Tíminn Sunnudagsblað - 15.10.1967, Blaðsíða 7

oft heimsótt í lifanda lifi, verið jafn-
an velkominn þar og litið á það sem
annað föðurland sitt. Nefndá Jakob
sérstaklega New Ross, er við ókum
gegnum, í því sambandi og benti á
staðinn, þar sem hús Kennedy-fjöl-
skyldunnar stóð.
Annars virtist þekkingu Jakobs um
land, þjóð og sögu írlands lítil tak-
mörk sett. Miðlaði hann fróðleik
sínum við hvert tækifæri, sem gafst.
Endursagði ég flest jafnóðum og
bætti við frá sjálfs mín brjósti því,
er ég vissi sannast og réttast. í
fyrstu bjóst ég við, að unga fólk-
inu fyndist nóg um fræðsluna, svo
að ekki sé meira sagt.
Mesta gleðiefni ferðafólksins þenn
an dag mun þó hafa verið lausn
matarvandamálsins. Ti-lkynnt var í
heyranda hljóíSi, að nú og upp frá
þessu til ferðarloka skyldu alir fá
hádegisverð eftir samningum. Mun
þessi lausn mest hafa verið að þakka
ráðsnilli Jóns vagnstjóra hjá þeim
Herði og Árna og símtölum hans.
Þegar kom til þorpsins Tramore
nokkru sunnan við borgina Water-
ford, var numið staðar og setzt að
snæðin-gi, og var það fyrsta reglu-
lega máltáðin, sem ferðafólkið naut,
eftir að það kom til írlands, og
sýnilega með velþóknun.
Á hinn bóginn þegar ferðaþættir
þessir fara í prentun, hefur ferða-
skrifstofan að fullu endurgoldið það,
sem henni bar og um leið fullnægt
öllum sínum skuldbindingum,' sem
hér með ska-1 þakkað.
Hér þykir ástæða til að minnast
ummæla forstöðukonu veitingahúss-
ins í Tramore, en henni fórust orð
á þá leið við fararstjóra leiðang-urs-
ins, að hún hefði kviðið fyrir kiomu
þessa hóps og búizt við, að ungling-
arnir yrðu áiíka uppivöðslusamir og
hún ætti að venjast af hálfu enskra
skólanemenda, sem kæmu þangað í
hei-msókn. En reynslan varð allt
önnur, sagði hún. íslenzku ungmenn
in úr Hafnarfirði vor-u miklu betur
siðuð en þau ensku, að hennar sögn.
Svipaðan úrskurð gáf-u bílstjórarnir.
Elensborgarfólkið bar langt af ensk-
um ja-fnöldrum þess í framkomu
allri, s-ögðu þeir margreyndu menn,
sem voru þó alvanir að ferðast með
æsku-lýð handan um írlandshaf á
xEyjunni grænu.
Dag þennan — eins og reyndar
lengst a-f í ferðinni — var skúraskin:
imilt veður og jafnvel hlýtt, þegar
sólin skein, en svo skyggðu regnský-
in yfir á milli, og vatnið féll í
d-embum, án efa ti-1 mikils góðs fyr-
ir hið græna land, skóga, kjarr, gras
og blómgróður, er skartaði því meir
»em sunnar dró. Einna minnisstæð-
ust urðu möngum rósatrén fögru
(Rhododendron), sem prýddu víðs
vegar, einkum við hús og þorp.
Frá Tramore var ekið n-álega við-
stöðulaust til Gork, höfuðstaðar Suð-
ur-írlands, en hún er sérkennileg um
mar-gt, háskólabær og miðstöð mjólk
uriðnaðar og fl-eiri iðngreina. Áður
en ekið var inn í Oork, lét Jakob
þess getið, að íbúarnir væru harla
hreyknir af borg sinni, feg-urð henn-
ar og fiæsð, hún he-fði átt merba
hlutdeild í sögu írlands, þaðan væri
núverandi forsætisráðherra þjóðar-
innar og þar væri hagstætt að verzla.
Péll síðastnefnd upplýsing í góðan
jarðveg hjá ferðafólkin-u, sem gaf
það til kynna með velþóknunar and-
varpi. Áin Lee rennur gegnum Oork,
en Blarneykastali stendur í nánd við
hana, og er einn af steinum þeim,
sem hann er gerður úr, með þeirri
n-áttúru, að hver, sem hann kyssir,
öðlast mælskuis-nilld. Eru m-argar
hel-gisagnir til um steininn ,og er
ein þeirra á þá lund, að Ja-kob,
einn af ættfeðrum ísraelsmanna, hafi
forðum haft hann fyrh- kodda, þeg-
ar hann svaf undir ber-u lofti, eins
og sagt er frá í MóseSbók, en kross-
fari nokkur hafi flutt hann frá Land-
inu hel-ga til Eyjarinnar grænu.
Gistihús alls hópsins tvær nætur
var Farfuglaheimilið í Cork, stil-
hrein bygging að utan, en sannkall-
Óskasteinn í gömlum rústum í Glenda-
loch. Jón bílstjóri segir sögu steins-
ins. ÞaS er þó ekki Hafnfirðingar, sem
hlusta á hann.
Ljósmynd: GE.
að völundarhús innan dyra. Þegar
ferðafólkið hafði búið um sig á gisti-
staðnum og borðað kvöldverð, var
borgin skoðuð o-g einkum gengið um
helztu göturnar, Stórstræti (Grand
Parade) og Sankti-Patreksstræti, og
ósj-aldan staðnæmzt þar við búðar-
glu-gga til athugunar á girnilegri
vöru.
Árdegis 25. maí skoðaði allt ferða-
fól-kið Blarney-kastala. Timburvirki
var fyrst reist á staðnum, þar sem
kastalinn stendur, þegar á 10. öld,
en það síðar endurr-eist úr steini,
sú bygging seinna brotin að mestu
og nýr kastali reistur á rústum henn-
ar af Dermot Mac Carty, konumgi í
ÍMunster, 1446. Leifar hans eru enn
í dag ein af frægustu fornminjum
Írlands, og ekki sízt skoðaðar vegna.
steinsins fræga, en upp til hans
verður að ganga 120 þrep. Krefst
allmikils Mðleika og nokkurs áræðis
að kyssa steininn. Verður að leggj-
ast á bakiö og s-veigja sig allmikið
T I tU l M \ - SLNNUIJAÍJSBI.AÐ
895