Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Qupperneq 15

gengu þeir upp bryggjustúfinn, og
telpurinar tótou að strá blóm um á
rauSan flosrenninginn. En mannfjöld
inn, sem skipað hafði sér umhverfis
eða stóð uppi á svölum og búsaþöto-
um, iaust upp miklu fagnaðarópi.
Jafnskjótt og það hljóðnaði, hóf kór
að syngja konungsdrápu, sem Matt-
hías orti, og stóðu alilir hljóðir É
meðan. Þessu næst heilsaði konung-
ur nokkrum hinna göfugustu manna
með handabandi, en geikk því næst
við hlið Hannesar Hafsteins upp að
menntaskólanum, og konungsfylgd
in í humátt á eftir.
Að nokkurri stund liðinni kom
toonungur eimn síns liðs út um bak-
dyr menntaskóia, og hafði búizt sjó
liðsforingjabúningi. Reikaði hann um
stund um göturnar, en var að því
leyti verr settur en Austurlandafurst
inn Hiarún-al-Rasjíd, er slíkt kvað
hafa iðkað, að hann skildi ekki, hvað
þegnarnir sögðu um hann sín á milli.
Þegar lotoið var þessari göngu und-
irritaði konungur tilskipun um sam-
band'siaganefndina frægu, er oetja
átti niður allar deilur Dana og ís-
lendinga.
Hér etoki unnt að rekja hvert spor
konungs o>g alla þá dýrðf sem bað-
aði höfuðstað íslendimga, og þaðan
af síður verður frá því greint, hve
skær voru vínin og gómsætur mat-
urinn í veizlunium, sem nú ráku hver
aðra. En skylt er þó að víkja að
höfuðveizlunni í barnaiskólaihús-
inu þetta fyrsta kvöld, þar sem rauð-
ar og bláar slæður héngu í lioftinu,
myndir af Bernstorffshöll og Eremi-
tagen og Möens Klint skreyttu veggi
og toræsingar voru fegurri en nototo-
urn hafði dreymt um, að fram yrðu
reiddar á bakka Reykjavíkurtjarn
ar. Það var auðvitað ótæpt skálað og
sungið og mælt fyrir minnum, og
hér neytti J. C. Ohristensen þess,
hve hann var hagmæltur og hafði
margan braginn baglað heima með-
al Jóta. Hann hafði ektoi látið sér
fyrir brjósti brenna að yrtoja veizlu-
söng fremur en Matthías:
I Verdenshavet ligger em Ö,
Ilden er gemt í dens Indre,
Om Foden bruger den mörke Sö,
Om Isisen Jöklerne tindre.
Saa rank som den stoal Foltoet
staa,
Alt medems Setolerme svinde,
Og Broderbaandet stymkes maa,
Det drages vi alle i Minde.
Konumigur hélt kyrnu fyrir í bæn-
um himm næsta dag, spókaði sig á
götunum í sumarbláðunni og tók
hiýlega í böndina á þeim, er fyrir
hann gengu. Þó var ektoi hlaupið að
því fyrir alla að komast í
snertingu við hann, þar eð
þau lög höfðu verið sett,
að ekki mætti kynna fyrir hom-
um með nafni aðra en þá, sem kjól-
kiæddir væru.
Þessu næst hófst vdtoulan.gt ferða-
lag um Suðurland. Völdustu dugn-
aðarmemn höfðu verið femgnir til
þess að flytja ókjörin öll af veizlu-
föngum, borðsilfri, rekkjubúnaði,
tjölduim og mÖrgu öðru austur um
sveitir, og í Reytkjaváto var búið að
draga saman ótrúlegan sæg hesta ná-
lega hvaðanæva að af lamdinu, ásamt
firnum af oiíutolæðnaði, reáðtj'gjum
og gæruskimnum. Við því var sem
sagt búizt, að sitjamdi útlending-
anma myndi illa þola hnjastoið, þar
eð senmilegt var, að langt vœri sáð-
an um hann hafði verið klappað að
nokkru ráði.
Förim úr Reytojavíto hófst árla
morguns. Fremstir riðu lögreglu-
þjónar tveir, en hið næsta þeim Axel
sýsiumaður Túlináus, sem sóttur
hafði verið austur á Eskifjörð til
þesis að annast fararstjórn, enda svo
breiður um bak, að ólíklegt sýndást,
að hann kikmaði, þótt á honum hvíldi
jafnmitoiil þungi og þrem meðal-
mönmum. Fyigdi honum hestasveimm,
Tryggvi bistoupsson úr Laufási. Næst-
ir komu toonun.gur og Hammes Haf-
stein og síðan Haraldur prins og eftir
pafl hver af öðrum, sem í föruneyti
konumgs vx>ru. Einma feesf tigmar-
merkjá í þessum flokki höfðu hesta-
sveinar konungs og ráðherra, en
urðu þó að vera þeima nálægir. Hafði
konumgur fjóra hesta til reiðar, alla
gráa, og var Guðm.undur Kolbeins-
son frá Esjubergi hestasveinn hans,
en Magnús Vigfússon, dyravörður í
stjórnarráðánu, þjónaði ráðherran-
um og frú hans.
í næstu fyikingu voru raðgjafarn-
ir dönsku og þingmennirnir, og
mátti sjá þar nobkuð undarlegt reið-
lag. Sumir höíðu þó haft vaðið fyr-
ir n-eðan sig og aftekið að hanga á
hestbaki um þver héruð, og höfðu
verið settir undir þá vagnar, nýir af
nálinni úr vagnasmiðju józkri, _r
sem Hrossanes heitir.
Siðan kom hver fyltoingin af ann-
arri, og reið merkisberi með bláan,
tölusettan skjöld á hárri stöng, sem
stutt var við ístaðið, á undan hverj-
um flokki. Loks kom svo öll alþýða
manna, og er alls talið, að þrjú til
fjögur þúsund manns hafi haldið í
a-usturveg þeoman fyrsta morgun á-
gústmánaðar árið 1907. Andlangir
menn, sem vamir voru að þeyta
póstlúðra, og vel hraustir í brjósti,
voru í þjónustu Túliníusar sýslu-
ma.nns, og létu þeir hornin gjalla, er
áð stoyldi o.g baldið úr áningarstað.
Kvöldið á Þingvöllum var yndis-
iegt, og Almannagjáin bergmálaði
fúslega húrrahrópin og árnaðar-
toöllin, þegar kóngur reið niður á
miili hamraþiljanma. Það lá við að
láf (tov'ilkmaði í drekahöfðiUTium, sem
Steifán Eiríksson hafði stoorið á
vindskeiðar veizluskálans, um það
bil er tbvöldhúmið fiærðist yfir ve.ll-
T I M I N N — SUNNÚDAGSBLAÐ
519