Tíminn Sunnudagsblað - 28.08.1966, Síða 4

Rætt
við
'Árna
Böðvarsson
— fyrra viðtal
Árni Böðvarsson.
Ljósm. Tfcninn Bj. Bj.
í Landshöfðingjahúsinu gamla við
Skálholtsstíg hefur Árni Böðvarsson
cand. mag. aðsetur við vinnu sína
að Alfræðibók Menningarsjóðs. Einn
daginn gengum. við þangað á fund
hans, og í fyrstu lotu var spjallað
um sitthvað, sem lýtur að íslenzku
og öðrum tungumálum.
— Hvert er sérsvið þitt á vettvangi
íslenzkra fræða, Árni?
— Það er málfræði. En annars var
ekki ýkja mikil sérhæfing í námi 1
íslenzkum fræðum á háskólaárum mín
um. Ég hef aðallega sinnt málsögu,
og svo hef ég nokkuð gefið mig að
hljóðfræði.
— Er ekki hljóðfræði annars lítill
sómi sýndur hér á landi?
— Jú, það fer ekki á milli mála.
Hljóðfræði þyrfti að kenna tiltölulega
snemma á skólastiginu, því að þekk-
ing á þessum fræðum kemur að mjög
góðu haldi við allt tungumálanám.
Nú læra nemendur framburð er-
lendra tungumála með eftiröpun, en
þekking á hljóðfræði — beitingu tal-
færanna — er án efa vænlegust til
árangurs í þessu efni. Og stuðningur
er að kunnáltu í hljóðfræði fyrir alla
þá, sem áhuga hafa á íslenzkum fram-
burði.
— Hvað er þá að segja um þró-
un ísletnzlks framburðar? Liður að því
að framburður allra verði steyptur
í sama mót?
— Þróunin stefnir óneitanlega í þá
átt. Hv-framburðurinn, þar sem gerð-
ur er greinarmunur á hv og kv, á
mjög í vök að verjast. Hann er þ<j
enn ríkjandi í uppsveitum Árnessýslu,
Rangárvallasýslu og Skaftafellssýslum,
Þá breiðist linmæli sífellt út. Hartjí-
mælissvæðið nær nú aðeins yfir Eyja-
fjarðarsýslu og Þingeyjarsýslur og
nær eitthvað vestur í Skagafjörð og
suður í Múlasýslur. Nú sjást merkj
þess, að linmælið sé að taka á siá
nýja mynd. T-hljóðið í sögninni aq
láta er í sumra munni ekki aðeinS
orðið d, heidur alveg að ð, önghljóði
724
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ