NT - 02.12.1984, Qupperneq 15

Sunnudagur 2. desember 1984 15
salnum, sem var alls ekki í
byrjun. Þetta var mjög skrítin
og skemmtileg upplifun.
við rætt fram og aftur um leik
og leiklist.
Dreymirum
að vinna í
úra• og
skartgripa■
verslun
Leiklistarstarfið er mjög
krefjandi ogþað myndast mjög
sterk persónuleg tengsl milli
fólks. Pað er því mikil hætta á
að einangrast og því alveg
nauðsynlegt að gera eitthvað
allt annað af og til, fara á
sjóinn, kynnast nýju fólki. Mig
dreymir t.d. um að vinna í úra-
og skartgripaverslun. Þegar
' þú kemur inn í bakarí, tísku-
verslun eða plötubúð, er það
ekki svo frábrugðið öðru senj
þú þekkir. En úra- og skart-
gripaverslanir eru allt öðruvísi.
Þar ríkir svo mikil þögn, þar er
allt svo rólegt og fíngert, og
afgreiðslufólkið er svo kurteist
og hefur svo mikinn tíma fyrir
þig. Þessi heimur er svo ólíkur
þeim sem ég bý í. Nú svo
langar mig voða mikið til að
leikstýra.
Leik ekki
tilað verða
dáð stjarna
- Jú, vissulega er ég ánægð
með þá dóma, sem ég hef
fengið fyrir leik minn í Petru
von Kant, þó mér finnist það
stundum einum of mikið hrós.
Maður leggur sig alla frani á
æfingum og vonar heitt og
innilega að einhver trúi á þetta
og þegar það tekst er maður að
vonum ánægður. En ég veit
ekki hvort þessi velgengni mín
í Petru von Kant eigi eftir að
hjálpa mér á framabrautinni.
Ég er ekki að leika til að verða
dáð stjarna á stalli, heldur af
því ég hef fundið ntig á þessu
sviði og langar að tjá og túlka
og hafa samband við fólk á
þennan hátt.
Það var brýnt fyrir okkur
frá upphafi í Leiklistarskólan-
um að við væruni að útskrifast
út í atvinnuleysið svo við
gengum út frá því strax að það
biði enginn eftir manni með
tilboð. Það eru fáir sem hafa
áhyggjur af því að fá ekkert að
gera og sitja við símann og
bíða. Það er samt alveg lífs-
nauðsynlegt að leika af og til
og ég held að þetta verði til
þess að fólk fer oft að gera
eittnvað sjálft.
Einleikur
í bígerð
- Já, er það satt að þú og
Karl séuð með í bígerð einleik
fyrir þig sem Egg-leikhúsið
ætlar að setja upp? Ja, María
dregur seiminn, það er kannski
ekkert leyndarmál. Karl skrif-
aði þennan einleik fyrir mig
þegar ég var í Leiklistarskólan-
um og ætlar hann að endur-
skrifa hann, og við síðan að
vinna hann í samvinnu við
Viðar Eggertsson. Já, þetta er
sennilega næsta stóra verkefn-
ið mitt. En stærsta verkefnið
núna er auðvitað að ljúka við
húsið. Ég leit á klukkuna
og fékk samviskubit yfir því að
hafa tafið Maríu svona lengi
frá smíðunum. En María sagði
að þetta væri allt í lagi með
sömu hógværð og fyrr, en ég
kunni ekki við annað en að
kveðja og þakka fyrir mig, þó
ég viti að María hafði frá miklu
meira að segja. I.D.B.
Erfittað
leika í tveim
leikritum
samtímis
- Mér líkar voða veL við
Petru en hún er ekki gallalaus
manneskja. Ég hef nú suma af
hennar göllum en svo er hún
líka ólík mér. Við erum báðar
miklar tilfinningaverur, það
getur verið mjög erfitt, þegar
illa gengur, en er ofsalega gott
þegar straumarnir eru jákvæð-
ir. Petra gerir allt til að hafa líf
sitt skipulegt og læra af mis-
tökum sínum, en henni tekst
það alls ekki. Hún er mjög
kröfuhörð við sjálfa sig og alla
í kringum sig og fyrir vikið
kannski oft tillitslaus. En það
er líka fólkinu í kringum hana
að kenna, þeir hafa sett hana á
stall.
Mér finnst alltaf erfiðara og
erfiðara að leika Petru ég er
alltaf að finna á henni nýja fleti
og um leið á sjálfri mér. Og
með hverri sýningu skynja ég
líka sterkara hennar tilfinning-
ar og viðbrögð. Svo er það líka
voða erfitt að vera í tveim
krefjandi hlutverkum í einu.
Það tekur tíma að losa sig úr
einni rullu og koma sér inn í
aðra. Það skapast svo mikil
togstreita og maður verður
hræddur um að gera hvorugt
nógu vel.
Yfirvöid
ættuað
skammast
sín
- Það er rangt að afskrifa
Alþýðuleikhúsið, sem eitthvað
sérleikhús fyrir menntamenn
og listamenn. Gestir Alþýðu-
leikhússins er fólk úr öílum
stéttum og á öllum aldri, frá
pönkurum upp í gamalmenni.
Það er sárgrætilegt að Alþýðu-
leikhúsið hafi verið tekið út af
fjárlögum í ár. Svo lengi sem
fólk er viljugt að vinna við
leikhús og leggur líf og sál í
það, og svo lengi sem fólk
sækir sýningarnar, á þessi
starfsemi rétt á sér. Yfirvöld
ættu að skammast sín að tala
alltaf um leikhús sem
Það er greinilegt að fólk hefur
mikla þörf á þeim tjáskiptum
sem eiga sér þar stað.
María Sigurðardóttir leikkona var að saga og negia pegar ^ — s
Gottaðbúa
með leikara
- Nei, það er alls ekki erfitt
að búa með manni, sem er í
sömu grein, það er reyndar
mjög gott, kannski alveg nauð-
synlegt sagði María, þegar ég
spurði hvernig það væri að búa
með Karli Ágústi. Þegar mað-
ur er að æfa hlutverk getur
maður orðið alveg óþolandi í
lengri tíma. Til að ná tökum á
rullunni þá þarf maður að kafa
svo djúpt í tilfinningar annarra
og um leið sjálfs sín. Maður
þarf að leita uppi þætti sem
maður á sameiginlega með
manneskjunni, sem leikin er
og oft eru þetta eiginleikar sem
hafa blundað djúpt og verða;
skyndilega ríkjandi. Þannig-
getur maður orðið allt önnur
manneskja og alveg óþolandi í
þokkabót, sérstaklega rétt fyr-
ir frumsýninguna. Ég held að
maki, sem ekki er leikari ætti
kannski erfiðara með að skilja
og umbera þetta. Svo getum