Íslendingaþættir Tímans - 07.03.1984, Blaðsíða 3

Guðmunda Þ. Gísladóttir
Fædd. 24. fcb. 1944.
Dáin. 31. jan. 1984.
Systir mín. Þessi tvö orð hafa ákveðna þýðingu
í huga mínum. Fallegstúlka, dökkhærð, brúneygð
og brosmild. Alúðleg í framkomu. Þrátt fyrir 10
ára aldursmun áttum við margt sameiginlegt. Hún
tók alltaf vingjarnlega á móti mér og gaf sér tíma
til að hlusta á íitlu systur sína, þó hún væri önnum
kafin ung móðir og húsmóðir. Ég passaði stundum
börnin hennar sem urðu eins og systkini mín.
Árin liðu. Ég fluttist til útlanda, eignaðist
fjölskyldu og heimili. Samskiptin minnkuðu, það
varð erfiðara að hittast. Báðar vorum við með
börn, bæði lítil og stór, og það varð lítið úr
bréfaskriftum. En þá sjaldan við hittumst þá fann
ég hve vænt okkur þótti um hvor aðra og hve
skyldar við vorum. Slíkar tilfinningar eru dýrmæt-
ar og gefa manni orku og hugrekki þegar fjarlægð-
in frá föðurlandi og fjölskyldu er mikil.
Mig hefur undanfarin ár dreymt um að fá að
sýna systur minni nýja heimilið mitt. Séð okkur
saman dásama náttúruna, hlæja saman, gráta
saman, ræða sameiginlegt starf okkar. En sá
draumur varð aldrei að veruleika.
Ég kveð Gummu systur mtna hinstu kveðju í
djúpri sorg. Söknuðurinn er sársaukakenndur,
við áttum svo margt ógert saman. Ég þakka fyrir
þá vináttu og umhyggju sem hún alltaf sýndi mér
og fjölskyldu minni.
Ég bið góðan Guð að veita börnum hennar og
föður þeirra, barnabarni, foreldum og ömmu,
öllum ættingjum og vinum, styrk og frið og
huggun í sorg þeirra.
Blessuð sé minning hennar.
Margrét Gyða Gísladóttir Wangen.
Þá hafði hún misst móður sína. Seinna var hún
mikið hjá foreldrum mínum. meðan við systkinin
vorum að alast upp. Og seinustu árin í Skálholts-
vík var hún ráðskona hjá bróður mínum, sem
hafði misst konu sína frá tveimur ungum börnum.
Gunna eignaðist eina dóttur, Guðnýju, sem býr
hér í Reykjavík. Til hennar og eiginmanns
hennar. Benedikts Þórðarsonar fluttist hún árið
1951 og dvaldi hjá þeim eftir það. Aðeins fimm
síðustu vikurnar dvaldi hún á Borgarspítalanum.
I mörg ár hafði hún góða heilsu og gat hjálpað
Guðnýju m eð heimilið, þar sem hún þurfti að
vinna úti. Og í ellinni naut hún frábærrar um-
hyggju og ástúðar allrar fjölskyldunnar þar til yfir
lauk.
Gunna bar alla tíð mikla tryggð til æskustöðv-
anna og fór norður á sumrin meðan hún hafði þrek
til.
Að lokum þakka ég elsku Gunnu alla ástúð við
mig og tryggð við okkur systkinin alla tíð. Guð
blessi hana.
Sigríður J. Jóhannesdóttir.
í minningu Guðmundu Gísladóttur, með
kveðju frá foreldrum, ömmu og börnum og
harnahörnum.
Kæri faðir klökkvi er í hjarta
komin er nú hinsta kveðjustund
Guðmunda, við geymum mynd svo bjarla
er fyrstu árin gekkst við föðurmund.
Mamma vill þér þakka mörgu áriit,
minningarnar yljað fá í dag.
Við trúum þvi að Droltinn þerri tárin
Hann til sín tekur þig um sólarlag.
Amma þakkar allar liðnar stundir,
alltafmun oss ylja minningin.
Síðar munu sœlir endurfundir,
sofðu I friði sólargeislinn minn.
I Hafnarfirði undir þínum hag,
en harður skóli lífið reyndist þó.
Þú áttir gott og göfugt Itjartalag,
og Guð einn veit hvað innifyrir bjó.
Þú ert laus við erfiði og okið,
ekkerl meira angrar huga þinn.
Ævi ungrar konu er itú lokið,
umvefhana elsku Drottinn minn.
Elsku mamma, orðin ekkert megna,
er kveðjum við þig nú i Itinsta sinn.
Höfði drúpum spyrjum við hvers vegna
og tárin falla á hvílubeðinn þinn.
Þú mikli Drottinn megnar allt þinn kraftur.
Þú mildar sárin, Ittigir sefast fljótt.
Elsku mamma, Ó við sjáumst aftur,
og að lokum bjóðum góða nótt.
Karl Vignir Þorsteinsson.
t
Mig langar að minnast vinnufélaga og vinar,
Guðmundu Þ. Gísladóttur.
Gumma, eins og við kölluðum hana, var'fallcg
stúlka og indæl, sem ekki var hægt annaðen þykja
vænt um og það þótti okkur öllum, scm unnum
með henni á húðlækningadeildinni á Vífils-
stöðuni. Hún vargóður sjúkraliði, scm gaman var
að vinna með.
Ekki var ævin löng, aðeins tæp 40 ár, er hún var
kölluð burtu og hennar tími á jörðinni liðinn.
Kallið er komið
kontiit er nú stundin
yinarskihtadar viðkvœm stund.
Vinirnir kveðja
viniitn siim látna
er sefur hér hinn síðasla blund.
( V.Briem.)
Ég veit. að hennar er sárt saknað af mörgum.
En höfum það hugfast, að nú líður henni vel. Ég
bið góðan guð að styrkja börnin hennar, ömmu-
barnið. sem hún var svo hreykin af, foreldra og
aðra ættingja.
Megi henni vegna vel í landi Ijóss og friðar.
Fyrir hönd okkar samstarfsfólks hennar á
Vífilsstöðum kveð ég hana með þessu versi:
„Far þú í friði
friður Guðs þig blessi.
Hafðti þökk fvrir alll og allt.
Gekksl þú með guði,
guð þér nú fylgi,
Itans dýrðarhnoss þú liljóta skalt."
(V. Briem.)
Blessuð sé minning hennar.
Olafía Ingvarsdóttir.
Leiðrétting
í minningargrein um Kristínu J. Guðmunds-
dóttur, sem birtist í íslendingaþáttum 8. febrúar
sl., 6. tbl., urðu tvær villur, sem þarf að leiðrétta.
Fyrir framan greinina er rétt farið með fæðingarár
Kristínar. Inni ígreininnierhinsvegarsagtaðhún
hafi fæðst þ. 27. nóv. 1984, en á að sjálfsögðu að
vera 1894. Þá er síðar í greininni sagt frá því að
harðindaárin í kringum 1920 hafi lagst þungt í
Laxdælinga. Þar á að standa að þau ár hafi lagst
þungt á Laxdælinga.
íslendingaþættir
3