Tíminn Sunnudagsblað - 28.06.1970, Síða 15

ÞÓRODDUR GUÐMUNDSSON:
Bóndinn á Breiðavaði
(Þórhallur Jónasson)
Þú áttir sanna prúðmennsku,
sem aldrei tignin brást
né yfir nokkuð sást
á tífsins miklu náðarstund
í návist annars manns,
þín sæmd var æ til sanns.
Mér skildist, að þú flestum síður
máttir vamm þitt vita,
ég vissi, að þú fengir aldrei
kastað geir né þvita
að neinum, sízt af öllu
úr hlaði heimaranns.
Að búi þínu undirðu
við gleðigjöfult starf,
sem gaf þér dýrstan arf
í minningu um grösin öll,
er gróa lét þín hönd
um Héraðs heimalönd,
því gróður sá mun langar stundir
ilmi sínum anda
um Eiðaþinghá, minnast þín sem
leystir hvers manns vanda,
þá líkt og undir jarðarmeni
tengdust tryggðabönd.
Með gamanorð á vörunum
þér allt að yndi varð
og vítt þitt vonarskarð,
sem hlátraveröld byggðirðu
þér bak við fjöllin há,
þar ekkert skyggði á.
Að viðmælanda líkt og blómstur
fyndniorð þín fuku
með fjallaþeynum tiginborna,
létt um vanga struku.
Þau minntu helzt á geislablikið
sjáifri sólu frá.
Syo hýrt og birtugjöfult fannst
mér gæfu þinnar Ijós,
er glitaði hverja rós,
sem fagurlegast ilmaði
við burstabæinn þinn
með yl og unað sinn.
Og minning þína blessa jafnan
Héraðs heillavættir.
Til hinztu stundar dyggur varstu,
jafnan manna sættir.
Með þessum orðum kvaddur sértu,
kr^'
vsnur minn.
1970.
Þóroddur Guðmundsson.
T í M 1 N N - SUNNUDAGSBLAÐ
519