Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Síða 14

fevað gamli Mattihías, mikilvirfcur
eins og löngum áður við bragarsmíð
ina.
Og Þorsteinn Björnsson frá Bæ
felldii meitlað mál rammlega i stuðla:
Til hvers bar þig báran hingað
yfir blikandi hrannir hafs,
hái sjóli frá suðri?
Komst þú að Líta úthaifs auða slóð,
þar uppi fáir, fölir svipir rei’ka
og varpa þreytusýn að sævarför—
um?
Til þess toomst þú ei um unnarvegi.
Nei, þú ikomst á dýrum sólarde'gi
til þess að heilsa fegurð fenntri
storð,
gtoð,
þar enn er borið manndómsmál á
vörum
og frelsisblik á frónum sjónum
leika.
Þú stendur hér á goðum vígðri
gruind
og gengiur eftir sporum fornra
g-arpa
og andar að þér evöLum segullblæ.
Þegar konungsskipin nálguðuist fs-
Land voru heiðursbogar reistir við
póstbryggjuna og brúna yífir lækinn
neðan við menntaskóLann og búið til
veizLu í aliþingiisjh'úsLniu og barnaskól-
anum við tjörnina. Jafnvel austur á
barrni Almanna^jár var heiðurs-
bogi reistur og hann á letrað: „Stig
heilum fæti á helgan völl“. Vinnu-
konurnar á heimiLum ræðiismanna
og hinina æðri embættismanna keppt
ust við að bursta og strjúlka ein-
kennisbúningana og fægja gyllta
hnappana, aLlir Lafafrákkar bæjarins
voru grands'koðaðir og ekki skilizt
við pípuh.attaina fyrr en á þá stinndi
eins og á demant sæi. Rvenfólkið,
sem á dönskum búningi gekk, festi
geysistór gervibLóm á sumarhattana
sína og mestu tiLhaldsfrúrnar létu
vinna að þvi dag og nótt að sauma
á sig dragsíða möttla. Silkisvunturn-
ar og sjölin skulum við hreint ekki
minnast á. ALlar telpurnar í bænum,
sem mannsmót var að, hf'fðu eignazt
hvíta kjóla, því að þær áttu að
standa í löngum röðum upp frá
brygigjunni með blóm í höndium,
þegar kóngiur stigi á land. Silfur-
smiðir áttu sérlega annríkt þessar
vikur, þvi að nú hundraðfölduðust
kaup á sillfurbúnum svipum og siifur-
slegnium stöfum, söðlasmiðir máttu
tæpast neyta svefns og matar, og
þegar leið að lobum júlímánaðar,
var öLlum tóba'bspungium bæjarlns
stunáið ofan í rúmshorn, því að
næstu daga verða einungis stássleg-
ir baufcar og snotrar tóbaksdósir á
Lofti, þegar Reykvíikingar taka í aef-
ið.
Dýrðardagarnir hófust 29. júlí, er
gullskipin Sterling og La Oour
komu af hafi með fjölda gesta. Þá
spurðist og, að konungsskipið Birma,
þingmanniasíkipið Atlanta og herskip-
Ln Geysir og Hekila væru komin
inn undir nesin. Komungur gebk þó
ebki á land fyrr en þriðjudagsmorg-
uninn 30. júlí. Krossfánin# danski
blakti um allan bæinn, og bl'áhvítu
fánarnir, sem dregnir höfðu verið
upp hér og þar, voru nálega allir
horfmir, þegar dró að dagmálum.
Allur Víkursandur var eitt mann-
haf, og þar stóðu hlið við hlið patt-
aralegir verzLunarmenn með gljáandi
pípuhatta, sinaberar verbalkonur,
sem oftast komu á þessar slóðir
þeirra erinda, að bera varning á
handbörum upp í vöruskemmur kaup
manniannia, og skeggjaðir bændur,
sem riðið höfðu mangar dagleiðir til
hiöfuðstaðarins. ALlir biðu þess, að
bátur jöfurs renndi upp að stein-
bryggjunni. Upp frá henni stóðu
teLpurn ar i hvítu kjólunium og síðan
höfðingjarnir í einkennisbúningun-
um, kennimennirir í svörtu hemp-
unum og frúrnar í möttlum. Fremst
á brygigjusporði stóð ráðherrann,
Hannes Hafstein, heldur svona þybh-
inn með forkunna.rmikinm aðmíráils-
hatt á höfði, og hneigði sig hæversk-
lega og rétti konungi höndina í
sömu andrá og hann steig upp á
hryggjuna. Eftir örstutt orðaiskápti
Konungur og Hannes ráðherra Hafstein heilsast fremst á steinbryggjunni.
þar enn þá logar aldin frægðar-
518
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ