Heimilistíminn - 03.04.1975, Qupperneq 5

munkur. Eins og önnur undrabörn var
hann sannfæröur um aö sér heföi veriö ýtt
út I þetta allt, án þess aö geta nokkru
ráöiö sjálfur. Auk þess olli þaö honum
vonbrigðum, aö tónlistarmenn voru ekki
mikils metnir i þá daga.
Liszt heyröi Paganini leika I fyrsta sinn
áriö 1831, og varö gjörsamlega hug-
fanginn. Hann hlustaöi á tónlistina og
veitti þvi athygli, hvernig Paganini kom
fram gagnvart áheyrendum. Hann geröi
sér enga grein fyrir þvi, aö hann gat sjálf-
ur náö v’aldj yfir áheyrendum og tók að
æfa sig daga og nætur. Um þessar mundir
eignaðist hann einnig vini meðal ungra
tónlistarmanna i Paris, einkum voru þeir
Berlioz og Chopin vinir hans. Og hann
hitti Marie d’Agoult greifynju.
Hún var sex árum eldri en Liszt, gift og
þriggja barna móöir. En henni leiddist
meö miöaldra eiginmanni sinum og i dýr-
legri höll. Hún kunni betur við sig innan
um listamennina i rómantlsku umhverfi.
Hún var greind,vlðlesin og falleg.
Eftir fyrsta fund þeirra Liszts, skrifaöi
hún eftirfarandi um hann: — Hann var
eitthvað svo fjarrænn, aö mér datt helzt i
hug, aö hann væri einhver goöumborin
vera, sem brátt sneri aftur til óþekkts
heims.
En Liszt sneri ekki aftur til neins
óþekkts, þvert á móti gerðist hann tiður
gestur hjá greifahjónunum, bæöi i Paris
og á sveitasetri þeirra. Brátt yröu þau
Maria yfir sig ástfangin hvort af ööru.
Þegar þau gátu ekki veriö saman,
skrifuöust þau á. í einu bréfanna bar Liszt
fram bón: — Skrifaðu mér oft. Þú skrifar
svo dásamlega, svo beint frá hjartanu og
hvert orö brennur sem eldur hiö innra.
Nokkrum mánuöum siöar skrifaöi hann:
— Verum hvort ööru allt. Flýjum langt
burt úr þessum heimi, lifum, elskum og
deyjum, aöeins fyrir hvort annaö.
Kameliufrúin
1 ágúst 1835 yfirgaf Marie mann sinn og
fór með Liszt til Genfar. 1 desember sama
ár fæddist dóttir þeirra, Blandine. Þau
voru óskaplega hamingjusöm. Þaö skipti
þau engu máli, aö heima i Paris var litið á
þau nánast sem glæpamenn. Þau áttu
litinn hóp góðra vina i Genf. Vinirnir
voru allir listamenn.
Liszt kenndi á pianó og nam heimspeki
viö háskólann. Marie las og þýddi bækur.
Smátt og smátt tók hún aö móta lif Liszts
eftir sinu höföi. Hún hvatti hann til aö
einbeita sér aö tónsmiðum og Liszt haföi
ekkert á móti þvi aö vera undir áhrifum
hennar. Þegar hann þurfti á aðdáun aö
halda, gat hann gripið til nemenda sinna.
George Sand og Chopin komu I
heimsókn til þeirra og siöar endurguldu
þau heimsóknina og fóru til Nohant i
Frakklandi. Um þessar mundir lék Liszt
talsvert opinberlega. Hann stóö i eins
konar pianóeinvigi við mann aö nafni
Thalberg, sem álitinn var standa jafn-
fætis Liszt hvaö pianóleik varöaöi. Báöir
héldu hljómleika i París og loks léku
þeir saman. Liszt var einróma lýstur
sigurvegari I þessari óopinberu keppni og
sneri aftur til Marie.
Þau fluttu lengra suður á bóginn og
settust aö viö Como-vatn á ítaliu, þar sem
yngri dóttir þeirra, Cosima, fæddist I
desember 1837.
En nú tók Liszt aö leiöast. Þaö var
tilbreytingarlaust til lengdar að sitja og
gera ekkert annaö en skrifa tónlist. Hann
þráöi spennuna samfara þvi aö koma
fram fyrir áheyrendur. í april 1838 fór
hann i fyrsta sinn siðan hann var barn, til
Ungverjalands, til að halda hljómleika til
styrktar fórnarlömbum mikilla flóöa i
Dóná. Honum var fagnað með geysilegri
hrifningu.
Þótt hann skrifáöi Marie á hverjum
degi, fjarlægöist hann æ meira það lif,
sem hún hafði skipulagt honum til
handa. Nú hófst lif hans sem
ferða-pianóleikari og þaö varöi i tiu ár. Á
þessum tima lék hann I hverri einustu
höfuðborg Evrópu og aldrei skorti
umhverfis hann fagrar konur. Marie
Duplessis, kameliufrúin fræga, feröaöist
meö honum um tima, einnig dansmærin
fagra, Lola Montez, sem eitt sinn ruddist
Inn I kvöldveröarboö, þar sem Liszt var
heiðursgestur og stökk upp á borðið til aö
ná taki á honum!
Marie d’ Agoult hélt valdi sinu yfir Liszt.
5