Heimilistíminn - 03.05.1979, Síða 5

Tóku að vinna fyrir sér
Nú var ekki um annað að gera fyrir þá,
sem eftir lifðu, að reyna að bjarga sér.
Tvíburarnir fetuðu f fótspor fööur sins og
gerðust fiskimenn, og eftir fáein ár tókst
þeim að kaupa áér bát. Þeir tóku aö kaupa
og selja matvöru, og með þvi aö leggja
töluvert á, fengu þeir eitthvað i sinn hlut.
Þeir höfu lika vit á að notfæra sér at-
hyglina, sem þeir alls staðar vöktu Sögur
um þá bárust til hirðar Rama III konungs
i Bangkokoghann sendi eftir bræðrunum.
Tviburarnir voru óú 14 ára gamlir, og
heimsóknin til konungs var likust ævin-
týri. Konungurinn lét spyrja þá fjölda
spurninga.og aö heimsókninni lokinni
leysti hann þá út með dýrmætum gjöfum.
Eftir heimkomuna fór fólk að koma aö
langar leiöir til þess að sjá þá, og almennt
var litiö á þá sem guðdómlegar verur.
Konungurinn hafði heldur ekki gleymt
þeim, og þegarhann tveimur árum siðar
bjóst til farar til nágrannalandsins Koch-
in — Kina ákvað hann aö tviburarnir
skyldi veröa i fylgdarliðinu. Þvi miöur
vöktu þeir ekki eins mikla athygli og hann
hafði vonað. Þegar gestirnir fengu eftir
þriggja vikna biö f Saigon leyfi til þess að
heimsækja gömlukeisaraborgina Hué, lét
konungurinn sér næga aö segja að nóg
væri um svona tvibura i landi hans. Ef
dæma má af gömlum heimildum, var
hann þó sá eini, sem lét sér fátt um finnast
að hitta tvíburana. Þegar þeir óku inn í
Saigon vakti það svo mikiö uppþot að lög-
regla varö að berja niður óðan lýðinn.
fóru, þá 18 ára gamlir. Henni hafði veriö
heitið f járhagsstuðningi, ef húngæfi sam-
þykki sitt, og einnig að þeir myndu koma
aftur eftir tvö og hálft ár.
Þeir áttu þó aldrei eftir aö lita Slam
auagum, og það liðu mörg ár, þar til þeim
tókst sjálfum að kom þvf til leiðar að
„fyrirtækið” sendi móður þeirra 500
dollara í greiöslu, eins og lofaö hafði
veriö.
I 138 dagavoruEngogChang á leiöinni
til Boston með skipi Coffins og tlmann
5
Chang og Eng áriö 1839, þegar þeir voru
28ára. Changheldur á bæklingi, sem þeir
seldu gjarnan á sýningunum, og I var
m.a. mynd af þeim sjálfum.
Nú vaknaði skyndilega áhugi drengj-
anna á aö fá að sjá meira af umheimin-
um. Félagi Hunters fékk konunginn til
þess að veita fararleyfið. Það var
bandariskur skipstjóri, Coffin að nafni,
sem var vopnasali og vinur konungsins.
Þetta „fýrirtæki” Hunter-Coffin, sem
bæðurnir áttu eftir aö tala um með bitur-
leika, fékk þvf að lokum framgengt, aö
Nok samþykkti árið 1829 að bræöurnir
færu frá henni. Hún stóö á hafnarbakkan-
um og vinkaði sonum slnum, þegar þeir
Draumur um Ameríku
Þessi mánaöarferö olli þó straumhvörf-
um I lifi Engs og Changs. Þeir fengu
þarna smjörþefinn af heiminum utan
heimaborgar sinnar. Þeir mundu nú allt I
einu eftir þvi, sem Robert nokkur Hunter
hafði sagt þeim um Ameriku. Hunter var
skozkur kaupsýslumaður, sem ferðaöist
um ÍSiam. Þarhaföi hannorðið fyrir tölu-
verðu áfalli er hann kom til Meklong.
— Ég vissi ekki hvaða dýr það var, sem
ég sá allt í einu á sundi i anni. Þaö haföi
tvö höfuö og f jóra handleggi, sagöi hann
síðar.
ivaupsýslumaöurinn sá þega, að þetta
„dýr” gatorðið söluvara á Vesturlöndum.
Hann kom sér i mjúkinn hjá fjölskyld-
unni, en mamma Nok var algjörlega á
móti þvi að láta drengina frá sér. Sjálfir
höföu þeir heldur engan áhuga á að yfir-
gefa veiðiskapinn, en þeir höföu selt gjaf-
irnar, sem þeir fengu ihöll konungsins og
keyptsér sitt af hverju til útgeröarinnar.
Svo bættistþaö enn við, aö Rama konung-
ur bannaði þeim að fara úr landi.