Pressan - 11.03.1993, Page 26

BROT UR POPPSOGUNNI
24
PRESSAN
Fimmtudagurinn 11. mars 1993
BIOIN
HASKOLABIO
Eins og kona Just Like a Wo-
man ★ Lagið var betra. Gam-
anmynd sem fengi mann
ekki til að hringja í innkaupa-
deild sjónvarpsins til að
kvarta undan sýningu hennar
á föstudagskvöldi en í bíó-
salnum spyr maður poppið
sitt hvaða erindi hún eigi í
bíó.
Elskhuginn The Lover ★ ★★
Hugljúf saga um ást og losta.
Þeir sem fara í bíó til að sjá
hin margrómuðu djörfu atriði
í myndinni verða fyrir von-
brigðum. Þau falla svo Ijúf-
lega að sögunni að áhorfand-
anum finnst þau eðlilegasti
hlutur í heimi.
Laumuspil Sneakers ★★
Hæg í gang og heldur
ómerkileg þegar upp er stað-
ið. En Redford og öll hans
ólíkindatól láta áhorfandann
una séreftirhlé.
Tveir ruglaðir Nutty Nut ®Ef
þessi mynd hefði orðið örlitlu
verri væri hún frábær.
Baðdagurinn mikli ★★
Danskur húmor fyrir þá sem
hafa smekk fyrir honum.
Howards End ★★★★ Bók-
menntaklassík verður að
góðri bfómynd.
Karlakórinn Hekla ★ Vond
mynd og metnaðarlítil.
LAUGARASB IO
Hrakfallabálkurinn Outon a
Limb ★ Unglingamynd gerð
af fólki sem telur unglinga
fffl.
Geðklofinn Raising Cain ©
I Brian de Palma er sjálfsagt of-
j metnasti leikstjóri Holly-
wood. Hér er hann hrár,
óblandaður og óþolandi.
Rauði þráðurinn Traces of
Red ★★ Þokkalegur þriller
fyrir þá sem vilja horfa á fleiri
en einn á viku.
Nemo litli ★★★ Falleg
teíknimynd.
Beethoven ★★
REGNBOGINN
Chaplfn ★★ Myndin sem
, fékk menn til að spyrja sig
hvort Chaplin hefði í raun
verið nokkuð fyndinn. Robert
Downey jr. tekst þó að halda
lífi og eldist vel með rullunni.
Svikahrappurinn Man Trou-
ble ★ Frekar ófyndin og
ómerkileg mynd. Sumt af því
sem Nicholson snertir verður
að steini.
Síðasti móhíkaninn TheLast
ofthe Mohicans ★★★ Ævin-
týramynd fyrir fullorðna.
Svikráð Reservoir Dogs ★★★
(raun er þessi mynd bölvað
ógeð, en frábær díalógur og
ágætur leikur gera hana að
sérstæðri upplifun.
] Rithöfundur á ystu nöf Nak-
edl.unch ★★★ Geðveikislegt
rugl.
Tommi og Jenni ★★★ Næst
kemur Línan í bíó.
5'ódóma Reykjavík ★★★
Góð mynd um álappalega
smákrimma.
Prinsessan og durtarnir
★ ★★ Ævintýri.
SAMBIOIN
Olia Lorenzos Lorenzo's Oil
★★★ Vel sögð saga foreldra
sem leita þar til þau finna
lækningu við banvænum
sjúkdómi sonar síns; bæði
hvernig þau gera það og
j hvers vegna.
Ljótur leikur The Crying
Game ★★★★ Kemur jafnvel
útlifuðum bíófríkum á óvart
og fær þá til að gleyma sér.
Hinir vægðarlausu Unforgi-
ven ★★★★ Eastwood á
heimavígstöðvunum í vestr-
inu og þar kann hann öll trix-
in og ákaflega vel við sig.
Losti Body of Evidence ★★
Sagan er klén og í raun væri
meira gaman að horfa á
Pottþétt
Ágætt
★★ Lala
★ Leiðinlegt
©Ömurlegt
Defoe og Madonnu njótast í
einhverjum spjallþættinum.
Stjörnurnar tvær eru fyrir
brjóstin á Madonnu — þau
verða ekki af henni skafin.
Umsátrið Under Siege ★★★
Töffaramynd. Betra framhald
á Die Hard en Die Harder.
Háskaleg kynni Consenting
Adults ★★ Þrátt fyrir undir-
förult samsæri vantar allan
neista í myndina. Góði mað-
urinn er svo góður að hann
er leiðinlegur.
1492 ★ Önnur mislukkuð
Kólumbusarmynd en þó ei-
litlu skárri en Salkind-mynd-
in.
Á lausu Singles -k-kir Stálp-
aðir piltar og stúlkur leita ást-
ar og finna. Afslöppuð mynd;
stundum sniðug og stundum
fyndin.
Lífvörðurinn The Bodyguard
★ Mislukkuð mynd með
myndarlegum leikurum.
Casablanca ★★★★ Meist-
araverk sem verður betra og
betra því oftar sem maður
sér það.
Systragervi SisterAct ★★
Whoopy er ósköp fín en
nunnurnar stela senunni.
Aleinn heima 2 - Týndur í
New York HomeAlone2-
Lost in New York ★★★★
Mynd ársins fyrir aðdáendur
dett-á- rassinn-húmors.
Bambi ★★★★ Þó ekki væri
nema vegna sagnfræðilegra
ástæðna (hvaðan viðkvæma
taugin í heimsstyrjaldarkyn-
slóðinni kemur) er skylda að
sjá Bamba reglulega.
Fríða og dýrið The Beauty
and the Beast ★★★★ Snilld-
arverk.
3 ninjar ★ Fyrirtilvonandi
vandræðaunglinga.
STJ O R N U B I O
Drakúla Bram Stoker's Drac-
ula ★ Aðrir en áhugamenn
um förðun og búninga finna
fátt við sitt hæfi, því sjálf sag-
an er nánast óbærilega leið-
inleg.
Hjónabandssæla Husbands
and Wives ★★★★ New York-
útgáfa af Bergman; laus við
leiðindin og snilldarbrodd-
inn.
Heiðursmenn A Few Good
Men ★★★ Gott réttardrama
með stólpagóðum leik.
OF STORIR
FYRIR ÍSIWI)
Sitthvað um útþrá ogfrœgðar-
drauma tslenskrapoppara í
gegnum tíðina
Þótt flestir sætti sig við sudd-
ann, kuldann og okrið á bjórn-
um langar flesta inn við beinið
að flytja af skerinu. Þessi útþrá
sýður upp úr í harðæri. Hjá ís-
lenskum poppurum virðist allt-
af ríkja harðæri, því á öllum
tímum hefur einn helsti draum-
ur þeirra verið að reyna fyrir sér
í útlöndum. Þótt fæstir fáist til
að viðurkenna það hlýtur blái
draumurinn um erlenda stór-
markaði að vera ein megin-
ástæðan fýrir endalausu úthaldi
sumra poppara. Og er það
nema von: fátt er leiðinlegra en
þræða krummaskuðin, spila ár
eftir ár fýrir sömu drukknu ball-
gestina, á sömu þreyttu pöbb-
unum í bænum, og gefa út plöt-
ur sem útgefandinn græðir á ef
vel fer, en popparinn pungar út
fyrir ef lítið selst. Er nema von
að risastórir erlendir markaðir
og endalausir möguleikar ffeisti
þegar toppnum á íslensku rokk-
tilverunni er náð og menn búnir
að koma fram hjá Hemma
Gunn?
Til þessa hafa aðeins Mezzo-
forte og Sykurmolarnir náð
einhverjum árangri í útlöndum.
Molarnir hafa náð lengst allra
íslenskra hljómsveita og er
óhætt að fullyrða að langt verði
þar til önnur íslensk hljómsveit
verður viðlíka risavaxin á al-
þjóðavísu.
En hvað með alla hina? Hér
segir af nokkrum hljómsveitum
sem ætluðu sér stóra hluti. Af
erlendum soðgreifum sem
slógu um sig og lofuðu gulli og
grænum skógum, og poppur-
um sem féllu fyrir gylliboðun-
GUNNAR
HJÁLMARSSON
um í hrönnum, eins og hverjir
aðrir ráðherrar með álglýju. Hér
segir einnig af böndum dagsins
í dag og frægðaráætlunum
þeirra.
Thor's Hammer
kynna skinnsokka
Erlendu stórdraumarnir eru
rótgrónir í íslenskum popp-
heimi. Sjálfir bítlakóngarnir í
Hljómum voru ekki fyrr búnir
að gera allt brjálað með „Fyrsta
kossinum“ en þeir voru farnir
að leggja drögin að heimsfrægð-
inni. Nú vildu þeir fá enskar
smápíur til að grenja úr geðs-
hræringu og héldu því til bítla-
landsins. Fyrst fóru Hljómarnir
í stuttan túr haustið 1964 og
spiluðu m.a. í bítlabælinu The
Cavern í Liverpool. Aðaltilgang-
ur ferðarinnar var þó að verða
vitni að bítlaæðinu og biðu
Keflvíkingarnir m.a. á Heat-
hrow-flugvelli ásamt öðrum
trylltum aðdáendum Bítlanna
til að sjá goðin snúa heim úr
sinni fyrstu og ffægustu Banda-
ríkjaför.
Með spiliríi á vellinum
kynntust Hljómarnir nokkrum
veraldarvönum Könum. Þeirra
á meðal var Dan nokkur Ste-
vens, sem tók við sem umboðs-
maður sveitarinnar af Ámunda
Ámundasyni. Dan kom
Hljómunum í samband við
EMI-hljómplötusamsteypuna
og í framhaldi af því gerði sveit-
in samning við Parlophone. I
annarri ferð sinni til Lundúna
1966 tók sveitin, sem nú kallaði
sig Thor’s Hammer, upp átta
lög sem seinna komu út á
þremur smáskífum. Um þetta
leyti höfðu Hljómar lagt í gerð
bítlamyndarinnar „Umbarum-
bamba“ með Reyni Oddssyni.
Fyrirhugað var að myndin yrði
um hálftími á lengd og áttu lög-
in átta að vera í henni. Þegar til
kom varð myndin aðeins 13
mínútur og að flestu leyti út í
hött, og gekk aðeins sem auka-
mynd í Austurbæjarbíói í tvo
daga. Smáskífurnar þrjár komu
seint og um síðir á markaðinn
og gerðu sig illa. Hér heima
þótti tónlistin tormelt og ensku
textarnir fráhrindandi og úti
hurfu plöturnar í bítlaflóðinu.
Því verður þó ekki neitað að
þetta efni Hljómanna er fram-
sæknasta og rokkaðasta tónlist
sem frá íslenskri hljómsveit
kom á sjöunda áratugnum.
Nokkru síðar kom Dan
Hljómum í samband við CBS-
fýrirtækið í New York og þar
kom út smáskífa 1967. Hljóm-
arnir héldu utan og seinna sagði
Gunnar Þórðarson um Dan
og plötuna: „Hann borgaði fýrir
mig allt uppihald og tók þátt í
ferðakostnaði. Síðan höfum við
GUNNARÞÓRÐARSON
GÍTARLEIKARIHUÓMA OG THOR'S HAMMER
„Hann borgaði fyrir mig allt uppihald og tók þátt í ferða-
kostnaði. Síðan höfum við ekkert heyrt frá honum og
aldrei fengið grænan túkall fyrirplötuna."
POPP
Ekki svo galið hjá gömlu mönnunum
PAUL McCARTNEY
OFFTHEGROUND
★★
MICKJAGGER
WANDERING SPIRIT
★★★
Bretarnir Paul og Mick eiga
fleira sameiginlegt en að vera
holdgervingar vinsælustu
hljómsveita aldarinnar; þeim
hefur báðum gengið hálfbrösu-
lega að sanna sig í sólóhlut-
verkinu. Paul hefur ekki komið
efni á tinda vinsældalistanna í
áratug og Mick virðist ekki eiga
greiðan aðgang að pyngjum
plötukaupenda einn síns liðs.
Það gæti þó breyst með þess-
um plötum.
Árin hafa farið misjafnlega
með félagana; Paul er settlegri
en Mick, sem hefur ræktað
rokkið í sér betur. Reyndar hef-
ur Paul aldrei verið mikifl rokk-
ari. Hann hefur alltaf verið
snyrtilegur smjörpoppari sem
innsiglaði endanlega örlög sín
þegar hann kvæntist Lindu og
flutti í kastalann með öll bítla-
og Kodak-auðæfm. Fyrir nýju
plötuna fékkst Paul við létt-
klassík í Liverpool-óratóríunni
sinni og léttklassíski arfurinn
smýgur inn í margt á Ojf the
ground. Útsetningar eru íburð-
armiklar og fágaðar, yfirborðið
slétt og fellt, en ágætt næmi
Pauls fýrir grípandi melódíum
kemur í veg fýrir máttleysislega
útkomu. Krafturinn er þó
aldrei bullandi; platan er ekki
djörf á neinn hátt.
Hér er lítið um verulega
sterkar lagasmíðar. Aðal
McCartneys er meinlaus popp-
huggulegheit sem rista sjaldan
djúpt. McCartney-blærinn er
viðloðandi flest lögin; „Mistress
and maid“ sem hann semur
með Elvis Costello og fleiri lög
minna t.d. um margt á
McCartney-lögin á Sgt. Pep-
per’s. Þrátt fýrir allt lumar Paul
á rokkuðum töktum, t.d. laginu
„Looking for changes", sem
kemur á óvart.
Jagger er mun líflegri á sinni
plötu. Allur andi plötunnar er
— þveröfugt við plötu
McCartneys — rokkaður, leit-
andi og ferskur. Hér er þó-
nokkur fjölbreytni í gangi; Jag-
ger fer m.a. úr gamalkunnu
Stóns-rokki í kántrí, sól og
jafnvel í hart stórborgarfönk.
Útkoman er sannfærandi; þetta
er langþéttasta sólóplata Jag-
gers. Rick Rubin „pródúseraði"
plötuna með honum og líkJega
má skrifa frískheitin að mestu á
hann, enda maðurinn ábyrgur
fyrir mörgum af bestu lista-
mönnum síðari ára. Ekki spillir
svo fyrir að Jagger nýtur að-
stóðar ungra og ferslcra manna,
t.d. bassaleikaranna Flea úr
Red Hot Chili Peppers, Doug
Wimbish úr Living Colour og
Lenny Kravitz, sem syngur
með honum eitt besta lag plöt-
unnar, gamla sól-lagið „Use
me“. Önnur mjög fín lög eru
t.d. „Sweet thing“; svalt lag sem
rninnir á Stóns-lagið „Miss
you“, „Evening gown“; úrvals
kántrílag, og „Put me in the
trash“, sem Kátir piltar ættu að
geta lært ýmislegt af.
Eflaust hafa þeir Paul og
Mick jafnlítið innsæi í „líf al-
múgamannsins" núorðið.
Mick lítur þó út fyrir það, en
Paul kemur í textum sínum
fyrir sem sá innilokaði milli
sem hann er. Tilraunir hans til
að vera með á „nótum alþýð-
unnar“ eru hálfhjákátlegar og
innantómt græningjavæl hans
um tilraunir á dýrum er dapur-
lega fíflalegt. Best tekst honum
upp í ástarsöngvum, og þar er
Mick líka sterkur, þó með öðr-
um formerkjum sé — „Baby, I
feel love for you now“ syngur
Paul hamingjusamur, en Mick
urrar fýldur: „I don’t ever
wanna see your face here no
more“.
Bítla- og Stónsáhugafólk fær
„Allur andi plötu
Jaggers er — þver-
öfugt við plötu
McCartneys —
rokkaður, leitandi
ogferskur. “
nóg að japla á með þessum
plötum; gömlu mennirnir eru
ekki svo galnir.
Gunnar Hjálmarsson
ekkert heyrt frá honum og
aldrei fengið grænan túkall fýrir
plötuna."
Þær sögur gengu hér á meðal
tónlistaráhugamanna að platan
hefði komist í 6. sæti á vin-
sældalista í Michigan, en þar var
víst bara um að ræða eina út-
varpsstöð í fýlkinu.
Snemma árs 1968 gerðist
Þráinn Kristjánsson umbi
Hljómanna og vildi ólmur gera
þá stóra í Skandinavíu, þar sem
hann hafði sambönd. Hljómar
héldu til Svíþjóðar í samráði við
Guðlaug Bergmann í Karna- |
bæ, sem hugðist láta sveitina
kynna íslenska tískufram-
leiðslu; gæruvesti og skinn-
solcka. Hljómsveitin vakti lukku
á norrænni popphátíð í Stokk-
hólmi og lék nokkur kvöld á
Cirkeln-klúbbnum. „Við hefð-
um getað komist að sem önnur
eða þriðja hljómsveit með
Spencer Davis Group, en olckur
fannst það eklu nógu gott,“ var
haft eftir Erlingi gítarleikara
sem bætti við: „Okkur Jíkaði
annars vel í Svíþjóð og Cirkeln-
klúbburinn var mjög skemmti-
legur — en allir í dópinu.“ Enn
eru því Hljómar óþekkt stærð í
Skandinavíu, eins og skinn-
sokkarnir hans Guðlaugs.
Síðasta frægðartilraun
Hljómanna varð jafnendaslepp
og hinar fyrri. Hljómsveitin
kynntist „glansgæjunum“ John |
Yeact og Gene Maas á vellin-
um og þeir gerðu sveitinni til-
boð um þriggja mánuða tón-
leikaferð um Bandaríkin.
Hljómar slógu til að vandlega
athuguðu máli, en þegar til kom
varð lítið úr framkvæmdum.
Yeact og Maas luku herþjón-
ustu og fóru heim, en Hljóm-
arnir biðu vongóðir eftir ex-
press-sendingu með samningn-
um. Þegar þeim fór að leiðast
þófið var hringt út og kom þá í
ljós að glansóþokkarnir voru
farnir í frí til Flórída og löngu
búnir að gleyma saklausu
Hljómastrákunum á Islandi.
Change sigra heim-
inn — ekkí
Árið 1973 fóru Jakob Magn-
ússon, Tómas Tómasson og
Þórður Árnason til London og )
ætluðu að reyna fyrir sér með
hljómsveitina Rifsberja. Um
sama leyti fóru fóstbræðurnir
ús og Jóhann til Englands, svo
úr varð hópur íslenskra popp-
ara í Lundúnum. Magnús og Jó-
hann höfðu fengið samning hjá
Orange-fyrirtækinu og var sagt
að drífa sig út svo hlutirnir gætu
farið að ganga. Orange var
reyndar aðallega framleiðandi
hljómburðartækja — og í dag
eru gamlir magnarar frá þeim
vinsælir hjá enskum böndum
sem vilja endurvekja glysrokJdð
— en plötuútgáfan var aukabú-
grein hjá þeim.
I fýrstu störfuðu Magnús og
Jóhann undir nafninu Pal
Brothers en þegar á leið smöl-
uðu þeir félögum sínum í Eng-
landi saman í band og úr varð ^
hljómsveitin Change. Birgir
Hrafnsson og Sigurður
Karlsson gengu í bandið, en