Tíminn Sunnudagsblað - 18.07.1971, Blaðsíða 22

Njállinn
Framhald af bls. 643.
eftir með harm hjarta og horfa
á eftir vinum okkar yfir landa-
mæri lífs og dauða, bæði að þörfu
og óþörfu, að því er okkur finnst,
og ekki hvað sízt. ef björgun virt-
ist vera möguleg.
En munum við nokkurn tíma
skilja rökin þau9
Sveinn Einarsson,
Reyni í Mýrdal.
Fnglafjörður
Framhald af bls. 641.
er skreytt innan gömlum mál-
verkum og ritningarstaðir áletr
aðir á veggi. Hún á marga góða
gripi, og hefur sá siður færzt
í auka með árum að heita á
hana til góðra liluta líkt og
Strandaliirkju. Á altari er til
að mynda fögur og mikil kerta-
stika af silfri, og er hún áheit
frá konu í byggðinni. Maður
hennar, Peri, fór haust eitt á
skipi sínu „Norðlýsið“ til Eng-
lands, en þegar þeir höfðu ver
ið þrjár vikur burtu án þess
að til þeirra spyrðist, hét Bína
kona skipstjórans á kirkjuna að
gefa henni stjakanna, ef skipið
kæmi fram, og það varð. Sókn-
arprestur í Fuglafirði er nú
Torkil Beder úr Vogi.
Vísnagátur
Framhald af bls. 630.
ust allar í einu lagi, svo að
þeir, sem hafa verið að hugleiða
þær, geti gengið úr skugga
um það, hvort ráðningar þeirra
eru réttar eða ekki, og vill
Sunnudagsblaðið hér með verða
í Finnlandi er talsvert af Síg-
aunum, og undantekningarlítið
má um þá segja, að þeir lifa
í landinu sem hálfútskúfaðir
menn. Nú hefur hópur þekktra
menntamanna og félagsmála-
frömuða efnt til samtaka, er
hafa það markmið að hlynna
að menntun Sígauna og þeirri
sérmenningu, sem þeir hafa
þróað með sér í örbirgð sinni.
við þeim tilmælum. Kvöldvöku
útgáfan hefur beðið blaðið að
skila þakklæti sínu til allra
þátttakenda í þessari getraun.
Gátur séra Sveins Víkings
eru vel til þess fallnar að þroska
málkennd og málskilning, og
þær munu vafalaust lengi verða
mönnum tómstundagaman. Þær
endurnýja gamla og góða þjóð-
arhefð — að geta gátur. Sú
skemmtun hefur stytt löng vetr-
ar kvöld í íslenzkum baðstof-
um öldum saman.
Séra Sveinn Víkingur er nú
látinn og sendir okkur ekki
fleiri gátur.
Framhald af bls. 629.
bláa möttulfaldi snum, svitann,
sem streymdi yfir enni sjónhverf-
ingamannsins.
Þá beygði príorinn höfuð
sitt niður að marmaragólfinu um
leið og hann sagði:
„Blessaðir séu fátækir í hjarta,
því þeir munu guð sjá“.
„Amen“ endurtóku bræðurnir
og hneigðu höfuð sín niður að
gólfi.
ENDIR.
*
A ýmsum nótum
Framhald af bls. 626.
setja lög, þar sem svo væri
kveðið á, að öll böm sem fæð
ast í landinu eftir tiltekin ára-
mót, skyldu skírð og kennd við
foreldra að íslenzkum nafnsið,
en bæru ekki ættarnöfn lengur,
Þannig gengi þetta jafnt yfir
alla án þess valdboðs, að full-
tíða maður verði að leggja nið
ur á miðjum aldri það nafn,
sem hann hefur borið, og ný
kynslóð, sem tekur breyting-
unni með móðurmjólkinni, finn
ur ekki umskiptin.
í samræmi við jafnrétti kynj
anna ætti einnig að mega kenna
r
Lausn
26. krossgátu
bam við móður ekki síður en
föður, enda eru þess forn dæmi,
og kalla barn Sigríðarson eða
Solveigardóttur. En menn vildu
hafa í þessu einhverja festu,
mætti til að mynda kenna stúlku
börn við mæður en syni við
feður. Færi slíkt vel á jafnræðis
öld kynjanna, og íslenzka venj
an um að kona haldi nafnsjálf
stæði sínu, þótt hún giftist, er
í fullu og góðu samræmi við
þau nútíðarsjónarmið, sem
ryðja sér að verðleikum æ meira
til rúms. Það væri að minnsta
kosti spor aftur á undirokunar
öld kvenna, ef við íslendingar
færum nú eftir þúsund ár að
selja konur undir ættarnafna
forræði karlmanna, þegar bet
ur hæfði að aðrar þjóðir losuðu
um slíkar niðurlægingarhefðir.
— AK.
LEIÐRÉTTING
í siðari hluta samtalsins við dr.
Stefán AÖalsteinsson eru tvær
villur, sem nauðsynlegt er að
að leiðrétta.
Á bls. 590, neðst í fremsta dálki
stendur: „Við höfum ekki haft
tækifæri til þess að rannsaka al-
hvítu fjárstofnana heima á búun-
um á þennan liátt, enn sem kom-
ið er“, o.s.frv. Þarna átti að
standa: „Á hinurn búunum“.
Á sömu bls. efst í þriðja dálki
stendur: „ . . . . verksmiðjan á'
Sauðárkróki keypti tíu lambhrúta
af hvíta sláturfénu á Hólum. . .“
o.s.frv. Þarna átti að standa: „af
alhvíta fjárstofninum . . .“ o.s.
frv., í stað „hvíta sláturfénu.“
$rút,KAN+%
r'AR t N . SR'fí
ú i P 'a r 'ol
l ffy* 'A L Mft
K'AfiS UN fí R
únt Nflun
N'o I NN M'A S
AJ> 'antu J
GflLSfl UfflRfl S'A
‘an'ATTÚ K A N GÚLL
LflTASr FAl R’tF
PRfltt tLl kkúTf
M S/jT El N AR AG
A S'FT Í6 I '0
Lfl &&RPN SNARL
N ORL A R ft R S TflF
P lISÞAR AK1
NfiUNflST KANnfli
Ú PHK AKA •OA2J
-»a ra Á úmt i i l
646
T í M I N N — SUNNUDAGSMAÐ