Tíminn Sunnudagsblað - 18.05.1969, Blaðsíða 8

STURLA frægur fyrir sndnum
firðum ræður þar,
sýnir þor og þrek nieð sndllli
þrávalt höppum með,
drenglunda'ðui;', Mýtur hy'Wd
haiiTn, og vina'geð.
„INGÓLFUR“ átti heirna i
Táifcnaifdrði, e-n var ge-rður út frá
Þingey-ri um skeið af Giramisverzil-
uin.
Skdpstjóri var þá Sturla Ólafs-
son, sonu-r Ólafs á Auðkúlu í Arn-
arfirði. Heimilda-rfólk m-itt v-edt lit-
ið uim þetta skip. Það vair einma-str-
að, tvís-töfniuniguir, seninilega
norskt. Það er vitað rne'ð vissu, að
það var keypt 'fir-á Noreg-i.
5. vísa:
„IÍAF1RÚIN" með heill og
prýðd
höppum sæfciir að.
KRISTJÁN ræðuir röskum lýðd
• ro'Stuimg® fraim um hla ð.
Faigurt sfcdp og guima góða
geta menn þar séð,
þó a-ð herði hræsvedig óðan
heppmiin þeim er með.
„HAFFRÚIN“ át'ti efcki heim-a á
Þiirgeyri. Hún var keypt frá Dan-
mörku. Lárus Snorrason á í-safirði,
Jó-n snikkari og ,,Hnífsdaihsfólkið“
keyptd hama. Hún var gerð út írá
verzlun Lárusar Smorrasonar.
Skdpstjóriimn var Dýrfiihðimguir,
Kristján Andrésson frá Meða'idal.
Verðu-r hans a'ð nofckru getdð síð-
ar.
Með „HAFFRÚNA“ kom d-amsk-
ur skipstjóird hi-ng-a-'ð til lands. í
Danmörfcú hafði skipið vea'-ið lysti-
skip. Það var s-komnorta, afair fall-
egt og v-amd-að sfcip og á'gætuir sigd-
ari, „fair-ta-ðii vel“, en „tók efcki
hát't“ —gekk ekki vel, ef 'Stýrt var
nærri vindi, varð að ífá segMm ful
af vindiinum, „hMisaimir má-ttu ek-ki
kitíia“. Háilsairmiir = finaimrö'nd seigdls-
in-s, kitla = blaikta). „RÓSA-
MUNDA“ si'gldi betur, „tók
hærra.“
„HAFFRÚIN“ var með „hálf-
dekki“ fram fyrdr aiftursi-gdu = þil-
fari-ð lá hærra þar en an'n'ars stað-
a-r, um 20 þuml'umig'uan hæa'ra en
fr-amar á skipinu. Á suimum sk-ip-
um voru tröppuir til uppgönig'U á
.,hái]fdetokið“, ef það var mdlkiu
hærra en himcn hdiu'ti þiifarsins.
Danski sk'ips-tjó-ri'mn var svo „fínn
með siig“, að efctki imiát-td irejiína færd
upp á „h-áiíMek'kiniu“. Þangað
máfitd etokd koma fi&kbilióð né sioar.
En þetta bamn var ekfci hald'ið
lemgi.
En nú sik'uium við víkja mofcfciru
nánar að skipstjórammm á „HAF-
FRÚNNI“, Kriist/jáni Andréssyní.
Þar er a'ðail'heimiiiidiarmaðu'r mimn
Sdig. Fr. Einairssom, en hann hafði
mestan fróðleik simn um hamn ftrtá
Óiafi G'Uðbjairti J'ón-ssyni í
Haukada'T, sem geilþefcikti Kristján,
eims og fram mum fcoma hér siðar.
Hann var skipstjóri á þessu
skipi mörg ár og atflaði ágætiegia.
Hanm vair duignaðairiniaðuir með af-
brigð'Uim, sem gat „vadið úir fóifcd“,
einis og þá var sa-gt uim þá, sem
me-nn sóttust efítiir að koma'St i
sk'ipsrúm hjá. H-atmn var í hvívetn-a
fra'mfairamaður og stumdaði s-jó-
mennskuna bæði á þiT'sfcápum og
bátum að haustinu. Hann hafði
bremna'ndi ábuga fyrir öllu því,
sem að sjósókn og aifll'abrögðuim
lau-t.
Kr-iiS'tján A-ndrésson varð fynstur
manna til að halda sjóm'a'nna-skól-a
á hedimild sín-u á vetruim. Margir
uimg-ir og efnM'egi-r irnemn nuitu þar
fræðsttiu hanis og hvatniimgair svo
vel, að þe-ir voru homumi þafcfclát-
ir alil-a ævi sína, dáðu hann og
virtu.
Látuim Sigurð Fr. Einaírsson
seg'ja frá: „Sá, sem bez-t saigði mér
írá Kristjáni, skóia han-s og heim-
ild, var Ól-afutr Guðbj-artur JónssO'n í
Ha-uikadatt, h'inin mikM dugnáðar- og
sómamaður. É'g var hásetd hjá
Ólafi. Einu simni spurðd ég hanm í
eimf-ettd'ni minnd, hvort þeir, sem
h-efðu lært sigMmgafiræðima bair-a
htjá Krdstjáml í MeðaTdail, gæt-u siiglt
til aminarra lamda. Þá seigir ólafur:
„Það væri efc-ki Kristjámi að kenma,
þó að við, strákarnir hans, gætum
ekki siglt fcrimigum heimimn“. í
þessumi látlaus-u orðum Ólafs Guð-
bjart-s, famnst mér Mggja svo mik-
il hlýja, viðui'ken-n'i-ng og þatok-
læti, sem bez-t e-r hægt ;að borga
fyrdr sig aneð“.
Ekfci vdta m-emn til þess, að Kri&t-
ján ‘hatfi verið styiiktur hið m-innst-a,
hvorki til Skólahalds né annars.
— Hann keypti fyrsta vélbátinn,
sem titt Dýinafjarðar fciom. Þetta var
lítMll opiirnn bátur, með Attþha-vél'.
Á þessum báti sótti Kristján jafn-
vel atttta ledð norðuir í Djúpsá'l t)l
s'iM- oig Iþorsfcvedða.
Kristján Haldórsson frá Vöðl-
um, er heimáikkirmaðiiir að eftir-
f-araudi upplýsámg'um urn „HAF
FRÚNA“: -
Hiin var fceypt atf „HirJfsdaiis-
fólki“ o. -fö., ei-ns og getáð hef'ur
verið mm hér flramar. Þegar Ejarnd
Haildórsson í Hnífisdatt. og Páll bróð
ir hanis féll'u f-rá, fcomist sfcipið í
eigu Árna Sveimssomair kaupmann^
á ’í'safdrði. Þegar harnn fluttist ti'l
Reyfcjavifcur, fceypti Bergur Rósim-
fcramsson fcaiupmaðuir á Fiateyri
„HAFFRÚNA“. Áirið 1910 var skip
Stjóni á bemmi Jón Bjarnason frá
P-atretos'firðd.
Bergur Rósii'n'kramsson átti skip-
ið fá ár. Þaðam fór það til Geirs-
eyrar í Patrefcsfirði. Stóð það þar
uippi a'l'Iengi og var keypt og rif-
ið -af Gíisia Jáhainmessymi skipasmáð
á Bíldudal. Hamn smáðaði bát úr
sumu a-f ef'niimu, og me-f-ndi ha-no
„HAFFRÚ“. Þemnan bát seldi hann
t-iil Súigandafj'airðar. Þa-r fceypti
harnn Hett'gi Sigurösson sfcdpstjóri.
6. vísa:
„FORTÚNÁ“ á ifliyðrulönd'um
fydigir mafni lán.
STEINDÓR þar með hrau-st-um
- höndum
happa fer e*i ám,
valinfc'uninur baiugabaldur
blessun rnarga faör.
Fylg-i homuim fjörs um ald-ur
fö-gur gæfa kær.
„FORTÚNA" átti heiima á Þdng-
eyri. Stoipið var skonnorta. Byggð
í Danimörfcu árið 1883. Hún var
fceypt til iiamdsims aif fjórurn mönm-
um: Steindórl á Balkka, semi vaar
sfcipstjóri á hemni fjölda ára, Guít
mundi Jemissymi á Brefcfcu, sem v-ar
stýiriimiaður á hernni um saana tdma,
Lárusi Smonrasyni feaiupmammd á
ís'af'irði, og Jóni snifck-ara á ísa-
firði. Tilbúim á hátoairttaveiðar kost-
aði hún 13 þúsund fcrómur. Engim
láma'sfcofm'uin var till-, sem hægt væri
að snúa sér tiil. Tilag sumra eig-
emdamna mium hafa v-eirið tefcið úr
sjóvettMmgumujm.
„HAFFRÚI'N“ var gulöfailttegt,
sterkt 'skip o-g vandað. Það var
vemja á Þimgeyni að se-tfja sfcipin á
larnd að ihaustimu, þegar ve-i@it.im-
imn v-ar útd. Átitu þeir B-refcfcu
menm, Steindór og Guðmumdur
Jemsson, oft ferð til Þiingeyra-r, til
þess að idita eftir skútunnd og sjá
urn, að allt væri eins og það átti
að ve'ra.
Sdgurður Fr. Einansson s-egir svo
orðrétt: „Sá ég þá stundum Steim-
dór sál. bókstafllega fclappa ekip-
imiu og heyrði hamn segja: „O-g
bléssuð skútam.“ Hornum þðtlti svó
vænt um skipið, einis og það væri
416
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ