Pressan - 23.05.1991, Page 4

Náttúrlegur kvik-
myndastjörnustíll
Andlitið á að vera náttúr-
legt, segja snyrtifræðingarnir
um tískuna í andlitsförðun í
ár. Kvenfólk ætti þó ekki að
láta sig dreyma um að þar
með sé hægt að spara kaup á
snyrtivörum og ganga út
bæði kvölds og morgna með
andlitið nakið. Enda væri þá
hætt við atvinnuleysi í áður-
nefndri stétt, ekki satt. Nei,
náttúrleg andlitsförðun þýðir
ekki annað en að snyrtivör-
urnar, hvort sem það er farð-
inn, augnskuginn eða varalit-
urinn, eiga að vera í jarðlit-
um. Helst í brúnum tón og
sem Ijósustum, en alls ekki
hvítum. Ofan á allt annað er
þetta svo kallað kvikmynda-
stjörnustíllinn. Þeim sem
ekki kæra sig um slíka Iá-
deyðu er þó alveg óhætt að
vera með náhvítan farða,
setja á sig gerviaugnahár,
mála varirnar eldrauðar og
vera samt inni. Það er af sem
áður var, þegar aðeins eitt
var í tísku í einu.
ishrdingub
og ævintýri hans
í Reykjavík
Þessi saga er orðin svo
spennandi að ég á bágt með
að halda henni áfram, satt
best að segja. En látum okk-
ur samt hafa það.
Við skildum við Reimar
síðast þar sem ísfirðingurinn
hugprúði sat yst á þriggja
metra langri sextommu fjöl
með systurdóttur sína í fang-
inu. Þetta hefði svo sem ver-
ið allt í þessu fína hefði fjölin
ekki skagað eins og stökk-
bretti út af stillansinum efst á
Sundhöllinni.
í spýtunni kvað nú við
rokna traustabrestur. — Lóló
fara heim a lúlla, sagði litla
barnið og labbaði sísvona
eftir fjölinni og upp í fangið á
mér. Reimar greip andann á
lofti en fjölin hélt. Stuna
í stórkostlegum lífsháska
heyrðist frá þeim sem stóðu
á götunni. Fólk í húsum við
Bergþórugötu var komið út í
glugga að kíkja.
— Jæja Reimar, sagði ég.
Reyndu að koma. Reimar
svaraði ekki, heldur hallaði
höfði og horfði á skakk upp
í himininn.
— Hvað er hann að gera?
kallaði einhver.
— Já Reimar, hvað ertu að
gera maður? spurði ég.
— Er hann að tala heim til
ísafjarðar? var spurt.
— Stökktu Reimar, kallaði
Tinna brjálaða, vinkona
Kötlu. Hún var blindfull. Við
Reimar vorum að halda
partí og passa Lóló þegar
krakkinn hvarf og kom svo í
ljós úti á fjöl.
Reimar var frosinn. Hann
var pinnstífur. Allt í einu
vaknaði hann og byrjaði að
kjafta á fullu eins og allt væri
í þessu fína og við værum
heima í herbergi. — Veistu
það Nasi, sagði hann. Ég er
að hugsa um að fara í verk-
námið. Mig hefur alltaf
dreymt um að verða bifvéla-
virki. Sérðu ekki fyrir þér
skiltið á verkstæðinu. Reim-
ar Eiríksson. Alhliða aðgerð-
ir. Vélastillingar. Það yrði
flott. Svo mátt þú heimsækja
mig á verkstæðið og hanga
þar tímunum saman og
drekka kaffi.
— Ætlarðu þá að gera við
taxinn minn fyrir ekki neitt?
spurði ég. Þú veist að ég
ætla að verða leigubílstjóri.
— Ég veit það nú ekki,
sagði Reimar. Hvað með
kerti og platínur og svoleið-
is. Ætlarðu ekki einu sinni
að borga það sjálfur?
— Bra, brast, sagði spýtan.
Reimar leit niður fyrir sig og
ég kíkti líka þó ég væri loft-
hræddur. Nokkuð hafði bæst
í hópinn á götunni.
— Jeima dændi pompa
nú, sagði barnið. Ég þrýsti
henni fast að mér. Ég var
dauðfeginn að vera með
krakkann i fanginu. Þá fékk
Reimar ekki heiðurinn af því
að hafa bjargað henni.
Reimar var kominn með
óstöðvandi málæði. Hann
byrjaði að segja sögu af föð-
ur sínum Eika Strandamanni.
Ég hafði heyrt hana áður.
Þetta var sagan af því þegar
Eiki bjargaði vini sínum en
var svo nærri búinn að
drepa hann aftur. Það hafði
gerst á vertíð að þessi kunn-
ingi Eika hafði fallið útbyrð-
is, Strandamaðurinn hafði
komið til hans spotta, híft
hann upp úr Dormbankan-
um en slöngvað honum svo
óvart yfir bátinn og útbyrðis
hinum megin. — Heyrðu,
DRAUMA
DINNER
fimmtudagúr’ prísSan 23, MAÍ1991
sagði Reimar, ég er búinn að
kjafta mig út úr þessari
klípu.
— Braaaaaaaaaa, sagði
spýtan.
— Kaðallinn, hvíslaði
Reimar. Losaði kaðalinn
sem bindur stillansinn við
Ijósastaurinn. Búðu til
lykkju og snaraðu á kúpul-
inn á staurnum og skutlaðu
svo lausa endanum til mín.
— En staurinn er langt fyr-
ir neðan okkur maður, sagði
ég og kíkti fram af. Reimar
svaraði því engu heldur sat
náfölur á spýtunni og hélt í
hana grimmur með báðum
höndum. Ég lét Lóló frá mér,
fékk hana til að lofa að sitja
kyrr og skrapp niður á
næstu hæð á vinnupöllun-
um og sótti kaðalinn. Það
var hörkupúl því rignt hafði
um kvöldið. Loks tókst mér
að losa hnútinn. Ég bjó til
lykkju og reyndi að snara
Ijósastaurinn með miklum
töktum.
— Vertu ekki að spila
neinn Roy, sagði Reimar.
— Stökktu Reimar, deyj-
um ung og verum falleg lík,
skrækti Tinna brjálaða.
Með lagni kom ég lykkj-
unni loks í staurinn. Ég
fleygði spottanum til Reim-
ars. Lóló kallaði. — Jeima
dændi minn, og hljóp aftur
PRESSAN bað EINAR
ÖRN BENEDIKTSSON
söngvara Sykurmolanna
um að vera gestgjafi átta
gesta; látinna, lifandi,
ímyndaðra, skáldsagna-
persóna eða einfaldlega
vina sinna, í drauma-
kvöldverðarboði sínu og
segja af hverju viðkom-
andi væri boðið. Eftirfar-
andi gestir urðu fyrir val-
inu hjá Einari Erni:
Gary Larson:
gerir skemmtiiegar teikni-
myndir og hefur ótrúlegan
húmor.
Freddie Kruger:
bryddar alltaf upp á ein-
hverju nýju.
Gérard Depardieu:
af því hann hefur vit á
vinum.
Rowan Hadkinson:
þvi hann er svo fallegur.
Bugs Uunny:
hefur svo einfaldan
matarsmekk.
Línan:
gæti örugglega kvartað
allan tímann.
Madonna
Tarcy Lords:
til að ræða við um leiklist.
úrinsinum
Sigurdur Sueinsson er 24
ára gamall Reykvíkingur,
sem á sér það áhugamál að
dást að poppstirninu Prince.
Sigurður gekk í alþjóðlegan
aðdáendaklúbb goðsins fyrir
nokkrum árum og í fyrravor
tók hann að sér að reka starf-
semi fyrir klúbbinn hér á
landi. Hann aðstoðar með-
limi klúbbsins hér á landi,
sem eiga, auk þess að fá i
hendurnar tímarit, kost á að
komast yfir óútgefið efni frá
Prince og samstarfsmönnum
hans. Sigurður segir að auð-
veldara sé að komast yfir
-jióAa rniða á tónleika í gegn-
um klúbbinn, sem heitir
reyndar Controversy og nýtur
stuðnings sjálfs Prinsins. í
fyrrasumar fór Sigurður á
þrenna tónleika með Prince í
London, og var þá tekið sér-
stakiega á móti honum, sem
og öðrum í klúbbnum, hann
fékk bestu sæti á Wembley og
var þar að auki boðið í partý
á eftir, þar sem sjálft goðið
mætti. Ékki lélegt það.
Sigurður segist hafa áhuga
á margskonar tónlist annarri
en þeirri sem Prinsinn frem-
ur, en tekur hann fram yfir
flesta aðra. „Prince er mjög
hæfileikaríkur. Hann er fær
um að gera allt sjálfur, hvort
sem það er að semja, syngja,
leika á hljóðfæri, útsetja eða
hljóðblanda. Það er líka gam-
an að pæla í persónunni.
Hann er dularfullur og það
gerir hann meira spennandi,”
segir Sigurður Sveinsson,
sem fáér yiuSSr Uppiy;iP:g?T
um stjörnuna, er ekki liggja á
lausu, í gegnum aðdáenda-
klúbbinn Controversy.
Áhugasamir aðdáendur geta
fengið frekari upplýsingar
með því að rita Sigurði bréf á
Njarðargötu 29 í Reykjavík.
út á spýtuna sem brotnaði.
Reimar stakkst niður í hyl-
dýpið með krakkaskömm-
ina í fanginu sem skríkti og
hló. Á reipið kom þessi rosa
slinkur en Reimar hélt tak-
inu. Hann kom löppunum
utan um Ijósastaurinn. Lóló
hélt sér dauðahaldi í haus-
inn á honum.
Svo náði Reimar taki á
staurnum og lét sig renna
niður eins og brunaliðsmað-
ur við húrrahróp stelpnanna
helvítið á honum.
Framhald.
Olafur Gunnarsson
Ingibjörg Stefánsdóttir er búin í prófunum eins og flestir framhaldsskólanemar, en
hún var að Ijúka þriðja ári við Menntaskólann við Sund. Hún er ekki ennþá búin að fá
vinnu í sumar, að minnsta kosti ekki fyrri hluta sumars, og býst við að ganga atvinnu-
laus fram yfir verslunarmannahelgi.

Hvenær fórstu síðast í kirkju? Ég man það
ekki. Ætli það hafi þó ekki verið þegar bróðir
minn var skírður, fyrir þremur árum.
Hvernig klæðnaður undirstrikar kynþokka
karla? Frjálslegur klæðnaður. Ég er ekkert fyrir
jakkaföt og bindi. -
Hvað ferðu oft í klippingu? Ég læt særa á 3ja
vikna fresti.
Hefur þú lesið biblíuna? Ég byrjaði einusinni,
en kláraði hana aldrei.
Gætir þú hugsað þér að reykja hass?
Nei, ég er nógu rugluð fyrir.
Klæðiröu þig eftir veðri? Stundum.
Sefurðu í náttfötum? Nei. En mig langar
til að sofa í afanáttfötum.
Á hvaða skemmtistaði ferðu? Lídó og
stundum í Casablanca.
Ertu hrifin af þungarokki? Stundum.
Trúirðu á ást við fyrstu sýn? Já, ég býst
við því.
En líf eftir dauðann? Ég er búin að hugsa
mikið um það undanfarið. Já, ég held
það sé eitthvað.
Ertu daðrari? Þegar ég er í daðurstuði, en
almennt er ég það ekki.
Hvers konar strákar eru mest kynæs-
andi? Strákar sem eru öruggir með sig
og ekki með leikaraskap og stæla.
Finnst þér gott að láta klóra þér á bak-
inu? Nei, en mér finnst gott að láta kitla
mig.
Við hvað ertu hræddust? Ég veit það
ekki.
Hvaða hæfileika vildirðu helst hafa? Ég
get dansað, sungið, spilað á píanó... Ætli
ég sé ekki ánægð með þá hæfileika
sem ég hef.
Finnast þér góðar fiskibollur? Já.
Gætirðu hugsað þér að búa úti á
landi? Já, á Hallormsstað.
Segir þú oft brandara? Nei, ég er
alltaf hrædd um að þeir séu ekki
tyricínir ogstepprfcví.-:- —
Kanntu að elda? Ég kann að
sjóða pulsur óg gera pítsur.
Trúir þú á líf á öðrum
hnöttum? Ekki mannlíf eins
og er hér.