NT - 02.12.1984, Qupperneq 17

Sunnudagur 2. desember 1984 17
taka sig of alvarlega. Hins vegar búum viö
yfir allt annarri reynslu nú og hún hlýtur að
hafa áhrif á þaö sem viö erum að fást við í
dag. Ég held líka að þrátt fyrir að hin létta
lund, eins og það er kallað, sé í fyrirrúmi,
þá reynum við að koma með nýja fleti á hinu
hversdagslega í tilverunni. hetta er búið að
vera gaman og ég vona líka að það skíni í
gegnum það sem við erum að gera.“
flifreiðin lenti á tveimur fyrir framn hús
í Hafnarfirði og sögumaður okkar er horfinn
með eldingarhraða. Ég fór að hugsa um
þetta með baðherbergið en áður en varði
vorum við enn á ný á Reykjavíkurveginum
og bílnum ekið jafnvel greiðar en fyrr.
/Cvikmyndin ykkar „Hvítir mávar“ er það
söngvamynd?", ég er orðinn sveittur í
lófunum og spurningin hljómaði eins og ég
væri að spyrja um „The sound of Music."
„Ne i nei,“ hinn spurði leyfir sér að
geyspa. „Þetta er ekki söngvamynd þar
sem fólk brestur í söng af minnsta tilefni.
Það er að vísu tekið lagið á einum eða
tveimur stöðum en það er allt og sumt.
Annars á ég erfitt með að lýsa myndinni í
fáum orðum. Hún fjallar þó um samskipti
fólks og samskipti þjóðanna, bæði um stóra
menn og litla. Nokkrar senurnar urðu til í
stemmningu augnabliksins og voru alls ekki
með í upphaflega handritinu. Þú getur
skrifað að þetta verði hæfileg blanda af
gamni og alvöru. Á endanum eru það svo
áhorfendurnir sem upplifa það sem þeir sjá
og heyra og þar með öðlast kvikmyndir
sjálfstætt líf, já eða deyja drottni sínum. Það
er því best að segja sem minnst.
mynd lagðar en það kom svo í minn hlut að
skrifa handritið. Þegar hér var komið sögu
var orðið Ijóst að ekki yrði ráðist að svo
stöddu í „Með allt á hreinu“ enda var Ágúst
Guðmundsson sem vann þá mynd með
okkur farinn að vinna við allt aðra mynd. Nú
svo fóru hjólin að snúast og síðan þá er
þetta búin að vera stöðug vinna og þegar
ég segi vinna þá meina ég vinna.
„Ég kyngi".
„flftir að tökurnar voru búnar þá fórum
við beint í að undirbúa plötuna og hún er að
smella saman þessa dagana. Tómas Tóm-
asson er úti í London við annan mann og
ég vona bara að þeirfái síðustu upptökurnar
í tæka tíð. Þær voru sendar út í morgun, við
eigum bókaðan tíma í stúdíói þar í kvöld og
þá á að mixa síðustu lögin.“ „Ha, hvað
segirðu?" „Já þetta heitir víst hljóðblöndun
á gullaldarmálinu, því miður eru varla til
nægilega góð tæki hér á landi til að fullvinna
þetta. Samkeppnin er líka hörð við innfluttar
hljómplötur og gæðin verða því að vera eins
og best verður á kosið. Sum lögin á plötunni
verða svo notuð í myndinni."
Þegar ég spurði á varfærnislegan hátt
hvort þeir Stuðmenn væru ekki orðnir vel
stöndugir á því að hafa verið einir vinsæl-
ustu skemmtikraftar á eyjunni i mörg ár, þá
brosti Valgeir. „Nei því er nú ekki fyrir að
fara . Auðvitað þurfum við ekki að kvarta,
en þegar það er haft í huga hversu mikill
tími og vinna liggur á bak við þetta allt
saman þá er nú tímakaupið upp og ofan.
Við höfum gaman af því að vinna saman og
við trúum á það sem við erum að gera, við
værum örugglega ekki að þessu annars."
Þetta byrjaði allt saman á því að ég fór
í heimsókn til Jakobs þar sem hann dvaldist
í Bandaríkjunum og þar var ætlunin að fara
yfir grunnhugmyndirnar. Þá fæddist reyndar
svo allt önnur hugmynd að allt annarri
mynd. Seinna fórum við Egill og Jakob til
Lundúna og þar voru línurnar að þessari
Þaö var rykkt f handbremsuna og við
vorum komnir heilir á húfi þangað sem
túrinn hófst.
Ef kvikmynd þeirra stuðmenninganna
verður eins góð og lögin sem undirritaður
fékk að heyra af plötunni þá geta landsmenn
ekki undan neinu kvartað og haldið áfram
að vera hamingjusamasta þjóð í heimi.
J.Á.Þ.