Íslendingaþættir Tímans - 07.03.1984, Blaðsíða 5

Oddný Sigurrós
Sigurðardóttir
Fædd 30. september 1890
Dáin 15. janúar 1984
Oddný Sigurrós Sigurðardóttir, fyrrum hús-
móðir í Bakkakoti í Skagafjarðarsýslu, andaðist á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri hinn 15. janú-
ar og var kvödd hinstu kveðju frá Akureyrarkirkju
21. sama mánaðar. Þann dag var bjart og fagurt
veður, sem mjög var í samræmi við lífsviðhorf og
andlegt atgervi þessarar látnu merkiskonu. Lífið
hafði ekki alltaf farið um hana mjúkum höndum,
en þrátt fyrir ýmsan mótgang, áföll og sorgir hafði
hún aldrei látið bugast, heldur varðveitt sálarstyrk
sinn og trú á hið góða til síðustu stundar. Henni
hafði verið gefið mikið þrek sem entist henni vel
og lengi. Vinnudagurinn varð líka langur og því
var hvíldin orðin kær, er hún féll frá nokkuð á 94.
aldursári sínu.
Oddný Sigurrós var vestfirsk að ætt og uppruna.
Hún fæddist á Sæbóli á Ingjaldssandi 30. septem-
ber 1890 og var fyrsta barn foreldra sinna, sem
voru hjónin Dagbjört Helga Jónsdóttir, ættuð úr
Dýrafirði, og Sigurður Ólafsson, ættaður frá
Breiðafirði. Yngri börn þeirra hjóna voru Rafn
Alexander, lengi skipstjóri á Kötlu og fleiri
skipum, ogÓlafía, lengi húsmóðir á Sauðárkróki.
Þau Dagbjört Helga og Sigurður voru fremur
fátækt fólk, en bráðdugleg og útsjónarsöm við að
bjarga sér og sínum. Þau dvöldust í húsmennsku
framan af, en bjuggu síðan búi sínu á Ketilseyri í
nokkur ár. Sigurður stundaði löngum sjó, svo sem
títt var þar vestra, og lá hvergi á liði sínu.
Dagbjört var þá heima með börnin, sem snemma
reyndust samhent, dugleg og mannvænleg. En
brátt dundi yfir reiðarslag, er heimilisfaðirinn
drukknaði af skipi sínu árið 1906. Lauk þá brátt
búskap fjölskyldunnar á Ketilseyri og fluttist
Dagbjört með börnin til Þingeyrar, þar sem
auðveldara var um atvinnu.
Oddný Sigurrós fór að vinna fyrir sér frá
barnsaldri og dvaldist á ýmsum stöðum í nágrenni
móður sinnar, þar til hún réðst í vist til kaup-
mannshjóna norður á Sauðárkróki. Dvaldist hún
þar í nokkur ár og undi vel hag sínum. Móðir
hennar og systir fylgdu brátt eftir og settust líka
að á Sauðárkróki. í Skagafirði kynntist Oddný
jafnaldra sínum, Hjálmari Jónssyni frá Bakkakoti
í Vesturdal, hinum ágætasta manni. Þau felldu
hugi saman og gengu í hjónaband árið 1917. Hófu
þau síðan búskap í Bakkakoti, þar sem foreldrar
Hjálmars höfðu áður búið, þau Helga Hjálmars-
dóttir frá Bakkakoti og Jón Jónsson frá Tungu-
hálsi. Vegnaði þeim Oddnýju og Hjálmari vel um
skeið, enda samhent og dugleg í besta lagi. Þau
eignuðust fjögur börn. Einn som misstu þau
ungan, en upp komust Sigurður Helgi, húsasmiður
á Akureyri, Helga, húsmóðir á Akureyri, og Jón
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Rafnar, sem var skólastjóri í Skógum og er nú
fræðslustjóri á Suðurlandi. En eftir góðan búskap
í Bakkakoti í nokkur ár, sóttu veikindi og aðrir
erfiðleikar að þessum ungu hjónum. Loks veiktist
Hjálmar hastarlega af lungnabólgu, sem í þá daga,
var oft banvæn, og andaðist hann eftir skamma
legu vorið 1922.
Oddný stóð þá ein uppi með þrjú ung börn og
átti úr vöndu að ráða. Hún ákvað að freista þess
að halda búskapnum áfram og hafa börnin hjá sér.
Til hennar réðst þá Stefán Jóhannesson, mikill
öðlingsmaður, sem reyndist henni vel í hvívetna.
Þau gengu í hjónaband sumarið 1923. Börn
eignuðust þau fimm. Tvö dóu ung, en upp komust
Hjálmar Alexander, húsasmiður í Kópavogi,
Aðalbjörg Sigrún og Dagbjört Hrefna, sem báðar
eru húsmæður í Reykjavík. Með Stefáni kom og
í heimilið móðir hans, Guðrún Björg Guðmunds-
dóttir frá Geirmundarhóli. Þau Oddný og Stefán
bjuggu síðan í Bakkakoti samfleytt til 1938, en
dvöldust við vinnu á ýmsum stöðum í Skagafirði
næstu ár. Lengst af áttu þau þá heima á Hofi, sem
var smábýli skammt frá Varmahlíð. Loks fluttust
þau svo til Akureyrar árið 1949 og eignuðust þar
eigið húsnæði bráðlega. Einnig þar var haldið
áfram við margvísleg störf, meðan þrek framast
leyfði. Til Akureyrar sóttu þau gjarna heim börn
og barnabörn sem og aðrir ættingjar og vinir af
fjarlægari slóðum. Þá nutu þau hin síðari ár
sérstakrar umhyggju og umönnunar þeirra barna
sinna, sem á Akureyri dveljast, og venslafólks
þeirra. Verður sú aðstoð seint metin að verð-
leikum.
Þegar Oddný Sigurrós var komin yfir nírætt, fór
þrek hennar að dvína og heilsu að hraka, svo að
hún gat ekki lengur haldið eigið heimili. Fór hún
þá á Elliheimilið í Skjaldarvík ásamt Stefáni vorið
1982. Þar leið henni, eftir atvikum vel, þótt ekki
festi hún verulegt yndi á þeim stað. Skömmu eftir
síðustu áramót fór hún á Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri og þar andaðist hún eftir skamma dvöl.
Nú þegar Oddný Sigurrós er horfm okkur
sjónum yfir móðuna miklu, lifir eftir minningin
um hana sem einstaklega glæsilega og heilsteypta
konu. Hún var sérstaklega vel af guði gerð í alla
staði, dugmikil, glaðvær og bjartsýn. Aldrei lét
hún bugast, þótt á móti blési, heldur varðveitti
heiðríkju hugans og óbilandi sálarstyrk til hinstu
stundar. Hún var alla tíð áhugasöm við vinnu og
verkhög með afbrigðum. Þá var hún orðhög í
besta lagi og lágu orðtök og spakmæli henni létt á
tungu. Ljóðelsk var hún og kunni mikið af
kvæðum, sem hún fór gjarna með. Þá las hún
jafnan mikið í góðum bókum, þegar næðisstundir
gáfust. Létt var henni líka um að skrifa og ritaði
til dæmis fyrir nokkrum árum ágætar endur-
minningar frá æskuárum, sem birtust í Tímaritinu
Heima er best. Þannig lagði hún gjörfa hönd á
fjölmargt og reyndist í hvívetna traustur fulltrúi
þeirrar aldamótakynslóðar, sem með elju og
atorku lyfti þjóðinni og færði flest til betri vegar í
landi okkar.
Við sem þekktum þessa merku konu minnumst
hennar með sérstakri virðingu og þakklæti. Eink-
um minnumst við margra ánægjulegra samfunda
með henni, er hún heimsótti okkur í Skógum við
fermingar og önnur tækifæri. Slíkar stundir voru
okkur jafnan dýrmætar og munu jafnan í endur-
minningunni sveipaðar fegurð og birtu, er lýsir
leiðir um ókomin ár. Við sendum Stefáni afa
innilegar samúðarkveðjur og þökkum ógleyman-
leg kynni við ömmu á Akureyri.
Guð blessi minningu hennar.
- Systkinin frá Skógum.
Þeir sem
skrifa minningar-
eða
afmælisgreinar í
íslendingaþœtti,
eru vinsamlegast
beðnir um að skila
vélrituðum
handritum
5