Tíminn Sunnudagsblað - 30.11.1969, Qupperneq 12

I
í Landnámu er sagt, að Ingólf-
ur Iandnámsmaður Arnarson höfi
gefið Vífli þræli sínum frelsi „og
byggði hann að Vífilsstöðum —
við hann er kennt Vífilsfell. |»ar
bjó hann lengi og varð skilríkur
maður“, segir sagan.
- VS á tali við
Hrafnkel Helgason,
yfirlækni'
á Vifilsstöðum
nafni, þrítugur að aldri, með konu
sinni, Sigríði Þorsteinsdóttur, sem
er fjórum árum yngri. Þau eiga
tvö börn, sem heita Þorsteinn og
Guðríður, og hjá þeim er ein vinnu
kona og ein niðurseta, en ekki
annað hjúa. Vafalaust eru hjónin
. alveg nýflutt að Vífilsstöðum, því
að eldra bam þeirra, sem er að-
eins tveggja ára, er fætt að Apa-
vatnd 1 Grímsnesi, en yngra barn-
ið, sem er ársgamalt, á Vífilsstöð-
um.
að ýmsir áttu ekki hóðan aftur-
kivæmt, og enn aðrir hlutu svo
varanleg örkuml, að þeir áttu ekki
framar neitt erindi út í lifið, þótt
tekizt hefði að bægja dauðanum
frá — um sinn. Og enn eru svo
þeir, sem sóttu ekki aðsins lífs-
orku sína og heilbrigði hingað,
heldur og lífsgæfu sína um leið.
Það voru þeir karíar og konur,
sem fundu hér sinn lífsförunaut,
en slí’kt mun engan veginn hafa
verið dæmalaust.
Hingað hefur margur maðurinn
komið örþreyttur og bugaður
Hér verður ekki reynt að gizka
á, hvort bærinn hans Vífils hefur
staðið aiveg á þeim stað, þar sem
seinna stóðu Vífilsstaðir, enda ger-
ist þess ekki þvrí. Erindi okkar
hingað i dag er ek’ki það að leiða
getum að því, hvað sá dagur hefur
heitið, þegar fyrst læddist reykur
upp um stromp á þessum stað, né
hver sú húsfreyja var, sem fyrst
eldaði þar mat í fólk sict. Upphaf-
ið er móðu hulið. En snemma á
öldum er hér kominn bóndabær,
svo mikið er víst. Við förum ekki
lengra aftur í tímann en rösklega
hálfa aðra öld, ti). manntalsins ár-
Ið 1816. Þar sést, að þá býr hér
bóndi, Halldór Þorsteinsson að
En, eins og áður segir- Þess ger-
ist ekki þörf að taka sér ferð á
hendur aftur í gráa forneskjuna.
Vífilsstaðir eiga sér ærna sögu,
þótt aðeins sé skyggnzt um á þvá
sviði, sem liggur innan sjónhrings
núlifandi manna.
Hér hefur verið háð barátta við
Í>ann vágest, sem um eitt skeið lék
slendinga hvað harðast, „Hvíta
Dauðann“, berklana. Hingað hefur
margur maðurinn komið örþreytt-
ur og bugaður af langvarandi veik-
indum, og héðan hefur hann farið
aftur, heill heilsu og með nýja trú
á mátt sin.n og möguleika í lífinu.
Hins er og efcki beldur að dyljast.
AUt þetta, og reynda: margt
fleira, var mér í hug, þegar ég gekk
hér heim að læknisbústaðnum einn
kaldan vetrardag til þess að spjalla
við nýja yfirlækninn á Vífilsstöð-
um, Hrafnkel Helgason. Hann tók
mér ljúfmannlega, svo sem hans
var von og vísa, enda þótt erindi
mitt sé andstyggilegt: að eiga við
hann blaðaviðtal. Og ég sný mér
strax að efninu:
— Hvenær var heilsuhælið á
Vífilsstöðum stofnað?
— Hornsteinninn er iagður sein
asta dag maímánaðar árið 1909,
það tók fimmtán mánuði að
bygfíj'a 'húsið og fullgera það að
öðru ieyti. Það er flutt í það fimmta
972
T » M I N \
SUNNUDAGSBLAÐ
r