Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Síða 21

Sárkennilegur
Jöklari -
Tveir ungmennafélagar í fornmannabúningum hraða sér yfir Ausfurvöll i fylgd
meö skrautbúnum yngismeyium. ,
það sennilega verið langir dagar og
daprir. Þrátt fyrir mikla leit Bárð-
dæla og Mývetninga, fannst ekki ann
að en slóðir hinna týndu manna nið-
ur að vatninu, landfestar. sem bát-
Konungsekillinn, Guðmundur Hávarðs-
son, vel og virðulega búinn.
urinn hafði verið bundinn með, og
vettlingur, sem Rudloff haifði átt.
Hivorki sást tangur né tetur af bátn-
um sjálfuim fremur en mönnunum,
sem í honum voru.
Með því að miikil dulúð hvíldi yfir
þeissu slysi inni á reginöræfum, var
margt um það talað iengi sáðan og
spunnust um það maignaðar sögur,
sem þó mun hafa staðið á veikum
fæti.
Þær sögur verða ekiki raiktar hér.
En árið 1907 kjveðjum við með lotn-
ingu. Þá var vor í íofti, hugsjónir
í málklum metum og frjális hugsun
á sigurför. Þá sikorti ekká menn, sem
létu sér fátt £ áugum vaxa, þótt þeir
stæðu u-ppi með tvær hendur tómar.
Ræktun lands og lýðs va-r boðorð
þeirrar kynsióðar. Þær kynslóðir,
sem síðan hafa fæðzt, eru varla
jaínokar hennar i sumum. greinum.
J.II.
Framhald af 51u. siðu.
hagaði orðum sínum, en málefni
var þetta:
Þessir menn, sem komu til
Helga, reru tveir á báti og urðu
fyrir því happi að veiða alfiski-
flyðru (en aifiskiflyðra er alin fyr-
ir sporð, svo hún er enginn smá-
fiskur. Flyðran náðist með þeim
hætti, að þegar var búið að þ>-
hana nóg, svo hún varð dregin að
borði, og maðurinn, sem ífæruna
var með, hafði hana tilbúna, losn-
aði öngullinn úr flyðrunni, eo í-
færumaðurinn var svo fljótur að
setja ítfæruna í hana, að hún náð
ist og lá dauð í Hellndfjöru Það
hefur verið siður á Snæfeilsnesi.
og eflaust viðar, að þeir sem
drógu smálúðu og f'lóká, sem ekki
var flakandi, fengu fiskinn án
skipta, og var hann kallaður happa
dráttur, en sá, sem dró flyðru. sem
var hægt að flaka fékk sem happ3-
hlut sporðblökuna, skorna af bar
sem sporðurinn byrjar að gildna
og einnig vaðhornið, sem ei hið
sama og lífoddi á laxi og silungi,
og voru þessir bitar nefndir ábati.
Á alfiskiflyðru eru þetta allstórir
bitar.
Deila mannanna, sem komu til
Helga mannasættis, reis út af því,
að maðurinn, sem flyðruna dró,
vildi fá allan ábatann, en hinn mað-
urinn taldi, að flvðran hefði aldrei
veiðzt, ef hann hefði ekki komið í-
færunni í hana, þegar öngullinn
- -íct því eiga hálfan
ábata. Helgi spurði þann, sem ekki
flutti málið, hvort rétt væri sagt
frá, og kvað hann svo vera.
Helgi talaði þannig um fyrir
mönnum þessum, að þeir yfir-
gáfu hann alsáttir og ákváðu að
gefa holdsveikri konu, sem bjó
ein í bæ á Hellnum, allan ábatann.
Fleiri sögur kann ég ekki um
Helga mannD-sætti, en vel geta
liifað um hann fleiri sagnir á Snæ-
fellsn-esi, ef vel væri leitað.
TÍNIMN - SUNNUDAGSBLA*
525