Tíminn Sunnudagsblað - 18.05.1969, Blaðsíða 2

BRÉF TIL BJARGAR
Það baæ við eómiu smni enduir
fyrir lömeu, að bæjairstjörn
Rey'kjavíknr var öll á eimu málli:
Hún samþykkti einirómia að láita
reisa ráð'hús í norðurenda
Reykjavíkurtjarniar. Þar átti að
gera lanigan skó á lífinn fót.
Teilknaður var afanmikil kast-
aiá og æmu fé vairið til þess
að kanna þykkt botmleðjunnar í
tjörnánni. Það er eins og mdg
mdinmi, að hún reyndist tólf metr
ar.
Ærið mörg ár eru liðdn síðan
þetta var, og hefur fétt gerzt
í kastalaimálinu sáðan. Fle®tir
munu gráta þurrum táruim, þótt
vindurinn færi úæ þeim seglum,
og mó kalast veí stoppið, þótt
vænni pemingafúlgu væri kastað
á igliæ. Þetta er sem sé edft þeirra
tdBivdlka, þegar hrósa má happi
yfir þvi, að eyddra fémuna sér
engan sibað.
Saimt er langt frá því, að
kveðin hafi verið niður sú árátta
margra að vilja hafa sem flest,
sem eifbhvað kveður að, í einni
og sömu lautinmi, miðhæjarkvos-
imni gömlu. Sá hiugsunarbátt-
uir er arfur frá nítjándu öld,
rétbmætur og eðMtegur á sinni
tíð, em hefði átt að hverfa m-að
bruinnvatndnu og olíulömpunum.
En hann virðist hafa níu líf eins
oig kötturimm. Ekki er til dæmis
ýfcjatengt síðan teiknaður var
stieinfcláfur, sem eimhverjir
höfðu sterka löngun til þess að
vista í þrekfcunnd austan við
tjöminia, svo að efcki sé minnzt
á þann dínósárus meðal húsa,
sem bygginig simans á Austur-
veli er, í semm bákn og herfa.
Það hefur trúlega verið skyn
samleg ráðstöfun, þegar hús
konuirjigsveiMuinarimniar voru
flluibt úr Örfirisey inn á rnalirn-
air ofan við Víkursand. Að
minnista kosti fækkaði þá þeim
sem sofnuðu fuffir á grandan-
uim og köfnnðu þar um flóðdð
Ekki lösturn við það heldur, þó
að Skúl fógeti léti reisa hús
iðnaðarstofnniarinnar innan
vallarigarðs Inigólfs Arnarsonar.
En aif því getur ómöguteiga flot-
ið, að þessi bliettur eða næsta
umhverfi hans sé sjálfkjörinm
staðnr handa ftostum stórbygg-
ingum í fjölrmeninri borg með
ölu því hafuirbaski, sem mann-
stoepnan þarf orðið að hafa 1
krinigum sdig. Með hverri nýrri
höll, sem þar er reist, eru menn
ekkj aðeims að by.ggja sér stór-
hýsi, heidur einndg að grafa sér
gröf. Þeir eru að ofbjóða göt-
um, sem um torniga hríð hafa
ekki fulnægt umferðinmi. Þeir
eru að spenma upp lóðaverð, sem
fyrir iöngu er orðið heimskulega
•háitt. Þeir eru að gera sér leik
að því að báka sér gífurlegam
kosbna® við biifreiðastæði, sem
reyndar verður hverfd staður
handa á jörðu niðri. Þeir eru j
fám orðum sagt að gera aiTt
dýrara, tafsamara og óþægilegra
en vera þyrfti, ef á það væri
liitíð, þegar stórbyggdnigum er
vaMnn staður, hvar haganlegast
er að hafa þær í nútíð og þeirri
framtíð, sem við getum nokkurn
veginn gert oktour í huigarlund.
Og þar að aufci oft að spiIWa því.
sem svo eir úr garði gert, að
við megum vel við það uma og
eigum að varðvedita það óbrjái-
að. Þess vegna er mál að limni
og menm, sem fýrir Sfcórbygging-
um ráða, fari áð sjá ögn befcur
upp úr þessari ednu laut. Og
raumar er kanmski farið að bóla
á því. Glerhúsið hamdia lögregl-
unnd byggðu þeiir að minmsta
kosfci inmairiiega við Hvemfisgötu
JH..
HEYRT MEÐ OÐRU EYRANU
★ Steinn sá í Rifi vestur, þar sem sagan segir, að far-
menn frá Lynn á Englandi hafi vegið Björn ríka Þorleifsson
árið 1467, er enn til sýnis, þótt nú sé hann að miklu leyti
kafinn sandi. Þeir, sem að honum koma, veita því þó athygli
að vírlykkju mikilli hefur verið brugið um hann. Svo er
mál með vexti, að fyrfr allmörgum árum átti að rífa hann
upp og nota hann í hafnarmannvirkin í Rifi. Vírlykkjan var
komin utan um hann, þegar óhæfuverkið var stöðvað, og þar
er hún enn til vitnis um það, hve nærri lá, að steinninum
yrði tortímt.
ific í þorpinu Sairab í Úzbekistan í Sovétríkjunum er risa-
vaxið plantantré, sem orðið er átta hundruð ára gamalt. Bol-
urinn er afargildur. Fyrir sextíu árum var inni í honum barna-
skóli, og fyrst eftir byltingu hélt sveitarstjórinn þar fundi
sína. Seinna var þar bókasafn og loks verzlun. Nú er þessi
merkilega vistarvera í trénu höfð ferðamönnum til sýnis.
★★★ Svíar eiga rúmar tvær miljónir bíla. Kostnaður við
einkabíla þar i landi er um 180 milljarðar króna, og hver
bfll er notaður um áttatíu mínútur á sólarhring að meðaltali.
Kostnaður við bflskúra og bifreiðastæði er óskaplegur. Tólf
hundruð manns farast í bílslysum á ári, tuttugu og fjögur
þúsund slasast meira eða minna og 900 þúsund vinnustundir
fara forgörðum af sömu ástæðuin.
1»
410
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ