Íslendingaþættir Tímans - 19.04.1980, Qupperneq 7

Jóhannesdóttir, þeim Betúel og Kristjönu
mjög vel.
Jósef, fótursonur þeirra, mun þá hafa
veriö átta ára, er ág kom til A&alvíkur.
Börn þeirra hjóna voru öll yngri en fóstur-
sonurinn. Ég kenndi þeim börnum öllum.
nema Sturlu Betúelssyni, sem ekki var á
skólaskyldualdn, þó mun hann hafa
komið meö systkinum sinum í skólann
einstöku sinnum. Ariö 1939 fór ég frá
Aðalvik, síöan eru 41 ár. Eins og aö likum
ætur rofnuöu tengsl okkar hjónanna viö
Betúel, konu hans og börn á nefndu tíma-
nili. Hins vegar minnist ég nemenda
minna i Aðalvlk, barnanna hans Betúels
°g Kristjönu, og allra hinna, meö þökk og
hlýju.
Þess má geta, að kona min var ráös-
kona hjá Betúel. J. Betúelssyni í
Göröum á meðan Kristjana kona hans
var sjúklingur á sjtikrahúsi Isafjaröar.
þessi fáu minningarorö eru tjáning frá
henni ekki siöur en mér.
Konusina misstiBetúel áriö 1975, eftir
*Veggja ára legu á Landakotsspítala.
Hvers er þá helst ;iö minnast? - Góö
kynning veröur aldrei aö fullu metin. Nú í
dag, 17. mars, 1980 ertu kvaddur hinstu
kveðju. Viö upprifjun minninganna
hljóta einnig aö koma fram i kveöju-
oröum minum nú minningar um blessaöa
konuna þina Betúel.sem þú unnir svo heitt
°g þið hvort óðru l>essa hefur veriö
minnst lltiö eítt Margs er að minnast.
Bétúel. J Betuelsson var mannkosta-
maður á alla grein Orfáum oröum vil ég
b*ta viö þaösem fyrr er frá greint, i þess-
um minningaorðum Betúel var barnings-
maöur, þaö er, hann lagði ekki árar f bát
°g gafst upp i lffsbaráttunni, heldur and-
*föi eftir megni. Aldrei heyröist Betúel
mæla æöruorö, þó á móti blési. Slikt er
fótitt. Hvaða máttur gaf honum og þeim
hjónum báöum þrek til að standast þá
raun, sem lifið lagöi þeim á heröar?
Svariö verður þetta: Guðstrú, bænaiöja,
kærleiksrikt hugarfar
Þegar hugljúfum vim er fylgt til grafar,
eins og þessi slöustu spor samfylgdar
vorrar eru tiöast nefnd, kemur svo margt
* hugann, sem eigi verður meö oröum
ijóð. Mér veröur æ i minni, frá veru
minni i Aöalvik þegar bærinn i Göröum
fauk 1 fárviröri, sein yfir gekk á þessum
slóðum. Þar misstu þau hjónin, rúm-
fatnað og annan klæönaö. Matvæli fuku út
i veöur-ofsann. Hjónin stóöu uppi allslaus,
eins og komist er a ’i <'rTu þegar svona er
óstatt eins og þurt ,i átti sér stað.
Vitanlega var þeirn hjónum veitt aö-
stoö, i neyð þe -ra. e:n skyldan bauð.
Knn eru inér i minni. orðin hans Betúels,
er hann sagöi:
,,Þaö var guös miidi aö ekkert slys henti
Þá sem inni i bænurr voru staddir, þegar
þetta skeöi.’’
Þarna var ekki veríð að barma sér, þó
®rin ástæða væri til þvi tjón hjónanna
var tilfinnanlegt. þau sárfátæk fyrirog nú
húsnæðislatis i tiiii i'arna var liorft i
Ijóssins átt. Gtiði þakkað fyrir, að ekkert
'slendingaþættir
slys henti þá sem inni f bænum voru,
hvorki á börnum né fullorðnum. Þetta
fannst fleirum en Betúel. Þetta var
sannarlega furðulegt. Nú eru börnin þau,
sem hér um ræöir, öll ásamt fóstursyni
þeirra hjónanna, oröiö fulloröiö fólk og
velmetnir þjóöfélagsþegnar. Guös bless-
un mun fylgja þeim öllum. Þau heiöruöu
fööur og móöur, meira en i oröi. Ég sem
þessi orö rita, minnist litlu handanna sem
hjálpuðu foreldrum sinum i. lifsbarátt-
unni, hvert eftir sinni getu. Kæri vinur,
Betúel, sál þin er flogin inn i lönd ljóss og
friöar. Þar munt þú óefaö finna þína heitt
elskuöú eiginkonu. Guö er kærleikur.
Kærleikurinn er sterkasta afliö i alheimi.
Þess vegna hljóta þeir sem elskast hér á
jöröu og unniö hafa saman, I blföu og
striöu, án þess aö æörast, fá aö finnast
aftur aö þessu lifi loknu. Saman ber lög-
málsoröin:
„Eins og þú sáir, eins munt þú og upp-
skera.” Vertu sæll, kæri vinur. Þökk fyrir
liöinkynni. Innileg samúöarkveöja, okkar
hjónanna, til barna, tengdabarna og
barnabarna hinna látnu. Guö blessi ykk-
ur öll.
Þuriöur S. Jóhannesdóttir.
Þórarinn E.Jónsson
Minning.
Þin sál er flogin um heimsins haf,
hugljúf minningin ljósiö ber.
Sú minning er björt, sem tdrhreint traf
túlkar mildi, sem veröugt er.
Trúr i störfum þú verkin vannst
vonglaöur jafnan, hreinn i lund.
Trúmaður sannur friðinn fannst
I frelsarans skjóli, á hættustund.
Fæddur 27.8. 1970
Dáinn 17.2. 1980.
Sunnudaginn 17. febrúar s.l. barst okk-
ur sú fregn aö andast heföi niu ára
drengur Þórhallur Sigurösson. Sem ætiö
þegar kunnugur yfirgefur jarövist okkar
þá renna liöin kynni fyrir hugskotssjónum
okkar og spurningar leita á hugann.
Þegar nýir nemendur mættu til leiks i
forskólabekk Eskifjaröarskóla fyrir
röskum þremur árum skar Þórhallur sig
strax úr þeirra hópi. Drengurinn var allur
rýr og pasturslitill, auk þess aö vera
fatlaöur. Hann var mjög máttlltill og
fljótlega alveg bundinn viö hjólastól.
Frá upphafi sinnnar skólagöngu var
Hjartkæri vinur þú horfinn ert,
hismið grafiö, i jaröarskaut.
Traust á guös mildi er mikilsvert,
maðurinn vex i hverri þraut.
Langa ævi, við erfiö kjör
aldrei þú brást, né undan rannst.
t ljósi trúar þin friösæl för,
aö frelsarans boöi störfin vannst.
Þin góövildin hrein, þin gleöin sönn
góöi vinur, ei vissir af
hve oft og tiöum I timans önn
þin tryggö veitti ljós, sem öörum gaf
minningafjöld, á lifsins leiö,
litbrigöi hrein er veittu styrk,
mýkti þaö oft er sárast sveiö
samúö þin hlý og mikilvirk.
Minningin lifir, i sinni og sál,
sólglit trúar, i llfsins raun.
Þin vinátta sönn, ei tómlátt tál.
Traust og viröing þú hlaúst i laun.
Ljósgjöfull varstu vinur minn,
viðkvæmur, saklaus, eins og barn. I ljós-
anna heim munt leiddur inn aö lokinni
göngu, um ævi hjarn.
Ástvinir kveöja, kærleik meö
kæran og mætan vin.
Afa-börnin þin sæl fá séö
hve sólrik og kær er minningin.
Vinir þinir og frænda-fjöid
færandi þakkir, einnig tjá.
Geislandi, bak viö grafartjöld
geymist sú dýrö, er hjörtun þrá.
Þórhallur mikiö fjarverandi vegna veik-
inda, enda fötlunin mun meiri en utan á
sást. Þetta geröi honum erfitt um vik aö
fylgjast meö i námi, ekki sist þegar ofan á
bættist aö þrek hans var lltiö og átti hann
þvi erfitt meö aö einbeita sér lengi I einu.
A þessum fyrstu námsárum virtist Þór-
hallur fremur einþykkur drengur, stund-
um hvassyrtur, stundum bliöur en sjaldan
glaöur. Hann var fremur seintekinn, en
trygglyndur og mat þaö ætiö mikils sem
vel var fyrir hann gert. Hann var mjög
viökvæmur út af fötlun sinni og fann oft
sárt til vanmáttar sins.
öllum sem kynntust Þórhalli hlýtur aö
vera hugstæösú skilyröislausa fórnarlund
sem aöstandendur Þórhalls og þá einkum
7
Þuriöur S. Jóhannesdóttir.
Þórarinn E. Jónsson.
Þórhallur
Sigurðsson