Tíminn Sunnudagsblað - 24.05.1970, Blaðsíða 20

Tíminn Sunnudagsblað - 24.05.1970, Blaðsíða 20
Keisarinn sfjórnvitri: Saga austan úr íran við góðu verði. Að lokinni skoðun verksmiðí'>nnar var okkur boðið til ávaxtamáll,ií5°r < =nT>'--'niusal hennar. Voru þar fram bornar skálar stórar. kúfaðar af hinun: lostætustu ávöxtum ferskum. Það hygg ég, að trauðla muni eplið, sem Eva freistaði Adams með forð- um, hafa verið girnileara né lost- ætara en eplin barna í Vatne. enda bitum við óspart í bau. Á Jeiðinni til Rrattvaag ókum við í gegnum iarðgöng — hin lengstu, sem við fórum í ferðinni. 600 til 700 metra löng. Mikil viðbrigði voru að koma úr glaðasólskini inn í myrk göngin. en svalinn þar var þæviiegur eftir hitann um daginn. f Brattvaag er vélaverksmiðja. Þar eru einkum framleiddar vind- ur fspili. Allt virtist okkur þar stórt i sniðum og fjöldi manns hefur þar atvinnu. Bærinn Bratt- vaae hefur bvggzt kringum verk- smiðjuna. Hún var reist 1911. og var þá naumast nokkuð byggð þar sem nú er bærinn. Að loknum kvöldverði í Skodja var okkur sýndur skólinn og næsta uuihverfi hans, að því ioknu var okkur boðið á handfæraveiðar útí á firðinum. Bátakostur var þar nógur í fjörunni, og var liði skipt þannig, að þrig-gja til fjögurra manna áhöfn var á hverju fari Á hverjum báti var fiskilóðs, etnhver af heimamönnum í skólanum eða nágrenninU, og var liann raunar skipstjói’i einnig. Á fari því. sem ég flaiít með. var lóðsinn aldrað- ur maður. Jóhann Vogt. meðhiálp- ari í kirkju sinni. Þegar við geng- um tii siávar. grein hann með sér utanborðsvél. svolítið kríli, sem hann bar undir hendinni. festi hana á bátinn og kevrði svo all- langan veg inn eftir firðinum. A- hafn.ir annarra báta urðu að bjai g-. ast við sína seieu axlarliði til bess Wur-asf á niiðin. Ek'kl leizt mér fiskilegt þarna á firðinum. Fugli sást naumast bregða fvrir. en siórinn var speg- ilslét.tUT, veður hið hlíðesfa og unaðstegt að virða fvrir sér um- hverfið þetta fagra júníkvöld. Skógivaxnar hlíðar og fiallagnínur stóðu á höfði í físrðarsneglinum. Satt að segja dvaldist bugur minn meira við fegurð kvöldsins og landsins heldur en vænt.iniega" fiskidrátt. Þegar á miðin kom stöðvaði skipstjórinn vélina. Taldi hann vænlegar til afla að hafa hljótt íran er fyrirmyndárríki. Krýn- ingarhátíðin hér um árið var stór- kostleg, og um allar jarðir fékk fólk að sjá það á sjónvarpstjald- inu í stofunni sinni, hve innilega þegnarnir glöddust með keisara sínum. Samt er íran ekki himnaríki á jörðu i bókstaflegri merkingu. Þar gerast svona annað veifið og hér og þar atburðir. sem ekki eru ná- kvæmlega sniðnir eftir hugmynd- unuin um englalífið á völlum Para- dísar. Þar*eru tii dæmis milljónir manna, sem búa við sult og seyru svo leogi sern þrir tcra. ug þar er ek-ki lát á þe.m sjú.kdómum, sem alls staðar eru fyigifiskar örþirgð ar, fáfræði og skeytingarleysis. Stundum dyuu’- ógæfa líka alveg óvænt yfir þegna keisavans eins og þegar flugflotí hans gerði allt Eigi voru nema þrjú færi í þátn- um, og varð að samkomulagi. að ég sæti undir árum og ,,kippti“ eins og sagt er á sjómannamáii, þegar skipstjórinn mælti svo fyrir. Á bátnum var Sigrún Magnúsdótt- ir. ungfrú af Ströndum. Á hana setti ég mikið traust — bjóst við, að hún myndi fiskin, taldi enda ekki úfilokað, að bún væri fjöl- kunnug, svo sem verið hefur löng- um um Strandamenn. Hvort sem valdið hefur fiölkvnni Sigrúnar eða annað, er víst og satt. að hún dró tvo af þeim þremur bvrskling- um. sem á skip okkar komu. Eft- ir nálega tveggia stunda þvæling um fjörðinn gangsetti Jóhann skip stióri vél sína. og við héldum i land Voru þá flestir bátar komn- ir að. sumir án bess að hafa orð- ið varir. og enginn hafði „hitt í tiann“ Verðiaun voru voit.t þeirn. sem flesta fiska dró. en það var Hjörleifur Húnvetningur. Verð- launin voru forláta fýsibelgur. Þeg ar við komum að. biðu okkar kaffi- veitingar í fiör>i**r*> Hvöidums* við driúga stund við kaffidrykkju og mikinn gleöskap þar við flæðar- málið. í einu í vetur loftárás á bæinn Shiraz i suðurhiuta iandsíns Þeir, sem kmiiið hafa inn í land- ið frá írak, hafa haft orð á því, hve örbirgðin er mikl j átakanlegri austan landamæranna. En tignun- in á keisaranum, konungi kon- uganna, er í nokkurn veginn réttu hlutfalli við örbirgðina. Ekk- ert er jafnhiminborið og hann, og ekkert er það, sem á iiann nær að skyggja, nema ef væri kókakóla- flaskan, sem víða blasir við á risa- stórum mvnduni. T útlendum myndablöðum eru oft ofurfallegar myndir af drottn- ingunni, og raunar hefur þeim líka þrugðið fyrir i íslenzkum blöðum. Það er munur að sjá bana eða jússurnar, sem mektugustu þjóð- höfðingjar á Vesturlöndum haia sér við hlið — já, eða fieðurnar Menn gengu til livíldar í nem- endabústaðnum í rauða húsinu eít- ir mjög ánægjulegan dag, sælir og sáttir við tilveruna. Félagar mínir ráku upp stór augu. besar é« bióst í háttinn og byrjaði á því að rekja nökkra metra af teyaiubindi utan af bægri fætinum. Hlaut ég að gefa þá skýringu á þessu, sem rétt var. að Jón Jóhannsson. lækni” í Keflavík, hefði ekki alls fvrir löngu dreeið nokkra metra af æð- um úr lærinu á mér og fæti. og vefffi ég því fóiinn enn á þennan hátt að læknisráði. Þrátt fyrjr þannan ágæta dag, sem liðinn var og ánægiu mína með lífið þetJa kvöid. o1!i það mér töluverðum óþægindum, er ég var kominn i ookann og hugðist sofna. að ég hafði sólbrunnið bó nokkuð illa ofan að beltisstað við vinnuna hjá Ekroll bónda Brann ég bann- ig í gegnum þunna skvrtu, sem tg var í. Kom mér ekki að haldi sú fyrirhyggja, er ég þótíist sýn? að fara ekki úr skvríunm. þegar sól- skinið var ste’kast Næstu kvökl átti ég erfitt með að sofna. þvi að mig sveið mest i brunann, þegar ég var setztui' að í poka minum. 404 T í M I N N — SUNXUDAC.SBÞAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.