NT - 13.07.1984, Blaðsíða 13

„Listamenn leita í ýmsum
hornum sem aðrir leita ekki“
Rætt við Magnús
Kjartansson
V
myndlistarmann
■ Magnús Kjartansson
myndlistarmaður hefur opnað
sýningu í Gallerí Borg við
Austurvöll. NT fór á staðinn og
tók stutt viðtal við listamann-
inn, áður en sýningin opnaði,
þegar hann var að hengja upp
myndir sínar.
Magnús sagði að hann byggi
nú í Búðardal og kynni að
mörgu leyti vel við sig.
„Það er mjög ákjósanlegt að
vinna að handverki þar. Það
tætist ekki dagurinn upp eins
og hér í borginni og allt mjög
einfalt í sniðum. Það er auðvelt
að lifa í svona litlu samfélagi,
allt er persónulegra og hlýrra.
Ég á eina litla dóttur og ég get
ekki ímyndað mérheilbrigðara
umhverfi fyrir hana að alast
upp í“
Saknarðu ekki borgarmnar?
„Nei, það geri ég ekki. í
sveitinni tekur maður upp
góða siði, t.d. les ég mikið af
bókum. Éinnig fylgist ég vel
með, les blöðin og hlusta á
útvarp. Ég get alveg hrósað
útvarpinu en sjónvarp horfi ég
lítið á.“
Hvað er orðið langt síðan
þú sýndir síðast?
„Það var í febrúar 1982.
Þetta sem ég sýni núna er
svona sýnishorn af því sem ég
hef gert síðan þá, um Vi af
þeirri vinnu. Ég sýni hér lítið
af mjög stórum verkum sem ég
hef verið að vinna að. Þessi
sýning varð til fyrirvaralaust.
Eg átti mikið af myndum og
einhverjir vissu um það. Ég
hafði líka áhyggjur af því að
þessar myndir yrðu aldrei
sýndar.
Ég er að smíða upp sýningu
á stórum verkum. Það er
kostnaðarsamt að gera slíka
sýningu."
Hvað með myndefnin hjá
þér. Þarna er fólk, sauðkindur
og saxafónar.
„Sveitin speglast í verkun-
um. Þetta eru eiginlega ein-
tómar mannverur og kinda-
hausar. Þetta er annað en var
■ Magnús Kjartansson hjá myndum sýnum NT-mynd ah
á fyrri sýningum, þegar
mannveran kom ekkert inn í
myndirnar hjá mér. Ég fór að
læra músík í Dölunum, og það
er mitt hobbý að spila á klass-
ískan gítar.
Þaðan eru sennilega komnar
hendurnar inn í verkin, maður
er alltaf að æfa sig með hönd-
unum. En ég mála ekki gítar,
ég mála saxafón, hann er
myndrænn, það er sveigja í
honum."
Magnús fer að tala um við-
brigðin við að koma úr sveit-
inni í borgina. „Fyrstu dagana
er maður á röngu tempói.
Mann skortir grimmd á tímann
svo að maður komist yfir það
sem maður þarf að gera. Það
er mikill hraði og stress hérna.
Ég þekki fólk sem þarf að fara
í bæinn, t.d. til tannlæknis, og
flýtir sér svo burt aftur af því
að það þolirekki hraðann. Það
mætti að ósekju hægja öriítið
á hjólinu.1'
Hvenær má búast við að sjá
stóru verkin sem þú ert að
vinna að núna?
„Eg get ekki spáð hvenær
það verður. Maður lifir fyrir
daginn, ég þarf að klára verkin
fyrst. Þau eru litríkari og kloss-
aðri en það sern ég er með
hérna.“
Nakin kona á fjórum fótum
með ljósaperu yfir sér er áber-
andi á þessari sýningu?
„Já, það er vegna þess að ég
vinn öll mín verk í ótrúlega
lítilli kompu, og þarf oft að
skríða á gólfinu við verkin.
Peran dinglar svo fyrir ofan.
Ég er eins og helíisbúi við
þetta. Peran er tákn fyrir bjart-
sýni, hún ersvona Ijós í myrkr-
inu. Ég lifði hátt hér áður en
lagði niður það líferni fyrir 2
árum. Trúin á manninn hefur
aukist, hann kemur æ meir inn
í verkin mín.
Við þurfum að finna meira
rými fyrir tilfinningar í þjóðfé-
laginu, svo að fólk lendi ekki í
rugli með citurlyf o.fl. Þá
myndu unglingarnir ekki leggj-
ast út á Hlemm. Fólk verður
að fá útrás, það má ekki bara
mata það. Það þarf að kenna
fólki að gera eitthvað við til-
finningalíf sitt, eins og þegar
maður varð kynþroska, þá
vaknaði ýmislegt sem maður
vissi ekki hvað var, maður
lenti í vandræðum nteð sjálfan
sig. Það þarf opnari umræðu
uin kynferðismál og önnur til-
finningamál"
Magnús beinir máli sínu til
blaðamanns. „Þið sem vinnið
á blöðum og öðrum
hefðbundnum stofnunum
þjóðfélagsins eruð eins og hinn
stóri hljómur, en við sem lifum
öðru vísi lífi en allur fjöldinn-
erum eins og aukahljómar í
kring um það. Við erum ykkar
tími. Það þarf að virða það
sem við erum að gera. Fólk
safnar forngripum, en sýnir
jafnöldrum sínum sem eru
listamenn litla virðingu, en
þeir verða einmitt tímanna
tákn eftir á.
Listamenn leita í ýmsum
hornum sem aðrir leita ekki í.
Fyrir mér er þetta ákjósanlegt
lífsmunstur og hentar mér. Eg
lít á þetta sem leik í sandkassa.
Það er samt mikil alvara í þeim,
leik.“
Gaflaragleði
■ Um helgina verður haldin
á Víðistaðatúni í Hafnarfirði
svonefnd „Gaflaragleði" sem
Leikfélag Hafnarfj arðar stend-
ur fyrir. Útihátíð þessi hefst á
föstudag kl. 18.00 og stendur
(með smáhléum) til sunnu-
dagskvölds. Boðið verður
uppá margt skemmtilegt s.s.
fatamarkað, tombólu, trúða-
sprell, grettukeppni,
hæfileikakeppni, útsýnisferðir
á hjólbörum, spákonu auk
margskonar annarra skemmti-
atriða frá ýmsu hressu fólki.
Dansleikir verða föstudag- og
laugardagskvöld og veitinga-
sala verður á svæðinu þar sem
m.a. verður hægt að gæða sér
á vöfflum með rjóma og hinum
fjölbreytilegustu tegundum
drykkjarfanga.
„Gaflaragleði" er bráðhress
fjölskylduske'mmtun sem kjör-
ið er fyrir fólk utan Hafnar-
fjarðar að kynna sér ásamt
afkvæmum sínum, en sérstak-
lega mun verða séð fyrir þörf-
um þeirra. Ekki verður miða-
verð til að spila fyrir gleðinni
enda kostar miðinn aðeins 40
kr. og gildir allan daginn utan
þess að selt verður sérstaklega
á dansleikina.
Ágóðanum af Gaflaragleð-
inni hyggst Leikfélagið verja
til endurbóta á Bæjarbíói, hinu
nýja leikhúsi Hafnfirðinga, en
félagið hefur nýyfirtekið rekst-
ur þess. Nánari frétta af starf-
seminni þar er að vænta með
haustdögum.