NT - 02.12.1984, Síða 23

Sunnudagur 2. desember 1984 23
krókur
Jóhann Pétur Sveinsson svarar spurn-
ingum lesenda um lögfræðileg máiefni
■ Kæri Lagakiókur, okkui hjónin
langai til að fá okkui dýi til að hafa
héi heima á lóðinni. Ég býst við að
hænui komi helst til gieina og við
búum í Reykjavík og eigum héi
lítið hús með lóð sem ei eignailóð.
Kiakkainii hafa verið að biðja um
þetta og þai sem við eium bæði úi
sveit þá saknai maðui þess oft og
tíðum að hafa ekki dýi í kringum
sig. Hveinig ei það héi í boiginni?
Fengi maðui að hafa hænui án
þess að það væri ólöglegt? Ég geri
láð fyrii því að best væri að útbúa
lítinn kofa með hænsnastíu svo að
blessað fiðuiféð færi ekki á flakk.
Kveðjui.
Bóndakona á mölinni.
PS. Hefui þetta nokkuð með yfii-
dýialækni að geia? Ég heyri að
hann sé svo stiangui að hann hafi
viljað banna faifuglum að koma
hingað á vorin.
Sama
■ Já, kona góð, það getur nú
verið erfitt að samræma það að
vera bóndakona og ætla samt
sem áður að búa á „mölinni“. Ég
get samt huggað þig með því
strax í upphafi að yfirdýralæknir
hefur ekkert með það að gera
hvort leyft er að fólk hafi hænsni
hér í borg. Ekki þar fyrir að ég er
nú ekki alls kostar viss um að
orðrómur sá er þér hefur til eyrna
borist um strengileika yfirdýra-
læknisins sé réttur, jafnvel þó
telja megi að það sé óheppilegt
fyrir farfuglana að koma mjög
snemma á vorin nema veður séu
þeim mun betri.
Svo vikið sé að því hvort það sé
ólöglegt að hafa hænur hér í
borginni þá getur svarið verið
bæði já og nei. Um þetta efni
gildir reglugerð frá 1964 um bú-
fjárhald í Reykjavík. Samkvæmt
þeirri reglugerð er alifuglarækt,
þ.á.m. hænsnarækt, óheimil í
Reykjavík nema með sérstöku
leyfi borgarráðs. Ef þú vilt því
verða þér út um hænur verður þú
að sækja um leyfi til borgarráðs
að fá að hafa þær. í umsókn þinni
verðurðu að gera grein fyrir fjölda
þeirra hænsnfugla er þú óskar
leyfis fyrir. Jafnframt verður þú
að gera grein fyrir öllu því sem að
þú telur að geti skipt máli fyrir
umsókn þína, s.s. það að þið hjón-
in eru bæði úr sveit og að þið eigið
einbýlishús með eigin lóð. Leyfið
getur borgarráð veitt til ákveðins
tíma eða látið vera í því ákveðinn
tiltekinn frest til afturköllunar.
Þá er einnig hægt að afturkalla
leyfið fyrirvaralaust ef leyfishafi
brýtur reglur um meðferð búfjár,
t.d. gætir þess ekki á fullnægjandi
hátt.
Ef leyfi er fengið er því löglegt
að vera með hænur en án leyfis
ólöglegt og í þeim tilfellum skal
lögreglustjóri sjá um að hænurnar
(og reyndar haninn líka) séu tekn-
ar úr vörslu viðkomandi. í þeim
tilfellum er heimilt að selja
hænsnfuglana á uppboði eða láta
slátra þeim. Að lokum er rétt að
geta þess að brot á reglugerðinni
varðar sektum allt að kr. 50.00.
Ég vona að þú sért hér eftir
fróðari en áður um hænsnahald i
Reykjavíkurborg og HANA NÚ.....
■ KæriJóhann.
Fyrii nokkium áium voiu uppi
miklai deilui í sænskum blöðum
um mann sem vildi fá að deyja.
Maðurinn vai mjög illa farinn lík-
amlega séð og tieysti séiekki til að
lifa lengui. Á endanum mun læknii
og hjúkiunaifiæðingui hafa hjálp-
að manninum og ef ég man létt
hlutu þau bæði þunga dóma fyrii.
Nú langaimig að giennslast fyrii
um það hvemig íslenskum lögum
sé háttað hvað þetta sneitii. Ekki
það að ég sé í neinum svona
hugleiðingum, ekki þaif að óttast
það, en ég spyi í forvitni.
Kveðjui og kæiai þakkii fyrii
skemmtilegan þátt sem ég hef
fylgst með fiá upphafi.
■ Á þeim málum sem þú kemur
hér inn á hafa íslensk lög ekki
gripið, enda um mjög viðkvæma
siðfræðilega spurningu að ræða.
í fræðunum er talað um líknar-
dráp i tilfellum sem þessum og
um þau eru, eins og ég sagði,
engin bein ákvæði í okkar lögum,
hvorki hegningarlögum né lögum
um heilbrigðisstéttirnar. Þrátt
fyrir að ekki sé beinlínis tekið á
þessum málum í löggjöf okkar
má af henni ráða að líknardráp
yrði talið refsivert samkvæmt
henni.
Samkvæmt hegningarlögum,
sem myndu ná yfir líknardráp,
yrði greint á milli þess hvort
viðkomandi biður eindregið um
að sér verði hjálpað til að deyja
eða hvort að einhver hjálpar hon-
um að eigin frumkvæði, þó svo að
í báðum tilfellunum sé ljóst að
maðurinn treystir sér ekki til að
lifa lengur. Ef um eigin frum-
kvæði læknis eða hjúkrunarfræð-
ings er að ræða skulu þau sam-
kvæmt hegningarlögunum sæta
fangelsi ekki skemur en fimm ár
og allt að ævilangt eftir alvarleika
brotsins. Ef þessir sömu aðilar
fremja sama verknað vegna
brýnnar beiðni viðkomandi eiga
Öll almenn prentun
Litprentun
TöK/ueyðublöð
Tölvusettir strikaformar
Hönnun • Setning
_ Filmu- og plötugerð
Prentun • Bókband^^
PRENTSMIÐIAN C^ClClCl HF.
SMIÐJUVEGI 3, 200 KÓPAVOGUR, SÍMI 45000
þeir á hættu að verða dæmdir í
fangelsi allt að þremur árum og
ekki skemur en í 60 daga
varðhald.
Þetta er þó ekki eina hliðin á
málinu því að samkvæmt siða-
reglum lækna eiga læknar að
virða mannslíf öllu framar, allt
frá getnaði þess, og eru þeim
skilyrðislaust óheimilar hvers
konar aðgerðir er veikt geta lík-
amlegt eða andlegt viðnám nokk-
urrar mannveru. Þá eru einnig
ákvæði í læknalögum um að
læknar eigi að gæta fyllstu sam-
viskusemi og fara nákvæmlega eft-
ir þekkingu sinni. Brot gegn
læknalögunum geta varðað sekt-
um allt að kr. 500.000 sviptingu
læknisleyfis eða fangelsi. Ég tel
líklegt að líknardráp yrði talið
brjóta gegn læknalögum en um
það er þó ekki hægt að fullyrða
nema úrlausn dómstóla liggi
fyrir. Hjúkrunarfræðingar ættu
einnig á hættu að missa hjúkrun-
arleyfi sitt ef þeir ættu aðild að
máli sem þessu.
Ég hef hér að framan rakið
helstu lagaákvæði sem kæmu til
álita ef upp kæmi mál eins og þú
nefnir í bréfi þínu. Á hitt er þó að
líta að hér er einungis fjallað um
gildandi reglur og ekki komið inn
á siðfræðileg vandamál í tengsl-
um við líknardráp, enda væri
það efni í miklu lengri og ítarlegri
grein, jafnvel greinaflokk. Ég
vona því að þér sé nú nokkuð
ljósara en áður hvemig á þessum
málum yrði tekið að íslenskum
lögum.
Til les-
jna» lese„du, a> f,
« Við hvet)uin sem blaðið
*ýta sér l?á Þ'°ntögír*ðrÞPnUS“r
Ollum tyiub< ------—
---------------- i bréíi mun