Íslendingaþættir Tímans - 25.08.1978, Blaðsíða 3

Íslendingaþættir Tímans - 25.08.1978, Blaðsíða 3
Jóhann Kr. Berthelsen f. 3/1 1943 d. 22/1 1972 Hallfríður M. Júlíusdóttir f. 4/10 1947 d. 27/9 1977 Minning um Höllu En Halla svo hugrökk engu kveið, þó hérvistardögum lyki. A dyrnar oft leit og dauðans beið dóms á hverju augnabliki. Ungur aö deyja virðist ógnar kvöð óvissa við dauðaslaginn. En Halla við þeirri þraut tók glöð, þrltugasta afmælisdaginn. Stundum er sál min i kyrrþey klökk og kvöl lætur á sér bæra. Með tár I augum þér tjá vill þökk, tengdadóttir mfn kæra. En hugsunin min er dálítið djörf, dauflega vill þö bærast. Ef ungmennin deyja, þeirra er þörf, þeim sem Guði er kærast. Með alúð ég gerði að góðum sið i garðinum innan veggja, þar sem þau liggja hlið við hliö ég hlúi að leiöum beggja. Sonairninning Andlitsfegurðin, aiit þitt fas, með iturvöxtinn beina. Frá augum mildum ég eínurð las engu hafðir að leyna. Dagfarslega i sifeilu sást að siðasta degi förnum sú blfða, fagra einiæga ást á eiginkonu og börnum. Oft hina duidu og sáru sorg sjálfum mér vill leyna, þvi siður tala né bera á torg trúlega vil ég reyna. tmyndun min, að þú uppi þar einhverstaðar i geimnum, sért öruggiega til aðstoðar óvita sálum og gleymnum. Daga og nætur ég harminn hem hjartaö oft þö stynur. Minn timi endar, til þin kem taktu á móti mér vinur. 'slendingaþættir Dveiur hugurinn öll þessi ár oftiega hjá þér vinur. Erfið er sorg þegar ekkert tár af augum minum hrynur. Ekki þarf gráta ef vel er gáð, þó gifuriegt tóm ég finni, þvi huggast læt af hetjudáö á hinstu stundinni þinni. Trúmennskugeðið takmarkaiaust tafarlaust hlýddi kalli. Vakandi á þinum vcrði þú kaust en varð þér lika að falli. örlagatiminn þó öllum felst ógnarsnöggt samt á dynur. t þinn stað ég hefði helst haft þar skipti, vinur. Frá bernsku dögum bliður varst brosið þitt heillaði alla, Giaðværð, kæti og góðvUd barst, i góðvina hóp lést falia. Aldrei nokkurs manns feigð ég finn né finn ég annarra sóttir, samt heimsótti mig i hinsta sinn Hallfriður Júliusdóttir. Ung var meyjan er ást sér fann hjá Iturvöxnum sveini. Engin til jafns við minn Jóhann játaði viö mig i leyni. Og svo liðuárinlástogi ró, en ólániö komst á pallinn, þvi sveinninn hennar sviplega dó, og sonur minn var fallinn. 1 laumi ég horföi á leynda sorg, lék sig oft gjarnan káta, var glaðsinna sál I bæ og borg, brosandi var þó að gráta. Og áfram liðu svo árin þau fimm, ýmislegt I viðbót lærði. A sumri miöju varö sólin dimm, er sjúkdómur á sér bærði. 3

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.