Lesbók Morgunblaðsins - 09.08.2003, Side 7

Reykjavík, þar sem hann kenndi, til húsa
þarna, þar byrjuðu útisýningarnar á Skóla-
vörðuholtinu sem hann var hvatamaður að og
haldnar voru á vegum Myndlistarskólans og á
tímabili var hann með vinnustofu í húsinu.
Þannig að allt líf hans tengist í rauninni þessu
húsi og því mjög viðeigandi og skemmtilegt að
sýna þar. Sjálfur hélt hann að minnsta kosti
tvær stórar sýningar í þessu húsi auk þess að
taka þátt í fjölda samsýninga,“ segir Inga.
Verkum bjargað úr ruslinu
Að sögn Ingu er ein aðalástæða þess að
ákveðið var að minnast 80 ára afmælis Ragn-
ars með sýningunni í Ásmundarsal sú að ker-
amík þessa tíma hefur viljað falla í gleymsku.
„Það var Ragnar Kjartansson, sonarsonur
verið bjargað úr ruslinu. „Þannig er það t.d.
með stærsta listaverkið á sýningunni, sem er
ofsalega fallegur leirvasi. Honum hafði verið
hent en sem betur fer bjargaði núverandi eig-
andi, Magnea Hallmundardóttir, vasanum.
Þegar kemur að nytjahlutum þá virðast marg-
ir eiga létt með að henda þeim þegar þeir fara
úr tísku og þykja kannski hallærislegir. Þessu
er yfirleitt allt öðruvísi farið með myndlist því
þá þykja verkin hafa gildi þó þau falli ef til vill
úr tísku í einhvern tíma. Engum dytti þannig í
hug að henda listaverkum þó þau þættu ekki
smart þá stundina,“ segir Inga.
Sýningin stendur til 31. ágúst og er opin alla
daga nema mánudaga milli kl. 13:30 og 17.
silja@mbl.is
Morgunblaðið/Arnaldur
Kaffistell eftir Ragnar frá árinu 1960 í eigu Ingunnar Valtýsdóttur.
Ragnar ásamt samstarfsfólki sínu á vinnustofunni í Glit árið 1965. Frá vinstri má sjá Ragnar,
Jónínu Guðnadóttur, Sigurjón Jóhannsson, Eddu Óskarsdóttur og Hring Jóhannesson.
Morgunblaðið/Arnaldur
Stóri leirvasinn eftir Ragnar sem Magnea
Hallmundardóttir bjargaði úr ruslinu.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ˜ MENNING/LISTIR 9. ÁGÚST 2003 7
Ragnars, sem sjálfur er starfandi myndlistar-
maður sem nefndi það fyrst að gaman gæti
verið að safna munum hans saman á einn stað
og leyfa ungu fólki í dag að kynnast verkum
Ragnars og samstarfsmanna hans. Margir
hafa vafalaust séð muni frá Glit og hrifist af og
því ágæt hugmynd að safna öllu á einn stað svo
hægt væri að sjá þá í stærra samhengi. Fyrst í
stað fannst okkur þetta ógerlegt verkefni,
enda margir munanna 30–40 ára gamlir og
mikið af þessu löngu brotið eða því verið hent.
En eftir að við hófum leitina höfum við fundið
alveg ótrúlega mikið. Við auglýstum til dæmis
eftir munum í Morgunblaðinu síðastliðið vor
og fengum óskaplega góð viðbrögð.“
Þótt ótrúlegt megi virðast hefur sumum
mununum, sem eru til sýnis í Ásmundarsal,
STEINUNN Marteinsdóttir myndlistarkona
vann á vinnustofunni í Glit frá 1960–1961.
„Ég var nýkomin heim úr námi erlendis þeg-
ar ég var svo heppin að fá vinnu hjá Ragnari í
Glit. Ég hafði verið tvö og hálft ár við
Listaháskóla Berlínar þar sem keramikin var
mitt aðalfag, en ég hafði náttúrlega ekki enn
náð neinni fullkominni færni í keramik-
vinnslu þegar ég hóf störf hjá Glit, en það
jókst mikið við það að vinna með Ragnari,“
segir Steinunn í samtali við Morgunblaðið.
„Það var alveg ómetanlegt að fá vinnu hjá
Ragnari í Glit. Ég kom náttúrlega skítblönk
heim úr námi og fékk þarna tækifæri til þess
að öðlast meiri reynslu og læra, bæði tækni-
lega og listrænt, þannig að fyrir mig var af-
skaplega gott að fá þarna vinnu.“
Að sögn Steinunnar nutu listamennirnir
hjá Glit mikils frelsis undir handleiðslu Ragn-
ars. „Í raun gat maður fengið að gera það
sem mann langaði til því að Ragnar gaf okk-
ur nokkuð frjálsar hendur. Fyrst var ég sett í
að skreyta keramik, en Glit hafði þá þegar
þróað sérstæðan skreytistíl og við vorum
náttúrlega sett í það að halda áfram að vinna
í þeim stíl. En síðan fengum við að breyta út
af því og koma með okkar eigin hugmyndir
og Ragnar var mjög opinn fyrir öllu slíku. Ef
hann fann að fólk vildi hafa frumkvæðið þá
leyfði hann það og lagði ætíð mikla áherslu á
að hver og einn fengi að njóta sín. Ég vann
mest við skreytingar, en Ragnar lét mig líka
vinna við að þróa nýja glerunga sem voru síð-
an notaðir samhliða glerungunum sem hann
var þá þegar með,“ segir Steinunn, sem fékk
líka að æfa sig í að renna og hanna ný form.
„Ragnar hvatti menn óspart til dáða og var
duglegur að miðla af eigin þekkingu.“
Góður andi
Aðspurð segir Steinunn mjög sérstakan
anda hafa ríkt á vinnustofunni. „Þangað
komu, fyrir utan þá sem þar unnu, mikið af
listamönnum til þess að ræða málin. Slíkt fólk
var mjög velkomið og að því leyti var af-
skaplega gaman að vinna þarna, því maður
kynntist öðrum listamönnum. Ragnar reyndi
að hafa alltaf toppfólk í kringum sig og sótt-
ist auðvitað eftir því að vinna með góðu fólki.
Það voru náttúrlega ýmsir menn búnir að
koma á undan mér og vinna með Ragnari.
Þannig höfðu Magnús Pálsson, Dieter Roth
og Ragnheiður Jónsdóttir verið þarna á und-
an mér og á eftir komu Jónína Guðnadóttir,
Edda Óskarsdóttir, Sigurjón Jóhannsson og
Hringur Jóhannesson. Óneitanlega örvast
maður til dáða af því að vera í svona nánu
samstarfi við annað fólk í faginu. Það er allt-
af hvetjandi að umgangast annað listafólk og
kynnast þeirra viðhorfum.“
HVER OG EINN
FÉKK AÐ NJÓTA SÍN
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Steinunn Marteinsdóttir myndlistarkona.
Sjá friðarbogi í skýjum skín
svo skartar Íslands fáni.
Þitt geislar útlit – ásýnd þín,
hljótt eins og sól og máni.
Svo fagurbláinn, helgar hann
eins hvítt og rautt krossmerkið.
Næst jökulísnum eldhraun
brann
er Íslands kraftaverkið.
Hann þjóðartákn er það til
sanns
– að því vér skulum hyggja.
Á kristnum grunni Guðs og
manns
er gott að mega byggja.
Ein er fánans leið ei löng
sú leið er hugsvið þegna,
í hálfa eða heila stöng
er hafinn upp þess vegna.
Skín yfir fáni Alþingis
og æðst þar vakt hann standi,
með forsjón þings til fulltingis
hér fyrir þjóð og landi.
Í musterum og menntasal
á miðum – landsbyggð yfir
á ystu strönd sem innst í dal
þar eins þjóðfáninn lifir.
Hann ruddi braut Jón Sigurðs-
son
á sigurgöngu þjóðar,
og frelsið kom, hans fremsta
von!
Nýr fáni’ að hún sveif óðar.
Ó, vernda Drottinn borg og
byggð,
já bæði loft og sæinn.
Heill! innsýn fánans – ást og
tryggð
sem Íslands blessar daginn.
PÉTUR
SIGURGEIRSSON
á 85. afmælisári
hins frjálsa og
fullvalda íslenska ríkis
Höfundur er biskup.
TIL ÞJÓÐ-
FÁNANS