NT - 08.06.1984, Blaðsíða 3

fíF Föstudagur 8. júní 1984 3
Ll ÁBÓT Ferdir o frístundir “■ .
stráká hefur síðastliðin ár náð
tísku og vinsældum á nýjan
leik, og bera tískublöð heims-
borganna þess glöggt merki.
Bítlaæðið
Það veit víst hvert
mannsbarn, sem komið er til
vits og ára, hvaða bylting átti
sér stað i heimi popp-tónlistar-
innar í byrjun sjöunda ára-
tugarins, þegar fjórmenn-
ingarnir frá Liverpool, The
Beatles, geystust fram á sjón-
arsviðið. Ekki skal rakin hér
sú bylting, sem varð á dægur-
tónlistinni sjálfri, er bítlarnir
settust við stjórnvöldin. Þessi
tími var ekki siður tími upp-
reisnar og byltingar gegn full-
orðna fólkinu og þjóðfélaginu.
Gagnger umbreyting kom
hressilegafram í öllum klæða-
burði og útliti ungs fólks þessa
ára. „Bítlaæðið" svokallaða
var í algleymingi um miðjan
sjöunda áratuginn. Ráða-
menn bítlanna ákváðu útlit
þeirra, þegar þeir komu opiri-
berlega fram. Leðurjökkum
rokkáranna var kastað og búið
tii alveg nýtt útlit, sem náði frá
toppi til táar. Fátt sem ekkert
minnti á stjörnur áranna á
undan. Hárið var látið síkka
og brillantinglösin látin ryk-
falla.
[ augum fullorðna fólksins
var hárlubbi bítlanna sóða-
legur og jafnvel lúsugur, og
nægði þá sú staðreynd, að
eyrun voru nú hálffalin í hára-
flóðinu. Strákar börðust oft
með klóm og kjafti fyrir dýr-
mætum bítlalubbanum, þegar
íhaldsamír foreldrar, sem
hugsuðu um gömlu, góðu
herraklippinguna, vildu fá að
ráða. Á þessum árum mátti oft
lesa ógnvekjandi slúðursögur,
af hinum ýmsu aðferðum feðr-
anna við að klippa og skera
hár af bítlaóðum sonum
sinum. Það voru ekki bara
ungu mennirnir, sem létu hárið
vaxa niður í augu, því nú voru
allar stelpur með síðan ennis-
topp. Dæmigerð bítlajakkaföt
voru kragalaus, jakkinn
hnepptur frá hálsi og niður úr,
buxurnar þröngar og stuttar,
svo vel sást í „bítlaskóna",
■ „Bítlarnir i kragalausu jakkafötunum, þröngu, stuttu buxunum og svörtu, támjöu
skönum“.
við Laugarveginn, þótti þeim
þessi þverröndótta teygja
minna á peysu eins úr Rolling
Stones.
„Blómabörn11
Á uppgangstímum seinni
hlutar sjöunda áratugarins,
þegar hagvöxtur var mikill, eru
skraut og glysgirni í hávegum
höfð sbr. hippatímabilið svo-
kallaða. Hipparnir, sem köllu-
ðu sig gjarnan blómabörn,
vildu sýna ríkjandi þjóðfélag-
skipan í tvo heimana, hinu
sívaxandi lífsgæðakapph-
laupi í neyzluþjóðfélaginu.
Þeir vildu hverfa aftur til náttúr-
unnar, og nældu f indversku
bómullarmussuna barmmerki
áletriíðum kjörorðunum: ást,
friður, frelsi, bræðralag. Á
þessum árum skein hvað
skærast stjarna hljómsveita
eins og Grateful Dead, Crosby
Stills Nash and Young, Jeffer-
son Aeroplane, Jimi Hendrix
og Janis Joplin, svo einhver
nöfn séu nefnd. Hljómsveitas-
tjörnurnar skreyttu sig gylltum
keðjum og festum, fötin voru í
öllum regnbogans litum, hárið
sítt og strítt, ennisbandið varð
ómissandi, og „Kristssandal-
ar“ reyrðir um ökklann.
Hver man ekki eftir Kalla í
Flowers í bómafötunum, spil-
andi lagið um hippaparadísina
í San Fransisco? Eða sjáið
þið ekki fyrir ykkur nýútsprung-
in íslenzk blómabörn, sitjandi
í Bakarabrekkutúninu, í græn-
um hermannajakka með
friðarmerkið málað á bakið,
horfandi með góðlátlegum
fyrirlitninga svip á maura
hversdagslífsins. Á tímum
blóðugs stríðs í Vietnam, hélt
hippamenningin innreið sína
San Francisco borg, sem varð
höfuðból hippanna. Þótt eitt
megininntak hippamenningar-
innar hafi verið uppreisn gegn
staðlaðri tízku, tókst tízk-
uheiminum samt að aðlaga
sig á svipstundu og framleiða
fjölbreytta hippatízku. Eins og
fyrr sagði varð klæðnaðurinn
afar skrautlegur, en frjálslegur
og um leið þægilegur. Öll
gerviefnin, sem einkennt
höfðu fatnað sjöunda ára-
tugarins, urðu að láta í minni
pokann fyrir lífrænum efnum,
támjóa, svarta, með teygju á
hliðunum. Það var enginn
maður með mönnum, sem
ekki átti „lakkrísbindi“ og næl-
onskyrtu, rétt eins og bítlarnir
sjálfir tróðu upp í. En bítlarnir
þorðu einnig að klæðast þunn-
um peysum við jakkaföt, og
var kannski fátt í fatatískunni
á þessum árum, sem sló eins
í gegn og einmitt þessar
svörtu rúllukragapeysur. Er
ekki ólíklegt að Frank Sinatra
hafi orðið fyrir áhrifum þessa
tískufyrirbæris, því síðar sást
hann oft klæddur rúllukraga-
peysu við jakkafötin, er hann
söng opinberlega.
„Go-go píur
og Tempópeysur“
En hvernig voru „bítlastelp-
urnar“ klæddar? Vinsælustu
hljómsveitum þessara ára
fylgdu oft svokallaðar „go-go“-
stelpur, sem dönsuðu og dill-
uðu sér, oft þrjár í hóp, hjá
stjörnunum. Þessar stelpur
urðu gangandi sýníngarstúlk-
ur kvenfatatískunnar, ásamt
fylgimeyjum stjórstjarnanna.
Tískuklæðnaðurinn var mini-
kjóll, ermalaus með rúllu-
kraga, blúdusokkabuxur og
hvít glansandi og krumpuð
vinyl-stígvél. Augnmálningin
varð meiri og svartari, um leið
og varaliturinn fölnaði og varð
jafnvel hvítur. Stelpur á íslandi
notuðu gjarnan sinkpasta úr
apótekinu til að fegra varirnar!
Miðpunktur tískunnar var
London, og hín nýja tíska
breiddist óðfluga út um áifur
og lönd. íslenskir táningar
æptu á föt í anda bítlatískunn-
ar, en oft urðu hinir íslensku
unglingar að láta sér nægja að
dreyma um tískuvarning úr
Carnaby-stræti, því hérlendis
var fataúrvalið af skornum
skammti á fyrstu árum bítla-
tískunnar. Tempópeysurnar
áðurnefndu fundu tempo-
strákarnir í lítilli kvenfatbúð

Félagsheimilið Árnes
Gnúpverjahreppi, sími 99-6044
Árnes er veitingastaður í þjóðbraut. í næsta nágrenni er Þjórsárdalur,
Þjóðveldisbær o.fl. áhugaverðir staðir.
Veitingar - svefnpokapláss - bensínsala
ESSO þjónusta
HOTELIÐ FLUÐUM
Hrunamanna hreppi
Árnessýslu
Býður upp á gistingu og veitingar í
ágætum húsakynnum.
★
Rúmgóðir salir til ráðstefnu- og
fundahalda.
★
- Sundlaug og golfvöllur -
★
VERIÐ VELKOMIN
Sími 99-6630