Pressan - 31.01.1991, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 31. JANÚAR 1991
Loksins hefur vaknaö
von um aö hægt verði aö
horfa á stjórnmálamenn
sér til ánægju. Þaö hefur
nefnilega veriö farið
fram á þaö við LINDU
PÉTURSDÓTTUR að hún
taki sæti á lista fyrir
næstu alþingiskosning-
ar. Þaö eru framsóknar-
menn sem eru svona
smekklegir enda gefiö
sig út fyrir að hafa næmt
auga fyrir kvenlegri feg-
urö. Linda hefur ekki
ákveðiö sig ennþá en
vonandi sjá framsóknar-
menn sóma sinn í aö
veita henni öruggt sæti.
Eins og allir vita er PÉT-
UR W KRISTJÁNSSON
byrjaður aö starfa sjálf-
stætt aö útgáfumálum
og heitir nýja fyrirtækið
p.s: músík. Hann er ný-
komin til landsins úr sin-
um fyrsta sölutúr en
hann brá sér til Caen i
Frakkiandi. Pétur ætlar
sér aö selja islenskar
lagasmíðar á erlendri
grundu. Hann segist
ekki vera búinn að selja
nein lög ennþá en við-
brögðin eru jákvæö.
Meðal þeirra lagasmiöa
sem Pétur ætlar sér aö
selja á erlendum mörk-
uðum eru þeir GUNNAR
ÞORÐARSON tonskald og
EYJÓLFUR KRISTJÁNS-
SON söngvari og keilu-
spilari.
Guömundur, ertu á upp-
leið í flokknum?
„Auðvitad vil ég trúa því.
Efflokknum gengur vel þá
er ég á uppleið.“
Guðmundur H. Garðarsson færðist
úr 12. sæti á lista Sjálfstæðisflokks-
ins i það 11., þrátt fyrir að uppstiH-
ingarnefnd mælti með Guðmundi
Magnússyni i sætið.
Sfriédi, faoé&a,
tié yée&i
„Viö spilum aöallega polka
og ræla," sagöi Kormákur Geir-
harösson um nýja hljómsveit
sem farin er aö troða upp viö
ólíklegustu tækifæri. Hún heitir
polkahljómsveitin Hringir og er
svona eins og lítil aukageta
flestra sem í henni leika.
Meö Kormáki eru Jón
Skuggi, sem er með Kormáki i
Langa-Sela, Höröur Bragason
og Eiríkur Stephensen klarí-
nettuleikari en þeir eru báöir í
hljómsveitinni Júpíters. Þá
státar hljómsveitin af klassísk-
um gítarleikara Kristni Árna-
syni sem er með BA gráöu í gít-
arleik. Allir þessir hljómlistar-
menn eru því í raun aö halda
framhjá enda er þaö orðið í
tísku í hljómsveitabransanum.
„Þetta er bara víkkun á spila-
mennskunni. Þegar maöur var í
einni hljómsveit var maöur far-
inn aö taka þetta svo alvarlega
aö gleðin var kannski horfin aö
einhverju marki. Svo byrjar
maöur aöeins aö mellast í öðr-
um hljómsveitum og fer aö
finna hvað þetta er gaman og
þaö smitast yfir i gömlu hljóm-
sveitina. Þetta er pínulítil með-
ferö aö láta menn spila ööru vísi
tónlist en þeir eru vanir" sagöi
Kormákur.
Antík, skran
skrantík
„Fólk leitar mikiö til for-
tíðarinnar, er haldið for-
tíðarfýlu, eins og Bubbi
Morthens mundi kannski
segja.'Þetta á við um laga-
val, fatnað, húsgögn og
reyndar allt milli himins
og jarðar. Enda gengur
þetta vonum framar hjá
okkur og aldrei að vita
nema við förum út í eitt-
hvað stærra.“
Þetta sagöi Halldóra Stein-
gríms, en hún á fornmuna-
verslunina Kreppuna viö
Austurstræti ásamt eigin-
manni sínum Hulldóri Andru
Hulldórssyni og bróður hans
Þoruuldi Slurlit Hulldórssyni.
í versluninni er mikið úrval
forvitnilegra muna og prís-
arnir ekki í lægri kantinum.
„Bræðurnir hafa þetta í
blóðinu, pabbi þeirra var
mikill áhugamaður um antík
og var búinn að safna heilum
bílskúr af munum. Viö ákváð-
um að láta gamlan draum
rætast og fyrir ári stofnuðum
við búð við Grettisgötu. En
hér við Austurstræti er traff-
íkin miklu meiri og salan um
leið. Fólk viröist tilbúið að
greiða næstum hvað sem er
ef það finnur eitthvað
sem það hefur leitað
að. Við leyfum
aö prútta um
stærri munina,
en gamla fólkið
kvartar helst
undan verðlag-
inu. Yngra
fólkinu finnst
þetta hins vegar spennandi
og vill gera híbýli sín
skemmtileg."
Halldóra segir að ekkert sé
vinsælla öðru fremur, en
hugsunarháttur Islendinga
gagnvart antík og fornmun-
um sé öðru visi en tíðkast er-
lendis. ,,Við erum t.d. með
hundrað ára gamlan spegil
sem erlendis færi á nokkur
hundruð þúsund krónur, en
við setjum 40 þúsund á hann.
Þá vorum við með Artego
sófasett sem í Englandi gæti
farið á milljón krónur, en við
seldum það á áttatíu þúsund.
Islendingar mundu aldrei
borga milljón fyrir sófasett,
sama hversu merkilegt það
er."
i
Dóra Einars var
gestkomandi i
Kreppunni þegar
Pressuna bar að
garði. Hér prófar
Dóra hárþurrku.
Ivar
Kristján
Sigrún Eva og Jó-
hannes
Þá er dýrðin byrjuð enn á
ný. Júróvisjón er komin af
stað og lögin aldrei betri —
eða þannig. Um síðustu helgi
fengum við að sjá fyrri
skammtinn og um næstu
helgi verða seinni fimm lög-
in. Það vekur athygli að þessu
sinni aö mikið af söngvurun-
um eru allsendis óþekktir.
Þeir hjá sjónvarpinu segja að
þetta sé tilviljun en það eru
höfundar laganna sem sjálfir
velja flytjendur. — En hvaða
fólk er þetta?
Fyrst sáum við ívar Hall-
dórsson birtast á skjánum en
hann lék á píanó af mikilli list
um leið og hann söng I ein-
lægni. ívar átti lag í Landslagi
Stöðvar 2 í fyrra. Af öðrum
nýjum söngvurum má nefna
þær Sigriði Guðnadóttur og
Aslaugu Fjólu Magnúsdóttur
en þær urðu frægar í þáttun-
um hjá Hemma Gunn. Sigríð-
ur hefur eitthvað sungið með
hljómsveit Magnúsar Kjart-
anssonar en Áslaug Fjóla hef-
ur sungið með André Bach-
mann (konungi kokkteiltón-
listarinnar) í Þórskaffi.
Kristján Gíslason hefur
sungið með hljómsveit Harð-
ar G. Ólafssonar á Sauðár-
króki. Hörður vann sem
kunnugt er keppnina í fyrra
og samdi hiö sigursæla lag
Eitt lag enn. Lagahöfundur-
inn sem samdi lagið, sem
Kristján syngur nú, semur
undir dulnefninu Rómeó og
geti nú hver sem betur getur.
Sigrún Eva Ármannsdóttir
hefur sungið í danshljóm-
sveitinni Upplyftingu og var
kosin efnilegasti söngvarinn í
keppninni um Landslagið í
fyrra. — Og enn einn kepp- 1
andi kemur úr Landslags- I
keppninni því Jóhannes F.iðs- V
son.semsyngurmeðSigrúnu '
Evu lagið Lengi lifi lífið, söng
einnig í þeirri keppni.
LÍTILRÆDI
af fitumúrum
Ég hef lengi verið haldinn
þeirri þráhyggju að ég ætti
að vera öðruvísi í laginu
helduren ég er.
Semsagt hár og grannur.
Það er skoplítill baggi fyrir
stuttan og feitan mann að
eiga þá ósk heitasta að vera
langur og mjór.
Árum saman hef ég reynt
að láta drauminn rætast
með því að drekka tvo lítra
að dæetkók á dag og nota
sakkarín í te og kaffi.
Haft er fyrir satt að sakka-
rín geti að verulegu leyti
stuðlað að því að maður
verði hár og grannur og þar-
aðauki fylgir sakkaríni sú
náttúra að ef maður notar
það í kaffi gefst kostur á að
steypa sér hömlulaust í
bakkelsi, tertur smákökur,
vöfflur, pönnukökur og ann-
að meðlæti án þess að verða
sakbitinn úr hófi.
Eini gallinn við þessa að-
ferð er sá að hún gefur ekki
kost á að halda í horfinu
hvað holdafar snertir, heldur
bætir maður á sig og þyngist
í stað þess að mjókka og
hækka.
Eiginlega sama hvað mik-
ið maður étur af sakkaríni.
Svo var það um daginn
þegar konan mín var að
reima fyrir mig skóna mína
að hún tók svo til orða:
— Geturðu ekki gert eitt-
hvað í þessu maður?
Með þessu var hún auðvit-
að að gefa í skyn að ég væri
búinn að sprengja fitumúr-
inn.
Ég hef alla tíð verið þeirr-
ar skoðunar að það sé í
hennar verkahring að halda
mér háum og grönnum, því
einsog konur vita er það
þeirra hlutverk í lífinu að
annast matseld og auðvitað
getur það ekki endað nema
með offituböli þegar konan
er matreiðslumeistari með
Ijúfmeti á borðum í hvert
mál.
— Geturðu ekki rætt þetta
við einhvern sem á við sama
vanda að stríða og þú, hélt
hún áfram. Það er alltaf til
bóta þegr fólk með sömu
vandamál hittist.
Málið er að samhæfa
reynslu, styrk og vonir.
Varla hafði hún sleppt orð-
inu þegar frænka hennar,
búsett í Þýskalandi, valt inn-
úr dyrunum svo holdug að
mér finnst eiginlega furðu
gegna að hausinn og útlim-
irnir skulu ekki vera sokknir
í sjálfan búkinn.
Ég hef orðið þess var að
bestu ráðin við offitubölinu
fær maður jafnan frá þeim
sem holdugastir eru, enda
stóð ekki á fyrirlestrinum
hjá frænku:
Hvítvínskúrinn hefur
hjálpað mér langmest, sagði
hún.
Maður drekkur hálfa
flösku af hvítvíni um leið og
maður vaknar á morgnana
og með henni eina skífu af
þurru hrökkbrauði, síðan
tvö til fjögur staup af hvítvíni
á hálftíma fresti og með því
harðsoðin egg og ost að vild.
Egg eru nefnilega svo
tormelt að þau mynda bruna
sem jafngildir því að gengnir
hafi verið fimmhundruð
metrar og hratt.
Þannig að tíu egg jafngilda
fimm kílómetra göngu.
í hádeginu er svo hægt að
leggja sig en halda síðan
áfram hvítvínskúrnum fram-
eftir deginum, en samt eftir
læknisráði og gæta þess að
fara ekki í sterkara fyrr en
eftir kvöldmat.
Svo er dýrðlegt að fara í
svæðishorun, bera horkrem
á keppina, fara svo í líkams-
rækt og svitna undir krem-
inu.
Eða láta stytta í sér garn-
irnar fyrir norðan.
Þessi ræða varð til þess að
ég ákvað að hætta að éta,
fasta.
Og þó ég hafi hvorki farið
í hvítvínskúrinn, horkremið
né garnastyttingu segir
spegillinn mér að draumur
minn sé að rætast.
Ég er að verða hár og
grannur.
Flosi Ólafsson.