Tíminn Sunnudagsblað - 19.10.1969, Page 22

KVEÐJA AÐ NORÐAN
Framhald af 825, siíiu.
eysku dalanna, gróðurilmur heið-
anna, niður árinuar eílífu. er hníg
ur svo hóglega millum blóm-
skrýddra bakka fram með túnfæt-
inurn á Halldórsstöðum —allt
þetta hóf söngvana hennar Lissýj
ar til himins.
Hefurðu lesið ljóðin og sögurn-
ar hennar Huldu, Unnar Benedikts
dóttur frá Auðnum? Skyldi nokk-
ur hafa kveðið mildari, ómþýðari
lofsöng sínu heimalandi og æsku-
slóðum en hún? Niður árinnar lék
henni við huga, þótt spor hennar
lœgju brott frá ilmgrösum heima
landsins í Laxárdai.
Svo gef ég upp rabbið að sinni,
en sendi þér — hver sem þú ert
•— kveðju mína, og enda spjallið
með tveim visum úr kvæði Huidu
— Gefðu mér jörð. Hefur nokkur
flutt mildari bæn en skáld'konan
frá Auðnum gerir hér?
Gefðu mér lind og lítinn fugl,
sem ljóðar um drottins frið,
á meðan sólin á morgni rís
við mjúklátan elfarnið.
Kyrrlátan dal með reyr og runn,
rætur og muid og sand.
Sólheita steina, ber og barr,
— blessað, ósnortið land.
í KARMELKLAUSTRINU
Framhald af 831. síöu.
þannig til, að Hagalín ætlaði að
ganga með okkur Maríu inn í
Súðaví'k, en honum þótti veðrið
heldur vont og fékk Hannibal, sem
þá var kennari á ísafirði, til þess
að fara með okkur. Einar gátum
við tæpast farið, þvi að við vorum
svo óvanar að ganga fjallvegi. Þeg
ar verkföll eru hérna, þá stríða
systurnar mér alltaf. Þær segja,
að nú sé bezt að f'á þá Torfa og
Hannibal til okkar, og svo geti ég
séð um samningana, úr því að þeir
eru báðir gamlir kunningjar mín-
ir.
Þegar ég kom heim til Hollands,
gerðist ég skjalavörður og sögu
fræðingur í Rotterdam. Árið 1953
ákvað ég svo að gerast kaþólsk.
— Hvað olli þeirri ákvörðun
þinni?
— Það er erfitt að lýsa því í fá-
um orðum. Ég héid, að þetta hafi
verið eins konar köllun — köllun
til klausturlífsins. Maður fæ>' ómót
stæðilega þrá til þess. En ég get
auðvitað nefnt nc-kkur ytri atvik,
sem stuðluðu að þessu, til dæmis
umgengni við kaþólska vísinda
menn, sem ég bar mikla virðingu
fyrir, aukna þekkingu á sögu
kirkjunnar og helgisiðum og
margt fleira. En fyrst og fremst
var þetta köllun: Augun voru mér
opnuð.
Ég var þá ekki bundin neinni
kirkju. Foreldrar mínir voru af
kalvínskum ættum. En þau voru
mjög frjálslynd og létu bórn sín
velja sér kirkju sjálf. Ég hafði
ekki verið skírð, fyrr en ég gerðist
kaþólsk, orðin mðaldra. Samt sem
áður hafði ég alltaf mikinn áhuga
á trúmálum og fór oft í kirkju.
Á meðan ég var í Reykjavík fór
ég næstum á hverjum sunnudegi
til messu í dómkirkjunni.
Ég kynntist Jóni Helgasyni biskup
og séra Bjarna Jónssyni og heim-
sótti stundum fjölskyldur þeirra,
sem voru mér flijög umhyggjusam-
ar.
Nú orðið er það mesta áhuga
miál mitt, að allir kristnir menn
sameinist og fólki verði leyft að
vera til altaris, þar sem það vili.
Við vonum innilega, að sameining
armál kirknanna sé kornið á réttan
rekspöl, og helgum því margar
góðar fyrirbænir.
★
Samtalinu er lokið. Við þökkum
þeim systrum Miriam, Josefu,
Agnesi, Martínu, Katrínu, Máriu
og Teresu og síðast en ekki sízt
systur Ólöfu góðar móttökur.
KRING UM TRÖLLATUNGU
Framhald af 823. siSu.
Það er og enn sagt, að hann væri
í selslíki, alloft, og biti svo mjög
fætur undain æðarfuglinum, að ná
iega þyrri varpið með öllu. En er
Einar Jónsson bjó á Kollafjarðar-
nesi, er síðar varð dannebrogsmað-
ur og var búhöldur hinn mesti og
mikiihæfur, er sagt að tæki ráð
það að senda eftir þeim manni, er
Sveinn hét, Eiríksson, kallaður fjöl
kunnugur. Bjó hann á Felli í Tré
kylilisvík, var þar upp alinn og þá
ungur að sagt var, en síðan bjó
I
Lausn
34. krossgátu
hann á Eyjum. (Séra Jón Guðna-
son, sem gðfið hefur út Stranda-
mannasögu GíSla, með mjög mikl
um leiðréttingum í aettfærslum og
fleira, segir, að í Árnessókn sé
engan Svein Eiríksson að finna um
þessar mundir, og muni sögnin
eiga við Svein Eiríksson á Felli í
Kollafirði, fæddan 1772, dáinn
1851).
En fy-rir því, að menn köl'luðu
Bessa svo ramtega útbúinn, átti
Sveinn allerfitt við hann að fást.
Þó gat hann siævt hann svo nokk-
uð, að aftur skánaði varpið, með
dugnaði Einars bónda. Hafði Daði
Níelsson frá Kleifum (Daði fróði)
heyrt sögu þessa, er hann var vist-
um í Strandasýslu. Það segja og
Strendir, að Þórdís, kona Einars
dannebrogsmanns, flengdi oft bæ-
inn innan, alllan daginn, með hrak-
yrðum við Bessa draug, og yrði þá
aldrei vart við hann nóttina eftir“.
Athugasemd
Vegna mistaka við teikningu,
sem leitazt var við að gera eftir
gamalli lýsingu á Miklagarðskirkju
1 Eyjafirði og birt var í 34. tölu-
blaði Sunnudagsblaðs Tímans, vil
ég taka þetta fram:
Lýsingin er í vísitasíubók frá
1851, og er kirkjan sögð með „torf-
þaki“. En veggirnir voru ekki úr
torfi, því að þetta var timburkirkja.
Seinna fóru fram verulegar breyt-
ingar á þessu guðshúsi. Sett var á
það annað þak, gluggum breytt og
fleira. Undir það, að Miklagarðs-
kirkja var rifin, bar hún að litlu
leyti sína upprunalegu mynd.
S.G.S.
R'OJt
'O L fl &
ft li J? fl
ONA M
oi fí S S A K S K t> L
U KfiR fi O S n I
C li A ft L £ S T O fi T ’AK
haukak fif fioe ir
A u R fl n / /? 3 K UK p
F S 2> 'fl -s fl O R s i
, L fl U s r flK n AO'fl L
' E L u R fi P fl A L fiP A
S £ r h N K 'fl £ L U K
T Ý T7 9 fl K N K Y 7 I
0 e ’o S'fl N fi S K A L T
N fl N KARSKI H'A
l f l fi K A fi 'O I 7 $
o t n r l e i t Sfljifi
G G fi n L I / L A *
838
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ