NT - 26.06.1984, Síða 11

■ „Að mínu mati þyrfti
að leggja kapp á að eyða
umframbirgðum með út-
flutningi fyrir næstu slát-
urtíð svo eðlilegt jafnvægi
skapist á markaðinum og
neytendur þurfi ekki að
kaupa gamalt kjöt á
hverju hausti, þó á útsölu
sé.“
byggja yfir og sjá þeim fyrir
atvinnu. ef þeir yrðu vegna
opinberra aðgerða flæmdir frá
eignum sínum og heimilum.
Hræddur er ég um að þá
kæmu upp fleiri risavaxin
vandamál, en nú er við að
glíma, jafnvcl þó ýmsum þyki
þau nógu mikil nú í dag.
Þá má minna á þá sjálfræðis-
sviptingu sem í slíkum aðgerð-
um felst. En mér er spurn, eru
engar atvinnustéttir aðrar sem
eru baggi á þjóðfélaginu?
Hvað um alla heildsalana? Er
nauðsynlegt að binda eins mik-
ið fjármagn og mannafla við
innflutning á vörum til landsins
og nú er? Hvað segja Neyt-
endasamtökin með Jón Magn-
ússon í fararbroddi um það?
Væri ekki verðugt verkefni
fyrir hann að athuga þá hluti
fordómalaust í stað þess að
rægja landbúnaðinn og
bændur? Eða skiptir það
kannski engu máli þó innflutt-
ar vörur kosti miklu nreira en
nauðsynlegt er? Getur ekki
verið að þar væri hægt að spara
mikið, jafnvel meira en í land-
búnaði? Er þjóðhagslega rétt
að binda það feikna fjármagn
í bankabyggingum sem gert
hefur verið á undanförnum
árum? Væri ekki hægt að
fækka bankastarfsmönnum
talsvert?
Það er svo sér kapituli með
Seðlabankabygginguna og það
fjárbruðl sem þar viðgengst.
Það er reginhneyksli. Seðla-
bankastjóri predikarsýnkt og
heilagt sparnað hjá alrrienningi
en stendur sjálfur fyrir meira
fjárbruðli en þekkst hefur í
sögunni. Hvaðan er það fé
komið sem lagt hefur verið í
Seðlabankabygginguna? Er
það kannski uppskera af vaxta-
okri síðustu ára?
Vaxtafrelsi fráleitt
Ég álít það fráleitt að gefa
Þriðjudagur 25. júní 1984 11
■ „Það myndi kosta þjóðarbúið mikið fé ef kaupa ætti til landsins alla þá matvöru sem bændur
leggja til.“
bönkunum frelsi til að ákveða
sjálfir vexti. Enda hefur það
leitt til mikillar hækkunar á
vöxtum á nokkrum mánuð-
um, án þess að skila sér að
nokkru verulegu leyti í auknu
sparifé eins og fólki var talin
trú um. Það var búið að segja
fólki að vextir yrðu lækkaðir í
takt við verðbólgustigið, en
það hefur verið svikið og síðan
hefur verðbólgan hætt að
lækka, enda voru háir vextir
snar þáttur í verðbólgunni.
Hér þarf að mínu áliti að grípa
rösklega í taumana ef verð-
bólgan á ekki að aukast aftur.
Hvernig stendur á því að það
erekki hægt að lækka vöruverð
á innfluttri vöru og flutninga-
gjöld til landsins þrátt fyrir svo
mikla vaxtalækkun sem varð á
síðari hluta ársins 1983? Nefna
■ „Er nuuösynlegt að
binda eins mikiö fjármagn
og mannafla við innllutn-
ing á vörum til landsins og
nú er?“
mætti fleiri atvinnugreinarsem
ekki eru líklegar til að auka
hagvöxtinn, þótt hér skuli
numið staðar að sinni.
Þær árásir sem að undan-
förnu hafa verið gerðar á
vinnslustöðvar og sölukerfi
landbúnaðarins eru að veru-
legum hluta byggðar á van-
þekkingu og ósanngirni. Þær
eru fyrst og fremst ætlaðar til
að vekja tortryggni. Það fer
ekki á milli mála að þeim er
stjórnað af fégráðugum eigin-
hagsmunamönnum sem sjálfir
vilja kornast í þá aðstöðu að
geta ráðið sem mestu um milli-
liðakostnaðinn. Eða halda
menn kannski að það sé gert af
umhyggju fyrir neytendanum?
Það er ekki þar með sagt að
engu megi breyta og ekkert
megi endurskoða í sölumálum
landbúnaðarins. Þau eru eins
og önnur mannanna verk ekki
gallalaus eða óumbreytanleg.
En ég er sannfærður um að
það er bæði neytendum og
bændum fyrir bestu að sölu-
málin séu áfranr í höndunr
bænda og samtaka þeirra.
Fyrst og fremst af því að það
eru hagsmunir bænda að geta
boðið neytendum sem bestar
vörur fyrir sem hagkvæmast
verð. Með því tryggja þeirsölu
afurða sinna. En það eru vissir
þættir sem bændur ráða ekki
yfir. í sambandi við kjötið eru
það til dæmis vinnutaxtar í
sláturhúsi, frystigjöldin, fiutn-
ingskostnaður og álagning
verslana. Þetta eru allt stórir,
liðir í verði vörunnar.
Loks vil ég skora á bændur
að minnka mjólkurframleiðsl-
una svo hún sé ekki langt
umfram þarfir neytendanna.
Með því myndi þörfin fyrir
útflutningsbætur stórminnka
og ríkissjóður spara fé. Ég vil
einnig skora á þá senr hafa
staðið fyrir áðurnefndri rógs-
herferð gegn sauðfjárfram-
leiðslu að slíðra sverðin. Ver-
um öll þess minnug að það er
framar öðru sauðfjárfram-
leiðslan sem heldur uppi at-
vinnu jafnt í þéttbýli sem
strjálbýli. Verið einnig minnug
þess að dilkakjötið okkar er
ómengað og hollari fæða en
svína- og alifuglakjöt sem er
framleitt að mestu á erléndu
kjarnfóðri sem blandað er alls
konar fúkkalyfjum og litarefn-
um Gilsá 16. júní 1984
■ „Seölabankastjúri
predíkar sýnkt og heilagt
sparnað hjá almenningi
en stendur sjálfur fyrir
meira fjárbruðli en þckkst
hefur í sögunni."
■ Greinarhöfundur skorar á mjólkurframleiðendur að draga úr framleiðslunni, það myndi spara ríkissjóði fé.
Málsvari frjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Útgefandi: Nútíminn h.f.
Ritstjórar: Magnús Ólafsson (ábm)
og Þórarinn Þórarinsson
Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar:
Síðumúli 15, Reykjavík. Sími:
686300. Auglýsingasími: 18300.
Kvöldsímar: 686387 og 686306.
Verð í lausasölu 25 kr og 30 kr. um
helgar.
Áskrift 275 kr.
Setning og umbrot: Tæknídeild NT.
Prentun: Blaðaprent hf.
Heimurinn gegn
Sovét á íslandi?
■ Þessa dagana fer fram í London skákkeppni
milli Sovétrtíkjanna og heimsliðsins svonefnda
eins og NT hefur greint frá. Skákáhugamenn á
Islandi sem annars staðar hafa beðið eftir þessari
keppni með mikilli eftirvæntingu, því þarna
keppa flestir frægustu og bestu skákmenn verald-
ar í dag. Þar eru auðvitað þeir heimsmeistarinn
Karpov og áskorandinn Kasparov fremstir í
flokki.
Mönnum er enn í fersku minni fyrri keppni
liðanna fyrir 14 árum þegar Sovétmenn sigruðu
naumlega í hörkuspennandi keppni. Þá var
reyndar einn íslendingur, Friðrik Ólafsson,
meðal keppenda heimsliðsins en enginn að sinni.
Keppni sem þessi er nauðsynlegur þáttur í
alþjóða samskiptum, því öll samskipti milli
ólíkra þjóða og landa, sem eru á öndverðum
meiði í stjórnmálaskoðunum, eru af hinu góða.
Því miður hefur of oft viljaðbrenna við,að slíkar
keppnir hafi snúist upp í pólitískar leiksýningar,
þótt það sé ekki tilfellið að þessu sinni.
Á síðustu tveimur áratugum hefur ísland
reglulega verið vettvangur fyrir alþjóðlegar
skákkeppnir, enda er frjór jarðvegur fyrir slíkt
hér á landi. Óhætt er að fullyrða að á fáum
stöðum í heiminum fyrirfinnst jafn mikill áhugi
á skák og einmitt hér. Þess vegna hefur hinum
ötulu aðstandendum alþjóðlegra skákmóta á
íslandi reynst kleift að halda slík mót hér á landi
í fámenninu.
En ísland hefur fleiri sérstöður en geysilegan
skákáhuga. Þetta land er byggt af fámennri þjóð
og hér er ekkert eigið hervald. Þrátt fyrir veru
okkar í NATO ættum við að geta gegnt lykilhlut-
verki í samskiptum ólíkra þjóða og þá með það
fyrir augum að bæta þau.
Margir hafa reyndar orðið til að hvetja
stjórnvöld til að standa að einhvers konar
starfsemi, sem gæti hugsanlega leitt til bættrar
sambúðar í heiminum. Er þá skemmst að
minnast þingsályktunartillögu Guðmundar G.
Þórarinssonar fyrir nokkrum árum, þar sem
hvatt var til alþjóðlegrar ráðstefnu um kjarn-
orkuvopn í höfunum kringum ísland, sem gæti
leitt til friðlýsingar hafanna hvað kjarnorku-
vopnum viðvíkur.
Skákmótið í London og hugmyndin um ísland
sem lykilland í bættum alþjóðasamskiptum leiðir
hugann að þeirri hugmynd, að ísland gæti vel
staðið að slíku móti með reglulegu millibili.
Öruggt má telja að áhorfendur myndu ekki láta
sig vanta og að hæfileikaríka skipuleggjendur
með reynslu á skáksviðinu vantar ekki. Þegar
bætt er við að auglýsingin samfara slíku móti er
gífurleg, virðist kominn grundvöllur til að gefa
þessari hugmynd gaum. Og við myndum þá gera
okkar til að vera vettvangur fyrir friðsamleg
samskipti ólíkra þjóða.