Tíminn Sunnudagsblað - 30.11.1969, Page 16
Ólfasveflir á SkeiSum. Ljósmynd: Páil Jónsson,
Ben]amín Sigvaldason:
Húsfreyjan á Ólafs-
völlum sótt heim
Ólafsvellir á Skeiðum hafa
lengi verið merkilegur staður, og
ber þair miangt tl. Má nefna sem
dæmi, að þar vair prestur Jón Þor-
leifsson skáld — sá eiini, sem eklká
Villdi talka þátit í „pereatinu" fraega
veturinm 1850. Og þar var lemigi
preisitur séra Brynjólfur, sonur
Jóns háyfirdómara, sem varð þjóð-
frægur fyrir það, að hann sótti tii
alþingiiis uim eiiins konar fmamfærslu
sítyrk, því að smbættistekj urnar
hruiklku skammt, homum o>g fjöl-
skyldu hanis tdl Mfsframfæris. En
aOlþingi tók tilLmieliuim hians skamm-
arlega, svo sem greiniir í Alþingis-
hímunum:
Ekkert fékk bann Binni bróðir,
bágit þó væri um prestsgjöldin.
Verndi allir englar góðir
ÓliafsvaiHaguðsmannimm.
Og nú eru Óiafsvellir enmþá
einu sinrni komnir í sviðsl'jósið.
Fyrir nokkrum mánuðum var flutt
ur í útvarpinu viðtalsþáttur, þar
sem Árni Waag átti tal við hús-
freyjuna á Ólafsvöllum, sem stund
ar hundarækt og á laglegt hunda-
bú og er sennUega eina húsfre., j-
an á íslandi, sem fæst við þessa
tómstundaiðju eða atvinnuveg, ef
maður ætti að kalia svo.
Viðtal'sþá'tfiur þessi var ærið for
vitnilegujr, þótt mór þætti hann
nokkuð snubbórmr. Árni sem sé
ræddj næstum eiingöngu við hús-
freyjuma um hundaræktinia, en
minntist ekiki eimu orði á hana
sjáliía, nema hann sagðþ að húm
væri fædd í Reykjavik .Ég er nú
þaninig gerðnr, að mér finnst nauð-
synlieigt í siílkum þáfituim, að þar
sé sem mieist sagt frá þeim per-
sónuim, sem koma við sögu, því að
amnars finmist mér frásögnin dauf
og iiitiaus. Efitir að hafia hlustað á
viðtafeþátt Árna, vaknaði hjá mér
brennamdi áhuigi á því að vita eim
hver skil á húsfreyjunni á Ólafs-
völllum, því að ég þóttdist þess fuJJl-
viss, að hér væri um að ræða
stórmierkilegia bonu, sem vart ætti
sinn líka á landi voru. Ég !ét því
ekfci siitja að huigleiðingar einar,
hieflidur snaraðist austur á SkeLð
uim hivítasuminuma tiil að leitia mér
áreiðanliegrair vitneskju um þetta
áhuigamiál mitt. Ég kom ekki held-
ur að tómum bofamuim austur
þar, og verður mér ferð þessi
minmisstæð.
Á lauigardagskivöMið fyrir hvíta-
sunnu kom óg að FjalHi á Skeið-
uim og gisti þar hjá vini mínum,
976
TllUINN
SUNNUDAGSBLAÐ