Pressan - 25.02.1993, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 25. FEBRÚAR 1993
F Y R S T
F R E M S T
M E N N
o
o
cc
<
o
0
Z
o
z
Kristján Jóhannsson tenór
Gunnar Felixson
Metropolitan-óperunnar
Ég veit ekkert um óperur. Ekki
baun. Þess vegna getur hver sem
er logið því að mér að Kristján Jó-
hannsson sé falskur, hafi veika
rödd og hafi aldrei sungið í stóra
salnum í Carnegie Hall heldur að-
eins í litlum sal innaf lobbíinu. Og
á sama hátt getur hver sem er log-
ið því að mér að Kristján sé einn
hinn þriggja stóru í óperuheimin-
um — meira að segja hann sjálf-
ur.
Og þar sem maður hefur heyrt
svo margt um Kristján — bæði
gott og vont — hef ég komið mér
upp ákveðinni varnartækni til að
meta hvað sé hæft í frægðarsög-
unum af honum. Ein aðferðin er
sú að skoða hverjir syngja með
honum þegar hann vinnur helstu
afrekin. Á Metropolitan nú um
helgina voru eftirtaldir með hon-
um á sviðinu; Aprile Millo, Dolora
Zajick, Vladimir Chernov, Jeffrey
Wells og Jane Shaulis. Ef maður
vill líta hlutlaust á frægð Kristjáns
þá er hann líkast til álíka frægur
og þetta fólk. Og minna ffægur ef
eitthvað er, því hann var að debút-
era á Metropolitan en hitt fólkið
var þegar búið að því. Samt þekki
ég hvorki haus né sporð á því.
Enda veit ég ekkert um óperur.
Annað sem ég hef í huga þegar
ég heyri fréttir af Kristjáni er hvort
hann tekur þátt í fyrstu eða fimm-
tugustu sýningu á viðkomandi
uppsetningu. Mér skilst nefnilega
að óperuhúsin tjaldi því fínasta á
fyrstu sýningunum. Þegar hann
debúteraði í Vínaróperunni fyrr í
vetur tók hann þátt í 52. sýningu.
Á Metropolitan söng hann í sýn-
ingu númer guðmávitahvað. Þessi
uppfærsla á II Trovatore var sett
upp árið 1987 og þá með Pava-
rotti.
Eitt enn sem ég gæti að varð-
andi Kristján er samanburðurinn.
Nú er mér sagt að Enrico Caruso,
Jussi Björling og Luciano Pava-
rotti hafi sungið hlutverk Manric-
os á Metropolitan á undan Krist-
jáni. í fyrsta lagi ætti maður að
spyrja hverjir hinir séu svo maður
geti betur áttað sig á ffægð Krist-
jáns. I öðru lagi ætti maður að
spyrja sig hvort Gunnar Felixson
sé þá jafnffægur og Ian Ross sök-
„Þaðfékk líka efahyggjumann eins og mig til að
efast um allt húllumhœið í kringum Kristján
þegar ég sá hverjir héngufyrir utan búningsklef-
ann hjá honum á Metropolitan. Égsá ekki betur
en þar vœri Hörður Sigurgestsson meðal ann-
arra. Miðað við allt tilstandið hefði maður búist
við einhverjum af Getty- eða Onassis-stœrðar-
gráðu, — að minnsta kosti varsá síðarnefndi
þekktur fyrir ást sína á óperusöngvurum. Brjóst-
vit mitt segir að efforstjórar lítilla skipafélaga
hangafyrir utan einhverjar dyr þá séu smástirni
þarfyrir innan. “
um þess að Gunnar skoraði mark
á Anfield árið 1964.
Það fékk líka efahyggjumann
eins og mig til að efast um allt
húllumhæið í kringum Kristján
þegar ég sá hverjir héngu fýrir ut-
an búningsklefann hjá honum á
Metropolitan. Ég sá ekki betur en
þar væri Hörður Sigurgestsson
meðal annarra. Miðað við allt til-
standið hefði maður búist við ein-
hverjum af Getty- eða Onassis-
stærðargráðu, — að minnsta
kosti var sá síðarnefndi þekktur
fyrir ást sína á óperusöngvurum.
Brjóstvit mitt segir að ef forstjórar
lítilla skipafélaga hanga fyrir utan
einhverjar dyr þá séu smástirni
þar fyrir innan. ___________
• 45
Edda Sigrún Ólafsdóttir héraðsdómslögmaður
Dæmd í
fangelsi
fyrir að
draga
sér fé fr
skjólstæðingum
Edda Sigrún Ólafsdóttir hér-
aðsdómslögmaður hefur verið
dæmd í níu mánaða fangelsi fyrir
Héraðsdómi Reykjavíkur, þar af
eru sex mánuðir skilorðsbundnir.
Þá var hún dæmd til að greiða
100.000 krónur í sekt til ríkissjóðs
og allan sakarkostnað. Auk þess
var hún svipt málflutningsleyfi
fyrir héraðsdómi í tvö ár. Dóminn
kváðu upp Guðjón Marteinsson
héraðsdómslögmaður og með-
Eúda *ismi ÖialatóttM' ta@naáar
FEFLETTI
UMFERDARSL YSA
Ég er enginn 1 U]i|iengaiÍ Siáir fyrfr m namtiö Þekktra
Frétt PRESSUNNAR 1. nóvember 1990 sem hratt
rannsókninni af stað.
dómendurnir Halldór Arason og
Stefán D. Franklín. Ekki liggur
fyrir hvort dómnum verður áfrýj-
að.
Edda Sigrún var dæmd fyrir að
hafa dregið sér fé ffá 25 skjólstæð-
ingum eins og kom ffam í ákæru,
samtals um fjórar milljónir króna.
Rannsókn málsins beindist á
tímabili að viðskiptum hennar við
mun fleiri skjólstæðinga, en ekki
þótti tilefni til ákæru nema í máli
25 skjólstæðinga.
Þess má geta að
ákæruvaldið var
lengi vel tregt til
að taka á málinu
og hafði að
minnsta kosti
einu sinni vísað
því frá þegar
PRESSAN hóf
skrif sín um mál-
ið. Var reyndar
svo komið að
Edda Sigrún og
lögmaður henn-
ar, Viðar Már
Matthíasson,
báru því við í
vörn málsins að
skrif blaðsins
hefðu öðru ffem-
ur stuðlað að
ákæru. Virðist
dómarinn hins
f***K#!<í**mS t*tm >*»)>****
•0 I :*a va irwwbrh*
I /m«*w Un
usr* CMa S(&inv M hHmnv afHtfU-
vegar hafa fundið nógu mörg
refsiverð athæfi til að sakfella
Eddu.
Dómari hafnaði þeim rökum
Eddu að henni hefði verið heimilt
að innheimta fjárhæðir af skjól-
stæðingum sínum fyrir önnur
störf sem hún taldi sig hafa unnið
fyrir þá. Aliir skjólstæðingarnir
sem hér um ræðir voru fórnar-
lömb umferðarslysa, en Edda sér-
hæfði sig í innheimtu trygginga-
bóta.
Fjármununum sem hér um
ræðir hélt Edda eftir á tímabilinu
frá maí 1988 til janúar 1990. Þegar
skjólstæðingar gerðu að lokum at-
hugasemdir hóf hún að greiða til
baka fé sem hún hafði haldið eftir.
Dómarinn taldi að „ákærða not-
aði þannig heimildarlaust og til
eigin þarfa innheimtufé sem hún
hélt eftir svo sem í ákæru greinir11.
Teldist því sannað að hún hefði
gerst seíc um fjárdrátt. Einnig var
Edda fundin sek um brot á regl-
um um bókhald og lögum um
söluskatt, en hún hafði ekki greitt
söluskatt upp á um 500 þúsund
krónur.
Eins og áður segir hóf Edda að
greiða skjólstæðingum sínum til
baka þegar upp komst um fjár-
dráttinn, en ekki er ljóst hvort þeir
sætta sig við það uppgjör eða hefja
niálarekstur.
Á L I T
Samningur ríkissjóðs og Seðlabanka fsiands
Ragnar
Arnalds
þingmaður:
„Það er viðurkennt að raun-
vextir eru miklu hærri hér en í
öllum nálægum löndum og 2,5 til
3 sinnum hærri en þeir voru hér
fyrir einum áratug, en alltof hátt
raunvaxtastig er tvímælalaust ein
meginástæðan fyrir stöðnuninni
sem gripið hefur æ meira um sig í
íslensku efnahagslífi síðustu árin.
Menn hafa árum saman ímyndað
sér að lánamarkaðurinn hér næði
eðlilegu jafnvægi af sjálfu sér og
raunvextir mundu þá lækka, en
þetta hefur ekki gerst. Mér er til
efs að umræddur samningur
skipti verulegu máli sem aðgerð
til lækkunar vaxta, því að reynsl-
an sýnir að raunvaxtastig á ís-
landi er í sjálfheldu og lækkar
ekki af sjálfu sér, þrátt fyrir lága
vexti erlendis og mjög lágt fjár-
festingarstig hérlendis með ein-
földum markaðsaðgerðum. Það
þarf ákveðnari aðgerðir og vafa-
laust dugar ekkert minna en bein
íhlutun Seðlabanka og ríkis-
stjórnar.“
Magnús
Gunnarsson,
form. VSÍ:
við að taka lán. Um leið gefa
breytingarnar Seðlabanka Islands
meiri möguleika til að stýra vöxt-
unum. Það má segja að með
þessu sé verið að búa til tækin til
að Seðlabanki íslands fari að
starfa í líkingu við seðlabanka
annarra ianda.“
, Halldór
Ásgrímsson
1 þingmaður:
afskipti, ef takast á að ná vöxtun-
um niður hér á landi.“
Valur
Valsson,
bankastjóri:
Þórður Frið-
jónss., forstj.
Þjóðhagsst.;
„Ég tel þessar ákvarðanir fjár-
málaráðherra rnjög jákvæðar. Ég
held að með þessum breytingum
sé verið að setja meiri aga á ríkis-
fjármálin og á vissan hátt bindur
þetta hendur fjármálaráðherra
„Ég tel samning ríkissjóðs og
Seðlabanka íslands jákvæðan.
Fjármálaráðherra beitti sér fyrir
því á síðasta ári að vextir réðust
eingöngu á markaði. Með þessu
tel ég að hann sé að viðurkenna
að það gangi ekki og Seðlabanki
Islands þurfi að hafa mun meiri
„Undanfarna mánuði hefur
fjármálaráðuneytið gert ýmsar
breytingar á starfsháttum sínum
gagnvart Seðlabanka íslands og
verðbréfamarkaðnum sem allar
hafa verið til framfara. Þessi
samningur er enn eitt skref á
þeirri braut. Hann styrkir mark-
aðsvexti í sessi sem grundvöll
vaxtakerfisins í landinu.
Ég tel þennan samning já-
kvæðan.“
Ég tel það framfaraspor að
taka fyrir yfirdrátt ríkissjóðs hjá
Seðlabanka Islands. Enginn vafi
er á þvi að þessi heimild hefur átt
sinn þátt í þeirri þenslu og verð-
bólgu sem einkenndi íslenskan
þjóðarbúskap um langt skeið. Af-
nám þessarar heimildar felur
hins vegar ekki sjálfkrafa í sér að
vextir breytist við núverandi að-
stæður, heldur er verið að marka
skýrari leilcreglur um vaxtamynd-
un en gilt hafa hér á landi. Það er
verið að breyta leikreglum, ekki
vöxtum.“