Pressan - 10.12.1992, Blaðsíða 4

B 4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 10. DESEMBER 1992
Kraftaverk, hvers
vegna ekki?
ÞORGRfMUR ÞRÁINSSON
LALLIUÓSASTAUR
FRÓÐI, 1992
★ ★
ÞORGRfMUR ÞRÁINSSON
BAKVIÐ BLÁU AUGUN
FRÓÐI, 1992
★ ★★
BILALEIGUBILL I EINN SOLARHRING
INNIFALDIR 100 KM OG VSK
HLAÐBREKKU 2, SÍMI: 91-43300, FAX: 91-42837, V/BSÍ, SÍMI: 91-17570
Þorgrímur lenti í hálfgerðum
, ^ógöngum með gömiu söguper-
"’”sónurnar sínar í skáldsögu sem
hann gaf út í fyrra, nú vendir- hjnn sínu
kvæði í kross og býr til fullt af nýju fólki í
tveimur bókum sem gerast hvor á sínum
staðnum á landinu. Lalli ljósastaur er
barnasaga úr smábæ um dreng sem
stækkar uppúr öllu valdi fyrir tiiverknað
álfa. Sagan gjörnýtir kómíska möguleika
grunnhugmyndarinnar og um miðbik
bókarinnar kemur reyndar blóðmjólkur-
bragð af frásögninni áður en hún vindur
sér í að leysa málin. Persónurnar eru
ágætlega afmarkaðar í upphafi bókar,
einn af helstu kostum Þorgríms er sá að
hann forðast yfirleitt gufulega persónu-
sköpun, hins vegar taka sumar persón-
urnar hér of lítinn þátt í atburðarásinni,
manni finnst að fyrst þær eru til hefðu
þær átt að fá að gera eitthvað. Það er erfitt
að fella fantasískt element inn í heim sem
að öðru leyti fellur undir ýkjuraunsæi og
hér gengur tengingin ekki alveg nógu vel
upp. Eins er svolítið um ósannfærandi
uppákomur, til að mynda körfuboltalýs-
ingu talaða upp úr svefni sem er ansi
neyðarleg. Textinn er oft fjörlegur en dett-
ur sums staðar niður í flatneskju endur-
sagnarstílsins. Þorgrímur á það til að

£

í þessari bók er að finna
galdrahandrit frá 17. öld, sjálfri
galdraöldinni. Það er íslenskt
en var smyglað úr landi og
fannst um síðir í Svíþjóð.
Það á sér enga hliðstæðu í
Norður-Evrópu og ertalið
merkasta galdrahandrit sem
varðveist hefur.
Handritinu fylgja ítarlegar
skýringar Matthíasar Viðars á
hverjum galdri og í viðamikilli
ritgerð um galdra á íslandi og
útrýmingu á heiðinni
| þjóðmenningu, bregðurhann
óvæntu Ijósi á íslenskan
/£Mui
irM

í veruleika, heillandi en
hættulegan!
Galdrar á Íslandi
Lærdómsrík bók
- OG KRÖFTUG!
é>
ALMENNA BOKAFELAGIÐ HF
skrifa svolítið hnökrótt og ætti að verða
sér úti um eitraðan yfirlesara. Þetta er
samt þokkaleg bók og frábær hugmynd
að hafa opinn endi á henni. Teikningar í
texta og á forsíðu eru eftir Stefán Kjart-
ansson, fínar skrípamyndir sem gera
krakkana í sögunni að hálfgerðum búk-
talarabrúðum. Það fer þeim ekki illa.
Unglingasagan Bakvið bláu augun er
metnaðarfyllra verk en Laili ljósastaur og
að flestu leyti mjög vel heppnuð bók.
Þetta er mikið melódrama sem ég hugsa
að unglingar eigi mjög auðvelt með að lifa
sig inn í, persónurnar skýrar, sérstaklega
söguhetjumar tvær: stelpan sem er dular-
full í upphafi og smákemur í ljós, og
strákurinn sem tekur sannfærandi breyt-
ingum í sögunni. Lausn sögunnar á alvar-
legustu vandamálum sínum virkar
kannski svolítið ódýr — óvænt skyld-
menni í útlöndum er óraunhæf úrlausn-
arvon fýrir unglinga sem eiga bágt — en á
tilfmningasviðinu virkar þetta fullkom-
lega, og ef maður hugsar málið til enda er
þessi lausn í fullu samræmi við anda sög-
unnar. Því undir raunsæislegu yfirborði
hennar leynist nútíma helgisaga í anda
Dickens; reyndar gerist nokkúrs konar
kraftaverk í hápunkti ffásagnarinnar,
með hvítum dúfum úr lausu lofti og öllu
saman. Höfundurinn heldur spennu allan
tímann því bókin er vel upp byggð og
ágætíega skrifuð þótt ekki sé hún laus við
hnökra, sérstaklega ffaman af. Bestu vinir
stráksins eru tveir, báðir vel gerðar per-
sónur, en svo á hann kærustu sem hann
vex smásaman ffá, sú fær engin tækifæri
til að verða til sem persóna, hún er ekki
neitt neitt. Svipað gildir eiginlega um
veikan bróður stelpunnar, sem þó gegnir
mikilvægu hlutverki í sögunni, og vondi
pabbinn þeirra er heldur ekki persóna
sem liftiar við í höndum Þorgríms. For-
síðan er misheppnuð, tölvugrín með lita-
og leturkraðald og stelpan ljóshærð þótt
hún geti ekki dökkhærðari verið í textan-
um. Jæja, allt um það, Bakvið bláu augun
er bók sem óhætt er að mæla með fyrir
unglingana, spennandi saga sem flytur
fagnaðarboðskap um gangverk tilverunn-
ar.
Jón Hallur Stefánsson
Deep Jimifar
misjafna dóma
Keflvíski kvartettinn Deep Jimi &
the Zep Creams spilar eins og nafnið
bendir til hipparokk í anda Purple,
Hendrix, Zeppelin og Cream. Drengimir
höfðu reynt fyrir sér um skeið í hljóm-
sveitinni Pandóru en lítið gekk utan Suð-
umesja. Þeir breyttu því nafhinu, tóku til
við að leika gömlu hippalögin, drifu sig
svo til Ameríku og negldu samning við
Atco-fyrirtækið, sem er angi út úr Warn-
er-samsteypunni. „Funky. Dinosaur“
nefnist fyrsta breiðskífa sveitarinnar og
verður hún gefin út í Bandaríkjunum
snemma á næsta ári. íslendingar fá þó
plötuna fyrr, því hún kom til landsins í
síðustu viku og er dreift af Steinum. De-
ep Jimi-menn hafa áður gefið út tvær
smáplötur og PRESSAN komst nýlega í
tvo dóma sem smáplatan „Blowup" fékk
í tónlistartímaritunum B-Side og Reflex.
Carol Schutzbank hjá B-Side er nokk-
uð hrifin og segir: „This could easily bec-
ome a joke, but it never does... Instead
it’s totally cool, plumbing the depths of
rock angst and passion for an original
take on 60’s wild, on the fringe music. By
turns smokey, seductive, punchy and
craved.“
Marshall Goosh hjá Reflex er hins veg-
ar með æluna í hálsinum og segir:
„Here’s something you don’t run across
every day: a metal/blues band from Ice-
land. It’s a good thing, too. Recorded live
at CBGB, Blow up is a boring four-song
disc of hard rock and blues that really go-
es nowhere... Blowup blows.“
Það er því nokkuð ljóst að björninn er
ekki unninn þótt Deep Jimi og félagar.
Það þarf líklega meira en endurunnið
hipparokk ffá Keflavík til að heilla Kan-
ann.