Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1968, Blaðsíða 9

| vinstri handltrgg, því að þá
|öngju þau akki komið við hægri
mlndinni og vendust á að nota
©na vinstri.
Nú ©ir helzt talið, að þroski
fceilahelminganna ráði úrslituim
fcn það, hvorri hendinni mönnum
|é tamara að beita. Þó er mangt
Öljóst í þeim fræðum, og sumir
Vrsindamenn ætli, að þau þurfi
óndurskoðunar við Kemur þar og
tll, að í efa er dregið, að hægri
höndin hafi verið þorra manna
^amari nema nokkur þúsund ár.
Franskur mannfræðingur, Paul
Sarasin, hefur til dæmis rannsak-
áð mikinn fjöldn verkfæra frá
éteinöld, en ekki getað fundið nein
merki þess, að gerð þeirra væri
írernur miðuð við hægri hönd en
vinstri. Af þessu hefur hann dreg-
ið þá ályictun, að á steinöld hafi
beiting hægri handarinnar ékki
yerið svo drottnandi að hún hefði
áhrif á gerð verkfæra
Þegar bronsaldarverkfæri eru at-
huguð, verður annað upp á ten-
tngnum. Tíðasta akuryrkjuverk-
færið frá bronsöld er sigðin, en
aamt sem áður hefur aldrei fund-
íat sigð, sem ætluð var örvhentum
manni. Óhugsandi er þó annað en
þá hafi margt fóik verið örvhent.
Er þá heizt af þessu að ráða, að
mieð tll'komu bronsaldarlnnar hafi
heiður og vegsemd hægrl handar-
innar hlotið fulla staðfestingu og
það orðið þjóðfólagsleg krafa, að
henni skyidi beltt fil verka.
IM
Það kemur Vlða fram í fornum
ritum, hve hægri höndin var í
miklu meiri metum. Þess gætir í
ritum Gyðingia og Muhameðstrú-
armanna, wg þetta er mjög áber-
andi í ritningunni. Þar er himu
góða skip'ið til hægri, en hinu ffla
og auðivirðilega til vinstri. Og svo
mun, að sögn bibliunnar, verða á
degi dómsins, pegar grafirnar opn-
ast, að þeir, sem inngöngu fá í
fögnuðinn og dýrðina, skipa sér
hægra megin við Jesúm, en hinir,
sem glötuainni era ofurseldur, til
vinstri.
Það er undantekning, er örv-
henturn manni, Eliúð af kynþætti
Benjamíns, er unat þess í Dómara-
bókinni að finna á Eglón Móabs-
komungi o§ létta með því þungrl
áþján alf ísraelsmönnum. Nafnið
Ben Yamln þýðir þó „sonur til
hægri handar“. En svo virðist sem
það hafi varðað miklu um það,
að ráðagerðirna/ um morðið
mæittu takast, að maðurinn gæti
beitt vinstri hendi.
Meðal Araba hefur vinstri hönd-1
in einfaldlega venð talin höndin ó- J
hreina, og sums staðar er hún
blátt áfram likamshluti, sem siðað-,
b menn tala ekki uim í heyranda
hljóði. Þessi óvirðing é vinstri
hendinni á pó kannski rót sína að
rekja til gamalla heilbrigðisreglna,
l'íkt og mörg boð og bönn I aust-
urlenzkum trúarbrögðum: Hægri
höndina skyldiu rnenn nota við
matartekju, en vinstri höndin átti
að vera til þjónusu, þegar gagn-
stæð þörf kallaði að. Það gat dreg
ið úr sýkingarhættu að ætla hvorri
hendinni sitt hlutverk 1 kjölfarið
komu svo margs konar hleypidóm-
ar, sem atdrei hafí haft neina hag-
nýta stoð, en haía eigi að síður
enzt fram á þenn?n dag Það voru
til dæmis hleypidómai af þessum
toga, sem ollu þvi, að bifreið sú,
sem Winston Churohill gaf Ibn
Saud Arsbíukonungi ; heimsstyrj-
öldinni síðari til ptss að koma sér
í mjúkinn hjá honum, varð þeim
herramönnum til lítillar ánæg-ju.
Bifreiðin var að s;.álfsögðu af dýr-
ustu og finustu gerð, mjög íburð-
armikil og búin öilum þeim þæg-
indmm, sem hugsanlegt var að
koma fynr í bifreið. En Ibn Saud
leit einuagis á hana er hann tók
við henni, en vildi síðan ekki sjá
Einn bítlanna ensku er örvhentur og lelkur með vinstri hendl.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
633