Íslendingaþættir Tímans - 08.09.1978, Blaðsíða 3

rnikið víðar fyrir rausn sina og gestrisni.
Sonur þeirra, Snorri, var kennari við Bif-
•"astarskólann og komu þvi nemendur úr
skólanum oft i heimsókn að Hvassafelli,
b*ði meðan þeir stunduðu þar nám sitt,
einnig löngu eftir að þeir luku námi
Paðan. Þegar þeir voru á ferð framhjá
^vassafelli, lögðu þeir oft lykkju á leið
sina til þess að heimsækja Hvassafells-
ijölskylduna.
Eitt er það sem geta má hér. Við jarð-
arför Þorsteins á Hvassafelli vakti það at-
öygli hve margt ungt fólk var þar saman
komið sérstaklega ungir karlmenn. Við
j*tbugun kom I Ijós, aö þetta unga fólk
aafði sem börn og unglingar verið til
snúninga og við heyskap hjá Þorsteini og
Pvi Hvassafellsfólki. Þessi ungmenni
vildu við þetta tækifæri sýna þá virðingu
ng þakkarskuld sem það stðð i við hjónin á
ffvassafelli og heimilið allt vegna þess
nve þar var gott að vera.
Við hjónin áttum þvi láni aö fagna að
tvö af börnum okkar höfðu verið I sumar-
',,st að Hvassafelli, sonur okkar Sigurður
rö 8 ára aldri og fram yfir fermingu, en
öóttir okkar nokkuð skemur. Sama var
JPeð þau og önnur ungmenni, sem þar
nöfðu dvalið, að tryggð þeirra við Hvassa-
ollsheimilið hefur haldist fram á þessa
^tundu. Ég hef sjálfur haft kynni af
Hvassafellsheimilinui aldarfjórðung. Það
''ar ánægjustund er ég kom þangað I
yfsta sinn og svo hefur jafnan verið sið-
®n- Ég kom þangað á ferðalagi minu fyrir
kosningar á s.l. vori en þá var heilsu Þor-
steins mjög tekið að hnigna. Hélt hann
andlegri heilsu, þó að viðræður viö hann
v®ru að visu ekki eins eðlilegar og áður,
en allt minni hans var þó i góðu lagi. Hins
Vegar var likamsþrekið farið að bila.
Hvassafellshjónin voru mikils metin og
Vlrt af samfélagi sinu, t.d. voru það
neiðursfélagar i Ungmennafélagi Staf-
ooltstungna, en þar höfðu þau starfað
mikið á yngri árum og lengur þó. Ekki
söttist Þorsteinn eftir opinberum störfum
uj' hendi sveitunga sinna en þó fór þaö um
kan ágætismann, svo sem von var til,
Ue hjá felagsmálaþátttöku gat hann ekki
. °naist. Hann var i stjórn búnaðarfélágs-
‘ns i Norðurárdal, i skattanefnd meðan
Un starfaði og i kjörstjórn við kosningar,
°it var hann fulltrúi á aðalfundi Kaup-
‘ags Borgfirðinga. En sá þáttur, sem
e,nna eftirminnilegastur mun vera úr
örfum Þorsteins á sviði félagsmála, er
Hðing hans og gæsla á laxeldis- og klak-
s öð, söm Fiskiræktarfélag Hvitár starf-
*kti að Hvassafelli. Af þvi starfi hafði
annsérstaka ánægju, enda mikiil áhuga-
maöur um fiskirækt.
bátt°na ^ans’ Sigurlaug, var einnig virkur
takandi i félagsmálum sveitar sinnar,
sem i kvenfélaginu og kirkjukór
ar arnmskirkju, en að l.enni standa merk-
s ®Hir listamanna og söngmanna, svo
m Indriði Einarsson o.fi.
au Sigurlaug og Þorsteinn á Hvassa-
s*endingaþættir
Friðrik Hansen
Friðriksson
Svaðastöðum Víkursveit
Skagafirði
Friðrik Hansen Friðriksson, Svaðastöð-
um, Viðvikursveit, Skagafirði fórst af slys
förum 27/11 sl. og var jarðsettur á Sauð-
felli voru miklar gæfumannestjur. 1 sinni
löngu sambúð lifðu þau áfallalaust.
Þau eignuðust tvo efnilega syni, sem
störfuðu með þeim frá æsku til þess sið-
asta, þó þeir hafi unnið mikið viö önnur
störf. Snorri var lengi kennari að Bifröst
og seinni hluta kennslutima sins þar yfir-
kennari. Hann er nú fræðslustjóri i
Vesturlandsumdæmi. Snorri er kvæntur
Eygló Guðmundsdóttur úr Reykjavik.
Gisli hefur, jafnhliða búskapnum á
Hvassafelli, veriö virkur þátttakandi i
rekstri stórvirkra vinnuvéla. Hann er
kvæntur Elinu Jóhannesdóttur úr ön-
undarfirði. Þrátt fyrir það, að þeir bræður
hafi viða starfað, hefur heimili þeirra
jafnan verið á Hvassafelli.
Þeir bræðurnir og konur þeirra studdu
foreldra þeirra vel i ellinni og tóku við
störfum þeirra sem bændur á Hvassafelli-
eins og áður segir, þegar þrek þeirra og
heilsu þraut.
Þegar slikar manneskjur sem Hvassa-
fellshjónin eru öll, og horft er yfir störf
þeirra og framlag til samfélagsins, gerir
maður sér betri grein fyrir þvi heldur en
áður, að þaö er ekki tilviljun, að islensku
þjóðinni hefur skilað svo áfram til fram-
fara á siðustu áratugum, að undrun vek-
ur. Það er vegna þess að sá manndómur
hefur verið til staðar hjá þeirri kynslóö
sem nú er að mestu horfin, aö hún hlaut að
skila miklu verki, ekki sist þar sem tækni
og aörir möguleikar komu henni til að-
stoöar og hún var fljót að hagnýta sér þá.
Ég enda þessar linur meö þvi aö færa
þeim Snorra og Gisla á Hvassafelli og
fjölskyldum þeirra innilegar samúöar-
kveðjur frá okkur Margréti og börnum
okkar og þakklæti fyrir þá hlýju, sem
börn okkar nutu á Hvassafellsheimilinu.
Og ég veit að þar er ekkert ofsagt þó sagt
sé, að hjá þeim er að Hvassafelli dvöldust,
er til staðar mikil hlýja og virðing fyrir
hinum látnu hjónum vegna þeirrar um-
hyggju sem þau sýndu þeim, þegar þau,
börn að aldri, voru i þeirra forsjá.
Halldór E. Sigurðsson
árkróki 10/12 að viðstöddum óvenju fjölda
útfarargesta.
Hann fæddist á Svaðastöðum, 1. júni
1950 og ól þar að mestu sinn aldur uns
hariri lést.'
Foreldrar hans, Friðrik Pálmason,
bóndi á Svaðastöðum og frú Ásta Hansen
erubæði komin af merkum ættum, en má
rekja langt aftur í aldir, þó að það veröi
ekki gert hér.
Systkini Friðriks heitins eru Pálmi, bú-
settur á Sauöárkróki og Anna Halla sem,
dvelur á vistheimilinu Sólborg, Akureyri,
vegna sjúkleika.
Hann var ókvæntur og barnlaus.
Hann var fyrir nokkru farinn að búa á
Svaðastöðum með föður sínum, en starf-
aði jafnframt með vinnuvélar á Sauðár-
króki og viðar um Skagafjörð. Hann var
búfræðingur frá Hvanneyri og byrjaður i
námi við framhaldsdeild bændaskólans
þar. Kennarar hans á Hvanneyri töldu
hann hafa ágæta námshæfileika og eins
hefúrBjarni Gislason, barnaskólakennari
hans sagt.
Friðrik Hansen var fremur lágvaxinn,
friður sýnum, skarpleitur og hvatlegur,
bar sig vel og var óskeikull i framgöngu,
— svo að á stundum álitu margir að þar
mætti finna fas heimsmannsins. Hann
haföi létta skaphöfn var lifsglaður ævin-
týragjarn og hrókur alls fagnaðar hvar
sem hann kom. Hann átti sina annmarka
eins og aörir menn flestir og gekk e.t.v.
3