Heimilistíminn - 03.04.1975, Side 6

Þessi atburður leiddi til endanlegs
aðskilnaðar þeirra Marie. HUn sneri aftur
til Parisar til að skapa sér og börnunum
þremur, en þeim Liszt hafði fæðst sonur
1839 framtið. Hún gerðist atvinnurit-
höfundur. Undir Karlmannsnafninu Dani-
el Stern, gaf hún út bókina „Nelida”, sem
var I rauninni illa dulin saga sambúðar
hennar með Liszt. Hann fyrirgaf henni
aldréi, að setja þannig fram einkalff
þeirra fyrir almenningssjónir.
Hamingjutimar
Skömmu eftir að þau skildu að skiptum
breyttist hagur Liszt. Hann fór til Þýzka-
lands sem hljómsveitarstjóri og
sviðsetjari við óperuna i Weimar og bjó i
6
þrjá mánuöi á ári hverju i litla bænum,
sem hann hafði gert eina af mestu
tónlistarmiðstöðvum landsins. Hinn hluta
ársins ferðaðist hann og 1847 hitti hann
konu, sem átti eftir að skipta hann miklu
máli i lifinu.
Carolyne von Sayn-Wittgenstein var
dóttir pólsks aðalsmanns, gift rússnesk
um herforingja. Þau hittust, þegar Liszt
lék i Kiev og hélt til á sveitasetri hennar
um tima. Þegar þau sneru aftur til
bæjarins, var greinilegt, að nú var hann
enn á ný undir áhrifum ráðrikrar konu.
Lif hans var aðbreytastá ný. Hann átti aö
einbeita sér að starfinu i Vin. Hann átti að
hætta að ferðast og koma fram opinber-
lega en semja og kenna i staðinn.
Prinsessan vildi að þau byggju saman i
Weimar og giftu sig um leið og hún fengi
skilnað.
Til að allt liti betur út, bjuggu þau sitt i
hvoru lagi I byrjun, hann á hóteli I
Weimar, en hún tók á leigu hús. En ekki
leið á löngu, unz hann flutti til hennar.
Þau bjuggu þar með indælli tiu ára dóttur
prinsessunnar, Marie og skozkri
barnfóstru hennar, ungrú Anderson. Liszt
varð einnig hugfanginn af barnfóstrunni
og var sifellt að skrifa henni svolitil bréf.
Meðan Liszt bjó I Weimar endurnýjaði
hann vináttuna við Richard Wagner, sem
dáði mjög og sviðsetti margar af óperum
hans. Þarna samdi hann einnig margar af
hinum frægu, ungversku rapsódium sin-
um.
Prinsessan vildi endilega að dætur
Liszts byggju hjá þeim öðru hverju og
Blandine og Cosima voru loks sendar til
Berlinar til tónlistarnáms. Þar leigðu þær
hjá von Bulow-fjölskyldunni og innan
skamms giftist Cosima Hans von Bulow,
einum af nemendum Liszts.
Ef til vill var þetta hamingjusamasta
timabil I ævi Lizsts. Hann naut velgengni
og mikillar virðingar og var ánægður með
að lifa llfinu eins og prinsessunni
þóknaðist, að minnsta kosti framan af.
En undir árslok 1858 kom flökkuþráin
yfir hann á ný. Prinsessan fluttist með
honum til Rómar, þar sem frómlegt
trúarlif heillaði Liszts enn einu sinni.
Þegar þau fengu tilkynningu um það
daginn fyrir brúðkaupið, að skilnaði
hennar hefði enn verið frestað, lýsti Liszt
þvi yfir, að hann ætlaði að gerast prestur
og varð það 1865.
Ástin varð hans bani
Það virðist hljóma undarlega — prestur
með ástkonu, sem bjó I sömu borg, — þó
tekið skuli fram, að hann lofaði aldrei að
lifa i hreinlifi — prestur, sem átti þrjú
börn utanhjónabands einhvers staðar I
Evrópu og prestur, sem kenndi á pianó og
hélt hljómleika.
Hann fór oft aftur til Weimar og einnig
um Búdapest, þar sem hann stjórnaði
tónlist Wagners. Um þær mundir bjó
Cosima dóttir hans með Wagner og hafði
yfirgefið mann sinn. Prinsessa von
Sayn-Wittgenstein var orðin ekkja, en
ekki var talað meira um giftingu þeirra
Liszts. Hún bjó I Róm, I ibúö, þar sem
dagsbirtu og hreinu lofti var meinaður
aðgangur. Þegar Liszt var I Róm,
heimsótti hann hana á hverjum degi og
þegar þau voru aöskilin, skrifuðust þau
jafnan á. En hún réði ekki lengur yfir hon-
um.
Samt sem áöur var hann ekki laus viö
vandamál sin af kvennavöldum. Þegar
hann var 58 ára, hét einn nemenda hans I
Weimar Olga Janina. Hún var fölleit og
falleg 19 ára kósakkastúlka, sem varö
yfir sig ástfangin af honum, og vann bug á