Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1968, Blaðsíða 6

jum ungum náðum við Þeir voru
Isettir í kassa og fluttir suður í
|slökkvistöðina gömlu. Ég held, að
jþessi Arnarbælis.-tofn sé enn á
tjöminni.
Ofaníbarður í goturnar var sótí
ur vestur á Mela, síðan inn að Hó-
logalandi, ioks inn fyrir Elliðaár.
'Smátt og smátt var farið að bika
göturnar. Tnni við Kennaraskólann
gamla var mulningsvél, þar sem
grjót úr SkólavórðuriOltinu var
mulið allan veturinn Þessu var
síðan hrært saman við tjöru úr
gassföðinni með sróflu. Fyrst var
bikaður Miðbærinn, síðan Lauga-
vegur og Hverfisgata
Svo var farið að leggja skolp-
leiðslur og vatmleiðslur. Ég á
minn þátt í þessu öllu. því ég hélt
áfram að aka vörubíl hjá bænum
til 1942, þegar ég eignaðist eigin
bíl og ók í áratugi hjá fyrirtæki,
sem annaðist Hitaveituna
Ég hef að metnu komizt hjá ó-
höppum í umferðinni. Ég var einu
'sinni settur út af i Elliðaárbrekk-
unni. Þá var ég að koma með
verkamenn ofan frá Reykjum í
skýli á vörupaliinu.m Kemur ekki
drukkinn maðnf á sex hjóla
„trukk“ á eftir mér og ýtir mér
af veginum.
Mér tókst að forða bílnum frá
veltu, en hann rakst svo illa á
moldarbarð, að hacn stórskemmd-
ist. Skýlið lafði á, en mennirnir
köstuðust harkalega til. Allir
meiddust eitthvað. tveir illa, en
enginn lífshættulega
Tvisvai sinnum hef óg misst
hjólið undan. í fyrra skiptið var
ég með failan bíl af fólki og sak-
aði engan. Ég var að koma ofan
úr vatnsveitu og var í Ártúms-
brekkunni, rétt fyrir neðan Árbæ.
Veit ég þá ekki fvrr en framhjólið
fer með öllu saman Bíllinn leit-
aði auðvitað út af veginum, þar
sem hjólið vantaði, en ég righélf
við stýrið, þangað til mér tókst að
stanza. í hitt skiptið, það var á
Suðurlandsbraut fyrir löngu síðan,
sá ég allt í einu, hvar hjólið
dansaði á veginum undan bílnum.
Það var framhjó.ið líka. Hafði
spindillinn broínað
Árum saman fór ég oft á dag,
allan ársins hring, upp að Reykj-
um í Mosfellssveit. þar sem hita-
veitan var í undi;búningi Þá var
á vetrum við stórhríð að glíma.
Stundum var langt liðið á nótt,
þegar við náðum í bæinn. Ýmist
mokað eða mjakast áfram. Farið
út að ýta. Lengst held ég hafi ver-
ið eina sex tima mörgum sínnum
lengur en eðlilegi c-r Þá var blind-
bylui’ og rok. EkkL sást nema af og
til hvar vegurinn var, en ég hafðl
farið þessa leið svo oft, að nærrí
lá, að bíllinn rataði sjálfur.
Svona nefur ævin liðið. í fjöru-
tíu og níu ár hef ég oftast setio
undir stýn, eða þá verið að gera
eitthvað við vélina Mér líður bezt,
þegar ég er kominn i bílinn.
En ég er orðinn ósköp þreyttur.
Sumir bílscjórar fá í bakið, en ég
fékk í handleggina. Stundum hef
ég verið ?vo slæmur, að ég hef
varla getað klætt mig hjálparlaust.
Titringurinn í bílnum hefur eyði-
lagt allar taugar Maður á að vera
hættur. á þessum aldri 72ja. En
þá ætlar skatturinn mann lifandi
að drepa.
Mér fannst miklu skemmtilegra
að vinna áður. Kannski er eg orð-
inn of gamall og þreyttur Ég held
að þá hafi verið meiri vinnugleði,
minni vinnusvik
Vissulega var rekið á eftir. Það
var ekki eins og núna, þegar verka
mennirni,- íara beint niður í Dags-
brún og Kvarta ef verkstjórinn
segir eitthvað. og hann á þá á
hættu að vera sjálfur rekinn. Mað-
ur svaf ekki yfir sig á morgnana.
Einn vet ir var ég á mulningsvél-
inni við Kenn iraskólann. Þetta
Framhald á 646. síðu.
Póstvagnar að leggja upp frá Reykjavík. Myndin er tekin um líkt leytl og Valdimar kom þangað fyrst drengur
með föður sínum.
/
TfMINN - SUNNUDAGSBLAÐ