Tíminn Sunnudagsblað - 30.11.1969, Blaðsíða 4
SéS inn Ðreiðdal.
Liósmynd: Þorsteinn Jósepsson.
Mtin gæta túnsins þar til Muk'kan
fimm að morgni. Þá mátti ég fara
að sofa og vitanlega að vera þá
nýbúin að reka allar skepnur ræki-
lega frá.
Nótt þá, sem kemur hér
við sögu, var sérstaklega milt og
gott veður, en skuggsamt um lág-
lendið. Ég var búin að vera úti
mestalla nóttina og stugga skepn
unum rækilega frá. Fór ég þá inn
í stofu, sem var vinstra megin við
innganginn. Þar áttum við a'ð halda
til á nóttum, þvi að þar var lát-
inn matur á borð fyrir okkur að
kvöidi. Þetta hressti mann og
bægði frá svefni, að minnsta kosti
meðan á máltíðinni stóð. Tók mig
nú samt að syfja, þegar ég hafði
borðað nægju mína. Fór ég þá út
til þess að sópa hlaðið. Hafði til
þess stóran hrísvönd, sem notað
ur var til þeirra hluta, því þá
voru engir strákústar komnir.
Brátt fór af mér aliur svefn og
hugðist ég ljúka þessu verki áður
en ég færi að sofa. Vildi hafa
hilaðið fínt, þegar fólkið kæmi á
fætur.
Kálgarður var fyrir miðju hlað-
inu og fjóshlaðan öðrum megin við
hann, en þó var mjótt sund á mil’i.
Mig fór að verkja í bakið, rétti
mig upp og fór að skima í kring
um mig. Sé ég þá að stelpa á reki
Elísabet Stefánsdóttir Kemp:
Kynnimín af Tóarsels-Skottu, Þor
geirsbo/a og Miklabæjar-Solveigu
Undirrituð fæddist í Jórvík í
Breiðdal eystra 19. nóv. 1888 og
Ólst þar upp. Foreldrar mínir voru
Stefán Jóhannesson, bóndi þar og
um tima Austurlandspóstur, og
fyrri kona hans, Mensaldrína Þor
steinsdóttir. Faðir minn var af
hinni svo kölluðu Tóarselsætt í
Breiðdal.
Ætt þeirri átti að fylgja stelpu-
væfia, sem ataennt var kölluð
Tóarsels-Skotta. Þess skal getið, að
ég var yngst af' börnum föður
míns. Var ég látin váka yfir tún
inu aðra hverja nótt, þegar ég var
j átta ára. Þá vf>ru engar girðingar
og var þetta þvi óuimflýjanlegt.
Þetta mun hafa verið sveitasiður
um land allt.
Þá bjó í Tóarseli móðurbróðir
föður míns, Jón Guðmundsson
söðlasmiður. Elzta dóttir hans hét
Anna. Iíún var harðdugleg og þá
orðin fuMorðin. Var hún því oft
þarna á bæjunum í sveitinni tíma
og tíma við ýms störf, þegar vant-
aði fóik. Næsti bær vestan við Jór
vtítk eru Höskuldsstaðir. Þar var
Anna oft í vinnu.
Faðir minn vildi, að allt heim
ilisfóikið væri komið til náða
klukkan eUefu að kvöldi, en ég var
við mig kemur hlaupandi meðfram
bálgarðsveggnum og stefnir á hlöð
una og síðan áfram samsíða
hlöðuveggnum. Um leið og hún
skauzt fyrir hlöðuhornið, veifaði
hún til min með hendinni, jafn
framt því sem hún snaraðist inn
í hlöðuna, sem var þó lokuð.
Stelpa þessi var á mólitum kjól
með hvítleita svuntu, en með ljós-
leita skýlu yfir höfðinu.
Mér verður nú ekki um sel. Þótt
ist vita, að þetta væri Tóarsels-
Sikotta, því að svona hafði ég heyrt
henni lýst. Fleygði ég nú frá mér
vendinum og hljóp inn að rúmi
TllillNN
SUNNUDAGSBLAÐ