NT - 01.07.1984, Blaðsíða 5

Sunnudagur 1. júlí 1984 5
ef varðskip er einhvers staðar
í grenndinni. Þá tökum við stað-
arákvörðun og síðan kemur
varðskipið og slæðir upp vörp-
una. Þá má oft heyra blótsyrði
í talstöðinni.“
Etiðámiðlínu
Oft hefur maður nú verið
þreyttur á því tæplega klukku-
tíma flugi sem er á milli Norður
og Suðurlands, en það var
annað uppi á teningnum í
þessu flugi. Eftir tæplega
tveggja og hálfs klukkutíma
flug vorum við komnir að mið-
línu íslands og Færeyja. (Lín-
an sjálf sást ekki vegna öldu-
gangs svo ekki er hægt að birta
mynd af henni.) Þar undir er
víst neðansjávarhryggur en þar
var ekkert markvert að sjá.
Það er ekki fyrr en seinna í
sumar að færeysk og dönsk
skip fara að slátra þar laxi,
íslenskum sportveiðimönnum
til mikils ama.
Okkur leið sem sagt alveg
bærilega en það var nú ekki
laust við að hungrið væri farið
að segja til sín, enda er ég
talinn maður þurftafrekur. Ég
var farinn að sjá fyrir mér
allrahandanna kræsingar og
svei mér þá ef það lagði ekki
matarangan fyrir vit mín.
„Matur strákar", það var
loftskeytamaðurinn sem kall-
aði. Mér og maga mínum til
ævarandi gleði dró hann fram
úr pússi sínu rjúkandi kjötrétti
með kartöflum og öllu, ekki er
hægt að láta áhöfnina og gesti
hennar deyja úr hungri í sex
klukkutíma flugi. Það var því
ánægður blaðamaður sem
hámaði í sig þrælgott gúllas
yfir miðlínu íslands og Fær-
eyja. Takk fyrir matinn
strákar.
NT með flugpósti
Eftir matinn lá leið okkar
frá miðlínunni að Papey. Rétt
við eyna lá varðskipið Týr.
Þeir varðskipsmenn voru að
vonum leiðir yfir því að fá ekki
blöðin með morgunmatnum.
'(Því miður höfum við ekki
fundið þann blaðbera ennþá
sem treystir sér til að sjá um
hafið og miðin. Allar ábend-
ingar um slíkt eru vel þegnar).
E ki var hægt að láta þá vera
blaðalausa þama niðri svo Hösk-
uldur skipherra tók til sinna
ráða. Hann bjó um bunka af
blöðum, NT að sjálfsögðu og
batt vel utanum. Um borð í
vélinni fannst ágætur dunkur
sem nú breytti um hlutverk og
varð að flotholti. Síðan voru
gáttir allar opnaðar, flug-
mennirnir hægðu örlítið á sér,
lækkuðu flugið og stefndu á
Tý. Vindhraðinn óx dálítið
innanborðs, en við létum það
ekki á okkur fá því mennirnir
þurfa jú að fá blöðin og það
var fallegur bogi sem NT tók á
leið sinni til sjávar.
„Spennið beltin
strákar!“
Þá var ílogið suður meö
landinu og grunnmiðin rann-
sökuð. Þá var heldur betur
hamagangur í öskjunni. Skip-
herrann sat frammí vopnaður
heljarmiklum gyro-kíki. App-
aratió var þannig útbúið að
allur hristingur og titringur
hvarf þegar horft var í gegnum
hann. Stórfurðulegt, en nauð-
synlegt tæki. Ekki skildum við
þessir græningjar um borð
hvernig Höskuldur fór að. Við
rýndum út, ég í gegnum gler-
augun og Ijósmyndarinn gegn
um linsuna, en Höskuldur sá
skipin alltaf löngu á undan
okkur, og starf hans var ekki
öfundsvert. Flugvélin flaug
með 200 hnúta hraða (u.þ.b.
370 km/klst) yfir skipin og
hann þurfti að sjá nafn skipsins
og númer, en þar var ekki ölL-
sagan sögð. Líka þurfti að sjá
hvort skipið væri á veiðum og
þá hvernig veiðum og allt þfetta
þurfti hann að sjá á örfáum
sekúndum.
Allt í einu var kallað,
„spennið beltin strákar," hér
er einn alveg upp í landstein-
um“. Hjartað tók smákipp og
greinileg spenna færðist í
mannskapinn. Stýrimaðurinn
mældi skipið út og reyndist
það verða 1.8 mílu frá landi.
Flugstjórinn tók heldur betur
knappar beygjur og það var
varla hægt að finna hvað sneri
upp og hvað sneri niður, þegar
hringsólað var yfir skipinu.
Stýrimaðurinn blaðaði í
spjaldskránni sinni og eftir
smástund kvað hann upp úr-
skurð sinn. Þetta skip hafði
leyfi til tilraunaveiða með
dragnót einmitt á þessum stað.
Spennunni linnti og mann-
skapurinn losaði um beltin.
Nú var farið að styttast í
Reykjavíkina þannig að þær
mínútur sem eftir voru slöpp-
uðum við bara af og nutum
útsýnisins sem vægast sagt var
frábært. Við lentum síðan á
Reykjavíkurflugvelli eftir tæp-
lega sex klukkutíma ánægju-
legt flug. Páll Halldórsson flug-
stjóri og hans menn fá bestu
þakkir fyrir.
- ÞGG
Gert klárt...
NT svífur í fallcgum boga
niður til varðskipsmanna
og svo er skellt aftur.
■ „Það er gott að vera kominn niður aftur“, sagði Guðni Skúlason loftskcvtamaður um leið og
hann gekk frá borði.