Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1968, Blaðsíða 22

Hægri höniiin - og sú vinstri -
Framhald af 535. síðu.
Nokkrir hinn-\ mestu lista-
manna he'msins voru líka örv-
hentir, og er fræga.stur þeirra Leó-
nardó da Vinci Og örvhentur er
hinn ágæu Chaphn. Salómon kon-
Á R-12 í bæjarvinnunni —
Framhald af 630. siðu.
var gufuvél og b.es hátt um leiS
og hún ór í gang, sem átti að
vera ekki seinna en sex á morgn-
ana. Það kom oft fyrir að borgar-
stjórinn væri þá sjálfur kominn á
fætur og hefði falið sig einhvers
staðar í nágrenninu til að fylgjast
með því, að verk’.ð hæfist á rétt-
um tíma.
Svo voru petta skínandi menn,
bæði borgarstjórarnir og verkfræð
ingarnir. Þegar maður var að
sækja mölina og sandinn voru oft
bráðskemmtilegi" kallar, sem mok-
uðu á, og ,étu spaugsyrðin fjúka.
En nú er alltaf mukað á með
vélum og bær segja aldrei brand-
ara.
Inga.
ungur var kannssii ekki neinn snill
ingur til verka, nema þá í með-
höndlun sinna mörgu kvenna. En
það heur einmitt verið ráðið af
orðum, sem Súlamit hans eru lögð
í munn um ástaiatlot hans, að
hann muni einnig hafa verið örv-
hentur. En það er bezt að taka
ekki neina ábyrgð á því, að sú
ályktun sé rétt, þó að svo segi í
Ljóðaljóðum:
„Vinstri hönd hans sé undir
höfði mér, en hin hægri umfaðmi
mig“.
Nú á dögum er það bagalegast
við að vera örvhentur, að minnsta
kosti í hégiljulit'um menningar-
löndum, að gerð verkfæra og
tækja og íyrirkomulag allt í hús-
um miðast aðeins við það, hvað
þeim er hentugast, er tömust er
hægri höndin. Þetta reka menn
sig á, í hvert skiDti, sem þeir opna
hurð, skrifa ávísun, taka fiðlu sér
í hönd, slétta flík með strokjárni
og þar fram eftir götunum. Það er
fyrst nú A allra siðustu árum, að
byrjað heíur verið að framleiða
dálítið af hlutum sem ætlaðir eru
örvhentu íólki Eyrir ráum misser-
um tók til starfj verksmiðja í
Manchester, sem einvörðungu er
helguð þö.-fum örvhents fólks.
Einn banki í Bandaríkjunum lætur
líka í té ávísanahefti. sem sérstak-
lega eru prentuð örVhentu fólki
til hægðarauka, sé um þau beðið
Kúlpenninn er Mka eitt þeirra
tækja, sam hafa auðveldað örv-
hentu fólki skriftir, því að gömlu
pennarnir vildu stingast í pappír-
in, þegar skrifað var með vinstri
hendi. Samt fer pví víðs fjarri, að
örvhent fó’k njóti jafnréttis, ef svo
má að orði komast, í þjóðélögum
nútímans. Og kannski eykst vandi
þess fremur en minnkar, núna
þegar flest gerist verksmiðjufram-
leiðsla, sniðin handa meirihlutan-
um, sem a'ltaf er með hægri hönd
ina á lofti, ef ti1 einhvers þarf að
taka.
Lausn
26. krossgátu
Þýtur í skjánum —
Framhald af 626. síSu.
sínum á framfæri á þann hátt,
er líklegastur er til árangurs.
Tökum til dæmis blöðin, tíma
ritin og fjölmiðlunartækin. Ég
held, að það væri ráð, að tveir
til fjórir einstaklingar í byggð-
arlagi, áhugamenn með óspillt-
an máksmekk, tækju sig sam-
an og gerðust eins konar refsi-
meistarar eða umvöndunar-
menn, sem ’étu bögubósana
hafa hitann í haldinu. Til þess
þyrftu þeir að tafna saman am-
bögunum að staðaldri og skrifa
síðan höfundum, blaðamönnum
ritstjórum cg útgefendum,
benda þeim á vjllur þeirra og
linna ekki fyrr en þetta starf
færi að bera irangur. Svipuð-
um tökum ætti að taka bóka-
þýðendur, sem oft eru, eftir
verklagi að dæma, kálfar úr
svipuðu fjósi
Ekkert væri því heldur til
fyrirstöðu, að þeir, sem sekir
gerast um sóðaskap og hirðu-
leyisi á almannríæri væru beitt
ir viðiika aðferðum. Það væri
vafalaust hollt lyrir sveitastjórn
ir, forráðamenn lóða og býla og
umráðamenn veitingahúsa eða
samkomustaða, að fá svipuð á-
minningarbréf, ef þessir aðilar
gæta ekki sóma síns. Menn
verða einungis að vera vissir í
sinni sök, forðóst ofstopa og ó-
kurteislegt orðalag og þora að
koma íram 1 dagsljósið með
fullu nafni.
Ég eia ekki, að almennings-
gagnrýni af pessu tagi gæti orð-
ið til gagns.
646
T í M I pj N — SUNNUDAGSBLAÐ