NT - 10.02.1985, Blaðsíða 6
Sunnudagur 10. febrúar 1985
6
Ragnhildur: „Bók sem sækja má lil bjarlsýni og sálarró.“
Magnús: „Þannig fengi ég mestu samfelluna.
Indridi: „Orðinn dálílið leiður á skáldskapnum.
„Tæki
með
mér
sálmabókina“
- segir frú
I
Ragnhildur
Helgadóttir,
menntamálaráðherra
■ „Ég veit varla hverju svara
skal, enda kemur ekki fram í
spurningunni hve dvölin á eyöi-
eynni ætti aö vera löng,“ segir
frú Ragnhildur Helgadóttir,
menntamálaráðherra. „En af
bókum mundi ég af öllum
bókurn velja sálmabókina.“
Þaö má segja að þetta val
skýri sig sjálft, en ég get samt
bætt við að þar sem búast má
við að sæki að manni kvíði og
við slíkar kringumstæður er
sálmabókin bók sem sækja má
til bjartsýni og hugarró. En
auk þess, býst ég við að þar
sem maður þyrfti að hafa með
sér ýmsan farangur í útlegðina
væri líka gott að velja bók sem
lítið fer fyrir.
„Vildi fá
að hafa
með mér
útvarpstæki“
- segir Magnús
Gunnarsson,
framkvæmdastjóri
H „Ég mundi bara alls ekki
geta hugsað mér að ein bók
nægði mér til afþreyingar í
heilan mánuð í útlegð,“ sagði
Magnús Gunnarsson, fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitenda-
sambands íslands.
„Ég mundi vilja fá að hafa
með mér útvarpstæki. Ja, það
er af því að þannig fengi ég
mestu samfelluna í afþreyingu
og ég þekki enga bók sem tæki
því fram!
„Kassa
með
drasli,“
— segir
Indriði G.
Þorsteinsson
VVSI
dve\]a
_ dvevja
„ okkut, *twW^ð í mánuð--
kBesM íat'nL e'mbvevs v*. sem
vs>u - E0 «sev
itt et , ævt\ °& \ , hvaða v
^ tW að 'esa ' ogbáðum
nVrvetia &oða 'en“ '
SStíS—■ -—" r
■ „Ég held nú ekki upp á
neina sérstaka bók svo mikið
að ég vilji nefna hana sérstak-
lega," sagði Indriði G. Þor-
steinsson, rithöfundur, þegar
við lögðum spurninguna fyrir
hann. „Ég sakna að nú er ekki
um að ræða neina erlenda
höfunda sent maður er afskap-
lega hrifinn af, eins og þegar
maður var ungur. Núna er það
helst þessi Marques, - Suður-
Ameríkumaðurinn, og svo
Graham Greene, sem er enn
að. Þetta er ákaflega strjáll
skógur sem maður hefur fyrir
augunum.
Auðvitað les ég innlenda
höfunda, en þar er enginn einn
í meira uppáhaldi hjá mér en
annar, svo ég geti nefnt hann
.sérstaklega heldur. Það eru þá
menn sem skrifa fróðleik og
aðrar upplýsingar, sem ég hef
gaman af, en þeir eru svo
margir að ekki er hægt að
tiltaka einn öðrum fremur.
Já, það er svo með skáld-
skapinn að ég er orðinn dálítið
þreyttur á honum, þessu sem
maður veit að er hreinn tilbún-
ingur eða hugarórar.
Ætli ég mundi því ekki taka
með mér einhvern samtíning,
sitt úr hverri áttinni, eða
„kassa með drasli,“ eins og
það heitir, þegar maður er að
taka til hjá sér.
Einn á
eydiey