flugfrakt Flugleiða og afgreiddi alls
32 vörusendingar til kaupsýslu-
manna, án þess að þeir greiddu vör-
una. Kaupsýslumennirnir voru m.a.
Jósafat Arngrímsson, Ásgeir H.
Magnússon og Jóhann Stefánsson.
'Guðgeir var kærður, en Fiugleiðir
Iféllu frá frekari kröfum eftir að hann
ihafði innt af hendi drjúga upphæð
sem innborgun upp í tjón fyrirtækis-
lins.
Guðgeir Leifsson
Síðar gerðist Guðgeir atvinnu-
maður í knattspyrnu í Belgíu, en
heim kominn var hann með umboð
fyrir Superia-reiðhjól upp á vasann
og á einu ári varð hann meðal
þeirra umfangsmestu í sölu reið-
hjóla. Af þessu tilefni var hann sum-
arið 1981 meðal nokkurra valinn í
umfjöllun Helgarpóstsins um
„spútnikka íslensks viðskiptalífs",
þar sem fjallað var um menn sem á
skömmum tíma hefðu sprottið upp
úr litlu sem engu í það að vera með-
al þeirra stærri og öflugri á íslensk-
um fyrirtækjamarkaði.
Guðgeir hefur verið erlendis allt
frá 1985, en þó er talið að hann hafi
komið til landsins að minnsta kosti
einu sinni í fáeina daga. Þrátt fyrir
talsverða eftirgrennslan tókst
PRESSUNNI ekki að fá staðfest hvar
í heiminum Guðgeir er nú niður-
kominn. Hann er meðal annars
sagður hafa búið með þýskri bar-
ónessu og þá helst í nágrenni Ham-
borgar. Aðrar heimildir telja að
hann sé ekki lengur að finna í Evr-
ópu, heldur vestan Atlantsála.
1987, sem ekki hafa fengist greidd-
ar. Höfuðstóll skuldarinnar er 8.184
sænskar krónur eða um 80 þúsund
krónur.
FISKSÖLUMAÐURINN
SELDI OG HVARF
Ulrich Klindworth í Þýskalandi
stefndi P.J. vegna viðskiptaskuldar.
P.J. tók út stóla hjá þýska aðilanum
í mars 1988, sem engin greiðsla hef-
ur borist fyrir. Höfuðstóll skuldar-
innar er 6.075 þýsk mörk eða um
220 þúsund krónur. P.J. er skráður
með óþekkt heimilisfang í Svíþjóð.
Þá var birtur dómur í máli A.M.
gegn Pyramid-heildversluninni og
eiganda hennar, V.N.G. Sá var
dæmdur til að greiða A.M. liðlega
700 þúsund krónur ásamt vöxtum
og kostnaði. „Dómþoli býr nú er-
lendis."
H.A. á Dalvík stefndi F.G. vegna
viðskipta á árinu 1986. Þá tók F.G.
að sér að selja fisk fyrir H.A. í
Bandaríkjunum og var kaupandinn
Sands African Import í New Jers-
ey. Salan hljóðaði upp á liðlega 19
þúsund dollara, en F.G. gerði, sam-
kvæmt stefnunni, aldrei skil á um
4.500 dollurum eða um 250 þúsund-
um króna auka vaxta. F.G. var skráð-
ur með óþekkt heimilisfang erlend-
is. __
Á árinu var kveðinn upp dómur í
máli Lífeyrissjóðs starfsmanna
rikisins gegn I.J. Hann var dæmd-
ur til að greiða höfuðstól skuldar
i upp á 190 þúsund krónur, vexti og
málskostnað, en vanskilin voru allar
götur frá 1985. „Dómþoli býr nú í
Svíþjóð með óþekkt heimilisfang."
Þessi upptalning sýnir að það eru
ekki bara umsvifamiklir braskarar
sem hverfa af landi brott frá skulda-
súpu.
Ingi Þorsteinsson
Hann varð þar aðalforstjóri Nation-
al textile industries (NATEX)
1971—1974, en tók þá við fram-
kvæmdastjórn móðurfyrirtækis
NATEX til 1975. Ársvelta samsteyp-
unnar nam þá 300 milljónum doll-