Íslendingaþættir Tímans - 08.09.1978, Blaðsíða 5

Eysteinn Björnsson
frá Guðrúnarstöðum
Fæddur 17/7 1895
Dáinn 2/4 1978
Örstutt vinakveöja
Eysteinn var yngstur af sonum Björns
Eysteinssonar sem kenndur var viö
Grimstungu i Vatnsdal og þjóBkunnur var
af rismiklu æviskeiBi. Einn bræBranna er
®nn á lifi Lárus bóndi i Grimstungu, há-
aldraBur.
Eysteinn var orBinn gamall maBur er
kynni hans og okkar hjóna hófust. AB visu
Þekkti konan hann vel áBur þar sem hann
var mikill vinur föBur hennar og þeirra
hjóna. Hann var aB mestu hættur öllum bil
skap haföi lokiö uppeldi margra mann-
v*nlegra barna og starfaöi aö sumrinu
hjá Sauöfjárveikivörnum um tuttugu ára
skeiö viö varögæzlu á hálendinu sföast
sumariö er hann varö áttræöur. Hélt hann
störfum i samræmi viö afskriftareglur
velferöarþjóðfélagsins.
Þaö kom fljótt á daginn að JUlius undi
illa aðgerBarleysi eftirlaunalifsins, enda
Uafðihonum aldrei falliðverkUr hendi frá
Þvi hann var barn aö aldri. Hann brauzt
Pess vegna fljótt Ut Ur hinum helga steini
°gtók tii starfa á nýjan leik. Hann réði sig
aftur i' vinnu til flugmálastjórnar og tók
aö sér að halda umhverfi flugstöövar-
býggingarinnar á Keflavikurfiugvelli
‘U'einu. Þessi störf annaöist hann af
rr>'killi prýöi fram á siBasta dag.
Dugnaður og þrautseigja þessa gamla
manns, sem buröaöist meö pokann sinn
lóðina, hvernig sem viöraöi var aö-
uáunarverður. Hætt er við að margur
^ngur rnaðurinn heföi veifaö læknisvott-
urðum þegar kaldast blés á heiðinni, heföi
nann staðið i sporum JUliusar, sem var
^öinn-slitinn og lUinn, eins og gefur aö
sl{>lja, og heilsan þarað auki farin aö bila.
JUlius kvæntist aftur áriö 1963 eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Olgu Eliasdóttur.
^'ga er faedd og uppalin i Bolungarvik,
öttir hjónanna Jóninu Sveinbjörnsdóttur
°8 Eliasar Magnússonar, skipstjóra og
utgerðarmanns.
JUlius og Olga bjuggu i Keflavik nær
ajlan sinn bUskap. Þar áttu þau einkar
m*egt heimili og notalegt ævikvöld. Þar
is|endingaþættir
var gott að koma. Þau voru prýöilega
samrýnd og undu glöð viö sitt.
Þau JUlius og Olga hafa veriö i hópi
beztu vina sem fjölskylda min hefur eign-
azt um dagana. Kynnin hafa staöiö lengi,
eöa i rUma tvo áratugi. Þau tóku börn
okkar ástfóstri, enda barngóö meö af-
brigðum. Segja má aö þau hafi gengið
börnum okkar i afa og ömmu stað, ef svo
má aö oröi kveöa.
011 þau ár sem við vorum bUsett á
Keflavikurflugvelli var þaö föst regla aö
JUlius og Olga kæmu i heimsókn til okkar
siðla á.aðfangadagskvöld. Einhvern veg-
inn var það þannig, aö okkur fannst aö
hátiöin gengi ekki almennilega i garö fyrr
en gömlu hjónin birtust i dyragættinni.
A slikum stundum var gaman aö blanda
geði viö JUlius, sem var maður margfróö-
ur og skemmtilegur. Hann átti mjög auö-
velt meö að halda uppi samræöum, enda
af þeirri kynslóö sem vandist á að nota öll
skUningarvitinogkunni þar af leiöandi aö
orðahugsanirsinar,hvortheldur var meö
tungu eöa penna, og fáa menn hefi ég séö
skrifa fallegri rithönd en JUUus Ingimars-
son.
NU er JUlius vinur okkar allur, en minn-
ingin um góðan dreng mun lifa.
Égog fjölskylda minsendum eiginkonu
JUliusar og öllum öörum sem um sárt
eiga að binda samUðarkveðjur.
Pétur Guömundsson.
þá veglegt lokahóf aö Hveravöllum á Kili
hvar mættu i faömi fjallanna á annaö
hundraö manns til aö heiöra þennan
mikla unnanda fjalla og heiöa og trausta
trUnaöarmann samfélagsins.
Siöustu tvö sumur varögæzlunnar
hamlaöi honum töluvert sjóndepra. Þá
bjargaöi hann trUnaöi starfans viö meö
þvi aö hafa son okkar Guömund tólf og
þrettán ára sér til glöggvunar um
fénaðinn undir yfirumsjón og samfylgd
gamla mannsins. A drengurinn
ógleymanlegar endurminningar frá þess-
um sumrum sem og öörum kynnum viö
afasem hann og systkinin kölluöu Eystein
Gefur þaö nokkra innsýn i þokka hans á
heimili okkar hjóna. Svo er þaö einnig
meö okkur öll i fjölskyldunni, aö viö eig-
um ógleymanlegar minningar um veru
hans hér og kynnin af honum finnandi
hvaö hann haföi stórmerkan mann aö
geyma. Og þótt fljótt álitiö mætti ætla að
hann heilsuveilt gamalmenni heföi veriö
þiggjandinn i þeirri sambUÖ, þá var þaö
svo aö viö teljum okkur svo mikinn vinn-
ing af þeim kynnum.aö viö getum vart full
þakkaö og eru þau okkur ógleymanleg.
Eftir aö hann hætti varöarstarfinu
fundum viö oft hvaö hugur hans var bund-
inn viö þær stöövar og honum var kært að
rifja upp eitt og annaö snertandi þaö
timabil. ævi hans. Haföi hann orö á þvi aö
gaman væri aö vera sá maöur heilsufars-
lega aö geta brugöiö sér þangaö áöur yfir
lyki fyrir honum.
Þvi var þaö siöari hluta jUlimánaðar i
fyrrasumar aö viö hjón tókum okkur
hálfsmánaöar ferö á hendur til Hvera-
valla og viöar um hálendiö. Buöum meö
okkur I feröina Eysteini og öörum fjalla-
unnanda Bjarna frá Efrimýrum. Meö i
feröinni voru einnig Hólmfriöur dóttir Ey-
steins og Guömundur sonur okkar. Voru
þau einskonar vara- og öryggisliö. Má vel
segja aö þetta hafi verið töluvert vogunar
fyrirtæki. Annar boösgestanna van-
heill likamlega en hinn nær eins gamlaöur
og haföi þá þrjU siöustu árin^ifaö einskon-
ar stofublómslifi suður i Keflavlk.
Skemmst er þó af aö segja aö kallarnir
luku lofsoröi á feröalagiö og komu báöir
hinir hressustu heilir i höfn og endur-
næröir af islenzka fjallablænum.
Bjarni biður okkur fyrir kveöju til
ferðafélagans Eysteins meö kæru þakk-
5
4